یادداشت: به مدرسه مهدویت برویم

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / روز جان افروز نیمه شعبان جهان را به رایحه بهشت نوازش کرد و انسان در فرازی دیگر از زندگی قرار گرفت. فرخنده روزی است این عید و منمثل نوروز می بینم این روز را. نو می شود همه چیز. در آغازی مبارک قرار می گیرد انسان در این روز. این باور من است. معتقدم باید جان، نو، کرد چنان که در نوروز جامه نو می کنیم. باید این روز را بسان نقطه ای روشن دید که ما را به اول خطی تازه و فراتر می برد. من دوست دارم تقویم معرفت را با این روز شروع کنیم و همان طور که اول مهر، آغاز سال تحصیلی است. نیمه شعبان هم آغازی باشد برای سال معرفت آموزی و سلوک مهدوی. یعنی با هر « زادروز خورشید» به کلاس بالاتری از حقیقت برسیم و روشنایی افزون تری در جام جان بریزیم و در نوشانوش روشنی، جهان را در عبور از ظلمت به اندازه یک چراغ یاری کنیم. من این متدولوژی را برای زیست مهدوی قائلم و معتقدم که شادانه برخاستن به عید و شیرین کردن کام به شربت اگر چه آغازی عزیز است اما ما را به نهایت عزت که با زیست مهدوی حاصل می آید نمی رساند. جشن ها باید نقش صاعقه را ایفا کند اما باران، اما جوشش چشمه ها، اما جریان کاریز، واقعه ای است که با سلوک و زیستن بر مدار حجت خدا اتفاق می افتد. صاعقه را، کلید باران را باید عزیز داشت و پی عزت ماندگار و اعتلای ایمان عملی و ارتقای اخلاق محمدی در جامعه کوشید و همه قرار ها را به اصلاح آورد که حقیقت را در این گزاره تعلیم می کنند که؛ منتظران مصلح خود باید صالح باشند پس به بازخوانی رفتار ها مان در تراز مهدوی بپردازیم و با تعریف آن به این قرار با هر زادروز، زادنی تازه و کلاسی بالاتر را تجربه کنیم. این تجربه را هم در زندگی به کار بندیم و باز خود را در گردش سال، در معرض انوار نوین قرار دهیم. توجه داشته باشیم که توقف در مسیر حرکت، جا ماندن است این جاماندن می تواند ما را ذیل همان روایتی معنا کند که برخی را در شمار مغبونین می شمارد و برخی را در شمار ملعونین چه انسان اگر دو روزش یکسان باشد در سیاهه مغبونین، می نشیند و اگر -خدای ناکرده- امروزش از دیروز، بدتر باشد که جز شمار ملعونین، جایی نخواهد یافت.
آدمی چنین حداقل از نعمت نوسازی حق بدور است در حالی که انسان باید با بهتر سازی امروز از دیروز در ساحت بندگی صاحب مقامی والاتر شود. توجه به اعیاد و به ویژه عید میلاد امام حاضر و امیر زمان و زمین، ما را به دریافت ضرورت نو شوندگی دلالت می کند. پی این دلیل برویم تا به روشنایی مدام برسیم. همان که در تعریف مومنان فرموده است حضرت حق به این عبارات روشن که ؛ ا… ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور…. نه این که مومنان در ظلمات باشند و بخواهند به سوی نور بروند بلکه بدین معنا که مومنان در طریق نور، هر رووزشان روشن تر از روز پیش است بر خلاف آنانی که به ولایت شیطان تن دادند و جهت حرکت عکس را برگزیدند که یخرجهم من النور الی الظلمات است و باز نه به این معنا که از نور به ظلمت می روند بلکه جهت حرکت شان چنین است که در هر روز نسبت به روز قبل از نور دور تر و در تاریکی بیشتر فرو می روند. باری، باید با هر عید حرکت به سوی خدا را از نقطه ای تازه آغاز کرد. این راهی است که ما را به کنشگران دولت ظهور تبدیل می کند….