یادداشت امروز/ایرانی مرد جنگ است

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
هفته دفاع مقدس هم به پایان آمد اما گفتن از حماسه و حماسه سازانی که دوست و دشمن به عظمت و بزرگی اش ایمان و اذعان دارند هرگز نباید به پایان برسد. این یک تکلیف ملی، انقلابی و حتی دینی است. ما با گفتن از شکوه آن حماسه، با روایت رزمِ رزمندگان می توانیم به فرداهای عزت و اقتدار، نقب بزنیم. می توانیم نسلِ پرسشگرِ امروزمان را بنشانیم و با گفتن از حقیقت های آن مقطع تاریخیِ تاریخ ساز، غرور ملی را ارتقا دهیم و در برهوتی سرگردانی به دنبال الگوها و نمادها، اسوه های واقعی و قهرمانانِ به پهلوانی رسیده را معرفی و راه رسیدن را تبیین و تعریف کنیم. نگذاریم غافلان و بیگانگان و بیگانه پرستان، غبار بیفشانند بر روز های روشن و نسخه های بدلی را جلوی ما بگذارند. ما باید بگوئیم هزاران حرف نگفته را که بیان یک حرف آن می تواند چراغ ذهن شود و مصداقِ ” در خانه اگر کس است، یک حرف بس است”. این یک حرف را هم نه از زبان نقش آفرینان آن حماسه و مردان و فرماندهان خودمان که از زبان دشمنی می خوانیم که تیغ عصبیت و جنایت صدام را با دلارهای نفتی، تیز می کرد. صحبت از ﺷﻴﺦ ﺟﺎﺑﺮ، است، ﺍﻣﻴﺮ سابق ﻛﻮﻳﺖ، او ﺩﺭ کتاب ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﺶ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ؛ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺟﻨﮓ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ، ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺠﻠﻴﻞ ﺍﺯ مقاوﻣﺖﺻﺪّﺍﻡ، ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﺭفتم؛ ﻣﻮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺖ، ﺻﺪّﺍﻡ ﺷﺨﺼﺎً ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺍﺗﻮﻣﺒﻴﻞ ﺑﻨﺰ ﺗﺸﺮﻳﻔﺎﺕ ﻧﺸﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺗﺎ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﺑﻐﺪﺍﺩ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ…
ﺻﺪّﺍﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﻛﻪ ﺳﻴﮕﺎﺭ ﺑﺮﮒ ﮐﻮﺑﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ، ﻣﺘﻜﺒّﺮﺍﻧﻪ ﻛﻨﺎﺭﻡ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ!
ﺑﻪ ﺍﻭ ﮔﻔﺘﻢ؛ ان شاءا… ﺳﻔﺮﯼ ﺑﻪ ﻛﻮﻳﺖ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ، ﻣﻨﺘﻈﺮﺗﺎﻥ ﻫﺴﺘﻴﻢ، ﺻﺪّﺍﻡ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻦ ﻣﺘﻜﺒّﺮﺍﻧﻪ ﮔﻔﺖ؛ ﻛﻮﻳﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﺳﺖ، ﺣﺘﻤﺎً ﻣﯽﺁﻳﻴﻢ!
ﻭ ﻣﻦ ﺳﺎﻝ  ۱۹۹۰، ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻓﺮﺍﺭ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﯼ ﻧﻈﺎﻣﯽ عراق ﺑﻮﺩﻡ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭﺵ ﺷﺪﻡ..!
ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻋﺮﺍﻕ ﺑﺎ ﻛﻮﻳﺖ،  ﺻﺪّﺍﻡ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﺍﻥ، ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺩﻳﮕﺮ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻈﺎﻣﯽ نمیﭘﻮﺷﯿﺪ؟ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ؛ ﺩﺭ ﻛﻮﻳﺖ، من ﻣﺮﺩﯼ ﻣﻘﺎﺑﻞ
ﺧﻮﺩ نمی بینم، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﻣﯽﭘﻮﺷﻴﺪﻡ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ دلیل ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽﻫﺎ ﻣﺮﺩ ﺟﻨﮓ بودند!
ﺻﺪّﺍﻡ ﺩﺭ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻝ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺍﻳﺮﺍﻥ، ﻫﺮ ﺭﻭﺯ و حتی برای حضور در سالن صرف غذا ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺱ ﻧﻈﺎﻣﯽ ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻴﺸﺪ!! او در برابر خود مردانی می دید که حتی اگر به گواه شناسنامه هاشان هم کوچک باشند اما به شهادت رفتار و شناسه های غیرت و مردانگی بزرگ بودند. صدام اگر همه حرف هایش غلط باشد، همین سخنش درست است که ایرانی ها مرد جنگ بودند و هستند و خواهند بود. مرد جنگ آن هم در نهایت جوانمردی و مروت. آنقدر جوانمرد که نامردی های دشمن را هم با فتوت و کرامت پاسخ می دادند. صدام این را فهمید اما نخوت و حماقت نژادپرستانه اش او را در جایی قرار داد که در برابر ما بایستد و بشکند و توان کشورش را به صفر برساند. دریغ که دیگر شیوخ نفتی منطقه باز بر همان منطقِ غلط صدام رفتار می کنند و در همین ماجرای حادثه تروریستی اخیر در اهواز هم از دهان های آلوده شان سخنانی برخاست که شایسته خودشان است. کاش آنان قبل از ابتلا به سرنوشت صدام بفهمند که ایرانی، مرد جنگ است و خود را به مهلکه ای نیندازند که جز شکست برای شان سرانجامی ندارد. کاش به عقلِ صدامِ پس از جنگ برسند آنانی که آن روز پشت صدام بودند. برسند و به یاد بسپارند که در افتادن با ایران، رفتنِ مستقیم به جهنم را در پی دارد. شاید با فهم این واقعیت، به اصلاح روش های خود بپردازند و عرض خود نبرند و ما را به زحمت نیندازند….