وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
فضای مجازی، دیو نیست چنانکه فضای حقیقی. دیو و دلبر شدن را ما خود در رفتارمان انتخاب می کنیم. ماییم که فضا را به شیطان می دهیم و یا از او پس می گیریم تا با آیات رحمان رحیم روشنایی گیرد، پس باید به مدیریت خود بپردازیم، آن وقت فضا چه مجازی باشد و چه حقیقی، خود، مدیریت خواهد شد. واقعیت این است که فضای مجازی، می تواند، مسیل حق و حقیقت باشد، می تواند، بستری باشد برای نشر معارف، برای بازنمایی زیبایی ها، برای تحریر واژه های نورانی، برای رقم زدن لحظات روحانی. فضای مجازی، می تواند خانه حقیقت باشد که در فهم مومنانه از ابزار باید هم چنین باشد و انسان مومن از هر چیز، راهی می سازد که او را به حضرت دوست برساند چنانکه یکی از مردان نسل حماسه، از آنانی که نگاهشان عطر یاد شهدا دارد، چنین می کند و این فضا را به خدمت می گیرد تا پیغام آور یک پیام لطیف باشد؛ «اللهم ان لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان، فاغفرلنا فیما بقی منه» خدایا اگر در روزها و شب هایی که از شعبان گذشته است ما را نیامرزیده ای، در واپسین روزها و شب های باقی مانده بیامرز…». آری، از فضای مجازی هم می توان دریچه ای به حقیقت گشود، چنانکه بسیاری از مردمان خوب خدا، از آن دفتری می سازند برای بازنشر آیات عشق، برای تحریر رسم بندگی و… این پیام البته پیغام روشنی هم دارد که باید فهمید؛ فرصت ها را غنیمت شمریم که «الفرصه تمر مرالسحاب» فرصت ها همچون ابر می گذرند، پس غنیمت باید شمردشان و با دریافت روزهای رفته از شعبان، روزهای باقی مانده را دریافت و به ساحت حضرت دوست التجا آورد که خدایا ما را در شعبان چنان به مغفرت خویش بیامرز و در جویبار زلال معرفت بشوی که شایسته ورود در رمضان حضرتت شویم. ما را بیامرز تا رازهای رمضان را با دل و دیده پاک شده ببینیم و بفهمیم که رازهای رمضان را باید فهمید. باید به مقام رازگشایی رسید در ساحت بندگی…پس ای خدای شعبان، ما را پاک بر آستانه رمضانت بر سفره مهرت قرار ده که در حسرت نگاه مهربان و فرصت میهمانی ات می سوزیم…
فضای حقیقی، می تواند و باید مسیل حق باشد، مجرای پیغام های آسمانی که زمین را به شور می آورد و باید که مردم را به شعور ارتقا یافته برساند تا خود را برای فصل باشکوه رمضان آماده کنند و سخن در سخن خدا شوند و راه به سوی بهشت بپیمایند. باری، فضای سیاسی را هم باید در این زلال شعبانی شست و کری خوانی ها را به پایان آورد تا رمضان، حرف فقط حرف خدا باشد و خدایی شدن ….
