در ابتدای طرح برنامه هفتم توسعه تمامی شوراهای اسلامی کار و سایر تشکلها در شهرستانها و حوزههای انتخابیه مختلف با نمایندگان مجلس رایزنی کردند و قول مساعد خود را برای اصلاح برنامه به نفع کارگران و بازنشستگان کشور را از آنها دریافت کردیم اما نمیدانیم که چه فرآیندی موجب آن شده که نمایندگان مجلس به این وعده خود پشت کردند.
به گزارش ایلنا، با انتشار متن شور اول برنامه هفتم توسعه اصلاح شده توسط کمیسیون تلفیق و بازگشت بندهای عجیب آن در حوزه اجتماعی و روابط کار و بازنشستگی (مانند افزایش ناگهانی ۵ساله سن بازنشستگی، ادغام صندوقها ظرف شش ماه، مکلف کردن دولت به پرداخت دیون خود به صندوقهای بازنشستگی بدون بیان نحوه پرداخت و از همه مهمتر «احیای طرح حذف شده استاد-شاگردی») این سوال برای بسیاری ایجاد شده است که مجلسیها چگونه با چنین طرحی موافقت کردند و آیا این برنامه در صحن علنی عمومی مجلس هم رای میآورد؟
همه انتظارات یک ملت از خانه ملت
در روزهای آغازین سال جدید که کام کارگران و بازنشستگان کشور به دلیل تصویب افزایش مزد ۲۷ درصدی و ۲۰ درصدی باوجود تورم بالای ۴۷ درصدی کشور تلخ بود، انتشار متن پیشنویس برنامه هفتم توسعه این تلخکامی را برای جامعه کارگری و بازنشستگان کشور فزونی بخشید. بسیاری از کارشناسان و فعالان این حوزه علاوه بر نقد برنامه، از کیفیت ارائه آن شوکه شدند.
اینکه در شرایطی که چشماندازی برای بهبود تورم و مهار نقدینگی موجود نیست، چشمانداز برنامه هفتم روی تورم ۹ درصدی و نرخ افزایش نقدینگی ۱۳ درصدی در این برنامه هدف گیری شده است، خود مسئله عجیبی است و از سوی دیگر در حوزه کارگری بحث استاد-شاگردی در برنامه مطرح شده که در کنار مسائلی مثل افزایش سن بازنشستگی سخت و زیانآور و کل سن بازنشستگی و همچنین ادغام صندوقها با هم، باعث شده بسیاری از دلسوزان وارد گود شده و به نقد برنامه بپردازند.
در پیشنویس دوم طرح در زمینه بازنشستگی (فصل پنجم) و حوزه روابط کار تعدیلاتی صورت گرفت و از همه مهمتر، طرح استاد-شاگردی نیز حذف شد. برخی از مجلسیها نیز در مصاحبههای خود اذعان کردند که باید طرح استاد-شاگردی حذف و اصلاحات پارامتریک در صندوقهای بازنشستگی مربوط به سن و سابقه تعدیل شود. کار به جایی رسید که بسیاری از نمایندگان تلویحا از حذف برخی بندها و از جمله ادغام صندوقها و حذف افزایش سن بازنشستگی و تعیین سقف سنی برای بازنشستگان مشاغل سخت و زیانآور سخن گفتند. اما آنچه روشن است، بیتوجهی نمایندگان (به ویژه در کمیسیون تلفیق) به انتقادات مطرح شده است؛ زیرا همان برنامه تقریبا بدون جرح و تعدیل با بازگرداندن طرح استاد-شاگردی با قدرت به صحن برگشته است.
آیا مجلس طفره میرود؟
در تماس و پیگیریهای صورت گرفته از سوی نمایندگان مجلس، بسیاری از اعضای کمیسیون تلفیق (که نمایندگان دیگر کمیسیونها در کنار اعضای کمیسیون برنامه و بودجه در آن حضور دارند) یا حاضر به پاسخگویی درباره برنامه هفتم توسعه نبودند و یا مانند نمایندگان کمیسیون اجتماعی در کمیسیون تلفیق، مدعی عدم مطالعه مصوبه شور اول برنامه در درون این کمیسیون بودند.
علی بابایی کارنامی (عضو کمیسیون تلفیق و رئیس فراکسیون کارگری مجلس) با اشاره به اینکه «برنامه مصوب کمیسیون تلفیق را مطالعه نکرده است» تلویحا به وجود چنین برنامه مصوبی اذعان کرده و از دیگر نمایندگان مجلس گله کرد. همچنین علی اکبر بسطامی (نماینده مردم ایلام و عضو کمیسیون تلفیق به نمایندگی از کمیسیون اجتماعی) در اظهارنظری مانند برخی دیگر اعضا و نمایندگان کمیسیونها در کمیسیون تلفیق، نسبت به وجود این برنامه مصوب ابراز بیاطلاعی کرده و گفت «چنین برنامهای را نخواندم.»
اما این چگونه برنامهای است که نه اعضای کمیسیون برنامه و بودجه که نفرات اصلی کمیسیون تلفیق هم هستند حاضر به پاسخگویی درباره آن هستند و نه دیگر نمایندگان این کمیسیون درباره مصوبه این کمیسیون اطلاعی دارند؟ آیا در پشت دربهای بسته چنین تصمیمی گرفته شده است؟ آیا تاکید چندباره صولت مرتضوی (وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی) بر احیای طرح استاد-شاگردی و مخالف با انتقادات در این زمینه و همچنین معاونان و منصوبان او درباره سن بازنشستگی، در تصویب چنین طرحی نقش داشته است؟ اینکه چه لابی خاصی با کمیسیون تلفیق و چهرههایی مثل وزیر اقتصاد دولت مهرورزی (شمس الدین حسینی رئیس کمیسیون تلفیق) برای اعاده حیثیت از پیشنویس اول صورت گرفته است، خود موضوعی است که باید در جای دیگری به آن پرداخت!
مجلس چرا وعدهای میدهد که نمیتواند به آن عمل کند؟
علی اصلانی (عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار البرز) با بیان اینکه مجلس یازدهم باتوجه به تصمیماتش در گذشته چندان قابل اعتماد نیست، گفت: اگر یادتان باشد وقتی پیشنویس برنامه هفتم به صحن آمد، عمده نمایندگان مخالفت جدی با کلیت برنامه داشتند. اما حالا میبینید که مجلس به موادی که حتی خود دولت در پیشنویس ثانویه از آن عقبنشینی کرده بود، رای داده است.
وی افزود: در ابتدای طرح برنامه هفتم توسعه تمامی شوراهای اسلامی کار و سایر تشکلها در شهرستانها و حوزههای انتخابیه مختلف با نمایندگان مجلس رایزنی کردند و قول مساعد خود را برای اصلاح برنامه به نفع کارگران و بازنشستگان کشور را از آنها دریافت کردیم اما نمیدانیم که چه فرآیندی موجب آن شده که نمایندگان مجلس به این وعده خود پشت کردند.
اصلانی تاکید کرد: یک زمان است که ما در جامعه تورم مهار شده پایین داریم و رشد اقتصادی در وضعیت قابل قبولی قرار داشته و رونق در اقتصاد دیده میشود، در چنین شرایطی طرح موضوعاتی مثل اصلاحات بازنشستگی و روابط کار و امثال آن و سایر تعدیلهای اقتصادی قابل فهم و مذاکره است. اما وقتی علائم حیاتی اقتصاد کشور باثبات نیست و تورم کمر جامعه کارگری و بازنشستگی را شکسته است، صحبت کردن از افزایش سن و سابقه، ادغام صندوقها و ایجاد طرح استاد-شاگردی کوبیدن آب در آسیاب دشمن است.
این عضو شوراهای اسلامی کار تاکید کرد: من تعجب میکنم که آیا نمایندگان در آستانه کمتر از شش ماه مانده به انتخابات از مردم و این ۵۳ درصد جمعیت کارگری و بازنشستگان کارگری کشور رای نمیخواهند که چنین ارتباط میان خود با مردم حوزه انتخابیه خود را قطع میکنند؟
وی با اشاره به مسئله استاد-شاگردی گفت: مسئله استاد-شاگردی در حالی مطرح شده است که وزیر کار قول متقن برای افزایش مزد در شورای عالی کار در صورتعدم مهار تورم داده بود. حال که نرخ تورم حتی ماهیت افزایشی دارد و زیر ۴۵ درصد نیامده است، دولت چگونه قرار است انبوهی از مشاغل را معرفی کند که به مدت دو سال نصف همین حقوق ۷ میلیون تومانی را بدون حق بیمه و درمان و… به کارگر بدهند؟ ما در شرایطی قرار داریم که برخی از کارگران با ناهار، سرویس ایاب و ذهاب و مزد حدود ۸ میلیونی که بیش از قانون کار است نیز حاضر به کار در شرکتها و