۱۳ سال بیشتر نداشتم که جشن ازدواج من و دو خواهر و برادرم در یک روز برگزار شد اما در طول دو سال دوران نامزدی، من فقط چند بار نامزدم را در مراسم عروسی یا عزای فامیل دیدم چرا که پدرم مردی بسیار سخت گیر بود و …

به گزارش تابناک، این ها بخشی از اظهارات دختر ۲۵ ساله ای است که برای رهایی از بدبینی و تهمت های ناروای پدرش به دایره مددکاری اجتماعی کلانتری طبرسی شمالی مشهد مراجعه کرده بود.

این دختر جوان با بیان این که سخت گیری های بیش از حد پدرم زندگی را به ما تلخ کرده است، به کارشناس اجتماعی کلانتری گفت: پدرم شغل آزاد دارد و مادرم خانه دار است اما از همان دوران کودکی در سایه شک و تردیدهای پدرم زندگی تلخی داشتم. سخت گیری های او به حدی بود که حتی اجازه نمی داد من وخواهرم با برادرمان که چهار سال از من بزرگ تر بود، بازی کنیم یا حتی در یک اتاق تنها باشیم. آن روزها حتی از نگاه های پدرم می ترسیدیم و نمی توانستیم با برادرم شوخی کنیم چرا که اگر پدرم متوجه ماجرا می شد ما را کتک می زد.

خلاصه در میان همین شک و تردیدها بود که پسر خاله ام به خواستگاری خواهرم آمد اما پدرم بلافاصله تصمیم گرفت من و برادرم را نیز همزمان عروس و داماد کند. او می گفت حالا که قرار است خواهرم ازدواج کند و نامزدش به خانه ما بیاید، باید من و برادرم نیز متاهل باشیم. این بود که با پیشنهاد پدرم عباس با دختر عمویم ازدواج کرد و من هم که ۱۳ سال بیشتر نداشتم با یکی از پسردایی هایم پای سفره عقد نشستم.

بدین ترتیب جشن عقدکنان ما سه خواهر و برادر در یک شب برگزار شد و همه بستگانمان در جشن فامیلی شش نفره ما شرکت کردند اما پدرم با همه ما شرط کرده بود که به هیچ وجه حق نداریم شب را در منزل یا کنار نامزدمان باشیم حتی اگر آن ها نیز به خانه ما آمدند باید همه اعضای خانواده حضور داشته باشند. خلاصه یک سال به همین ترتیب سپری شد و خواهرم با پسر خاله ام زندگی مشترک خودشان را آغاز کردند و به خانه بخت رفتند اما من فقط چند بار نامزدم را در جشن های عروسی یا مراسم عزا دیده بودم.

با وجود این، روزی فهمیدم نامزدم با بزرگ ترها صحبت کرده است و قصد دارد مرا طلاق بدهد. هنوز هم نمی دانم چرا پسر دایی ام با من ازدواج کرد و چرا مرا طلاق داد، فقط از دیگران شنیده ام که او نمی توانست سخت گیری های بیش از حد پدرم را برای دیدارهای ما تحمل کند. در این شرایط من در همان دوران نامزدی به دختری مطلقه تبدیل شدم ولی چیزی از سخت گیری های پدرم کاسته نشد.

او هر روز مرا با خودش به مدرسه می برد و به خانه باز می گرداند و حتی اجازه نمی داد با مادرم برای خرید بیرون بروم. در همین وضعیت دیپلم گرفتم و در رشته حسابداری وارد دانشگاه شدم. پدرم به ناچار یک دستگاه گوشی تلفن هوشمند برایم خرید تا بتواند در دانشگاه مرا کنترل کند. او بعد از کلاس با من تماس می گرفت تا بداند کجا و با چه کسی هستم و اگر موقعیت آن را هم داشت به صورت اینترنتی و تصویری با من تماس می گرفت تا مطمئن شود که در دانشگاه هستم.

هنوز تحصیلات دانشگاهی ام به پایان نرسیده بود که جوانی به خواستگاری ام آمد اما این بار من که نمی خواستم ماجرای نامزدی با پسر دایی ام تکرار شود به طور پنهانی با او ارتباط برقرار کردم ولی «حشمت» از اعتماد من سوء استفاده کرد و چند ماه بعد از این ارتباط های خیابانی رهایم کرد. پدرم وقتی از موضوع باخبر شد، به شدت کتکم زد و از آن روز به بعد دیگر هیچ گاه به من اعتماد نکرد.

حالا سخت گیری های او به اندازه ای رسیده که حتی نمی توانم با اعضای خانواده ام بیرون بروم. مادرم نیز در برابر رفتارهای پدرم سکوت می کند ولی اشک های او هم تاثیری در رفتار و عقاید پدرم ندارد. روز گذشته نیز به دلیل این که با یکی از دوستانم تماس گرفته بودم، مرا کتک زد که برادرم به دادم رسید و مرا از زیر مشت و لگدهای او رها کرد. این درحالی است که پدرم چند سال قبل با دختری هم سن و سال من ازدواج کرده است اما …

تلاش های روان شناختی و بررسی های کارشناسی در این پرونده به دستور سرگرد جواد یعقوبی (رئیس کلانتری طبرسی شمالی) در دایره مددکاری اجتماعی آغاز شد.

صداوسیما گزارشی پخش کرد که در آن فردی مدعی شد پس از ۳۰ساعت از زیر آوار در آمده است؛ حالا امروز تصویری از این فرد در فضای مجازی منتشر شده که نشان می‌دهد او قبلا در حال کمک رسانی به مردم در ماجرای حادثه آبادان بوده است.

دانشگاه علوم پزشکی آبادان متنی را در خصوص صحبت‌های شهروند صدمه دیده در متروپل منتشر کرد:

ضمن عرض خسته نباشید به تمام جهادگرانی که این روز‌ها در عرصه‌های مختلف خدمت در مسیر پایان دادن به بحران جانخراش سقوط ساختمان متروپل و التیام درد‌های به حق شهروندان هستند، به اطلاع می‌رساند در پی ادعای فردی مبنی بر اینکه در حادثه فروریختن ساختمان، بعد از ۳۰ ساعت از زیر آوار بیرون آورده شده است، بر خود لازم می‌دانیم تا توضیحات زیر به منظور تنویر افکار عمومی حضور مطالبه‌گران محترم عنوان می‌شود.

بر اساس وظیفه ذاتی نیرو‌های امدادگر درمانی در خط دوم حادثه قرار می‌گیرند و معمولاً پس از اعلام نیاز نیرو‌های آتش‌نشان و آواربردار، آمبولانس به خط اول حادثه اعزام می‌شود.

در موضوع شب گذشته نیز با توجه به ازدحام امدادگران و نیرو‌های مردمی اعلام می‌شود فردی زنده از زیر آوار بیرون آورده شده است و با اعلام درخواست اعزام یک دستگاه آمبولانس به محل حادثه، بلافاصله کارکنان فوریت‌های پزشکی در محل حاضر و فرد مصدوم را به بیمارستان انتقال می‌دهند.

گزارشگر صداوسیمای مرکز آبادان نیز به محض اطلاع از این موضوع برای تهیه گزارش در بیمارستان با فرد مصدوم مصاحبه می‌کند که در این مصاحبه فرد مدعی می‌شود که به مدت ۳۰ساعت در زیر آوار بوده و با کمک کارکنان آتش‌نشانی بیرون کشیده شده است.

در اظهارت بعدی مشخص می‌شود این فرد از نیرو‌های مردمی حاضر در محل بوده و برای کمک به داخل حفره ایجاد شده می‌رود و وقتی احساس خطر می‌کند با فریاد درخواست کمک کرده و نیرو‌های امدادگر نیز برحسب وظیفه وی را بیرون آورده و سپس توسط کارکنان فوریت‌های پزشکی به بیمارستان انتقال می‌دهند.

در این میان لازم به ذکر است نیرو‌های امدادگر در صحنه و کارکنان فوریت‌های پزشکی در مسیر خدمات‌رسانی به مصدومان صرفا وظیفه ذاتی خود را انجام داده و مسئول اظهارنظر و صحبت افراد نمی‌باشند و در کمک به فرد مذکور که علائم آسیب‌دیدگی در وی دیده می‌شد خدمات‌رسانی درمانی وظیفه زحمتکشان اورژانس و سپس بیمارستان بوده که به خوبی صورت گرفته است.