یادداشت: روزِ دانشجو، روزِ آگاهی

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / تقویم، برای خود حرمتی دارد و سازو کاری. این طور نیست که هر عنوانی را بشود بر برگه های آن نوشت. اصلا، هر روزی که در تقویم، صاحب جایگاه می شود، برای خود فلسفه ای دارد و دلیل و برهانی. همین روزِ پیش رو، روز دانشجو، در ایران به ۱۶ ماه آذر اطلاق می‌شود. این روز، به یاد سه دانشجو (مصطفی بزرگ ‌نیا و احمد قندچی و مهدی شریعت‌رضوی) که هنگام اعتراض به دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا و همچنین از سرگیری روابط ایران با بریتانیا، در تاریخ ۱۶ آذر ۱۳۳۲ (حدود چهار ماه پس از کودتای ۲۸ مرداد همان سال) در دانشگاه تهران به خون نشستند، گرامی داشته می‌شود…. از آن روز به بعد، هر سال، دانشجویان، یک احساس دیگر، جان شان را پر می کند. گویی آن خون ها که بر زمین ریخت، از رگ های دانشجویان در سال ها و دهه های بعد، می جوشد و می خروشد. خونِ مظلوم است دیگر. نباید هم از جوشش بیفتد. این درست که ظالمانِ عامل آن جنایت را به خاکِ مذلت کشانده است اما وارثان نیکسون و ادامه دهندگان مشی استکباری هنوز هستند و بر همان مدار حرکت می کنند. هنوز، دندان تیز می کنند برای دریدن. دهان می گشایند برای بلعیدن پس این خون هنوز باید در جوشش بماند. چنانکه بعد آن ماجرا هم جوشید و خلق را به خروش آورد و به تکثیر غیرت در رگ مردمان برخاست تا با پیروزی انقلاب، بتِ طاغوت و استبدادِ مستظهر به حمایتِ استعمار، در هم شکست. برای نگهداشت انقلاب از خطر های پرشمار نیز این خون، رگ به رگ رفت تا از غوغایِ تجزیه و ترور و جنایت تا جنگِ تحمیلی، به سلامت، عبور دهد انقلاب شهیدان را و بعد جنگ که با غیرت خون ها و حرمت خون ها و روشنایی خون ها به دفاع مقدس تبدیل شده بود، باز هم این روز دانشجو و آن خون ها و خون های بعد که بدان افزوده شد، دارد راه را باز می کند. دانشجو، هنوز با آرمان هایش زندگی می کند و برای تحقق آن می کوشد. دانشجو، هنوز هم پیشتاز است و در گام هایش غیرت و قدرتی را احساس می کند که او را تا حقیقت و دفاع از حقیقت پیش می برد. من روزِ دانشجو را فقط، یک روز نشسته در تقویم، نمی دانم بلکه یک روز زنده و پر تحرک در امروز جامعه می بینم. جریان صادقی که “صدقه جاریه” را برای مان معنا می کند. یعنی روز ۱۶ آذر ۱۳۳۲، یعنی شهادت آن سه فرزند وطن، یعنی آن ایستادگی و خون، بسان وقفِ عام بود برای جریان بیداری. صدقه جاریه ای که هرگز از جریان نمی افتد. یعنی روز دانشجو که همیشه برمدار حق گویی و حق جویی، با طلوع خورشید حقیقت آغاز می شود و هرگز غروب نمی کند.
روز دانشجو را عزیز باید داشت و دانشجو را که هم امید فرداست و هم ذخیره راهبردی امروز. دانشجو نیز باید به تکریم خویش بپردازد با دانش اندوزی و فربه سازی معرفتی و هوشیاری مدام نسبت به امور. این راهی است که باید رفت در ادامه شهیدان…..