یادداشت امروز/ببخشیم و فراموش کنیم!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
هزار دعا می خوانیم و استغفرا… بر زبان داریم. خدا را می خوانیم که هم از قصور و تقصیر و جرم و گناه مان بگذرد و هم آن را از یاد ببرد. به صفت کریم الصفح می خوانیمش تا هم ببخشد و هم فراموش کند! اما خود نه می بخشیم و نه فراموش می کنیم که سیاهه رفتار ناخوش دیگران را در جیب داریم و به هر بهانه ای به بازخوانی اش می پردازیم. خب معلوم است که اذیت می شویم. کسی که اذیت شود برای اذیت کردن انگیزه پیدا می کند و در جامعه ای که انگیزه هایی از این دست فراوان شود نمی توان به توسعه زیبایی ها امید بست. چه برای توسعه ای از این دست باید خود را به جغرافیای زیبایی رساند زیرا در باغ که باشی، یا رایحه گل سرمستت می کند و یا دیگرانی که در باغ اند، به مهر شاخه گلی تقدیمت می کنند. در محیط خوب معمولا خوبی هاست که پیشکش می شود و سوغات گلستان هم گل است و گلاب، این ماجرا برای زمین تنها نیست برای زمان هم صادق است، بهار که باشد سهم بیشتری از گل خواهیم داشت و در بهار قرآن نیز گل و آیه و نگاه زیباست که بدبین ترین آدم ها را هم تحت تاثیر قرار می دهد و سخت گیرترین ها را نیز هم، لذاست که معمولا در ماه رمضان، آمار جرم و بزهکاری کاهش می یابد و از سوی دیگر، بخشش و عفو رو به افزایش می نهد. انگار آدم ها، به ظرافت این حقیقت پی می برند که «قداقبل علیکم شهرا… بالبرکهوالرحمه والمغفره» درسی است برای ما تا با مغفرت و رحمت و مبارکی به روی هم آغوش گشاییم و لااقل در این یک ماه، پیشانی هایمان بی گره غرور و بی خط های عصبانیت باشد. پس چهره شادان باید داشت و دل مهربان و برای گسترش مهربانی و فراوانی رحمت هم تلاش باید کرد و آغاز این راه می تواند این باشد که ما از خود آغاز کنیم و خاضعانه از هم طلب حلالیت کنیم و همدیگر را حلال کنیم تا خداوند دروازه حلال ها را بر ما بگشاید و به باران رحمت هم زمین تشنه را و هم زمان تشنه را سیراب کند. من در طول ماه رمضان و حتی همین روزها که ماه خدا به واپسین روزهایش رسیده است، پست ها و پیامک های متعددی دریافت می کنم به این مضمون که «برای دریافت رحمت الهی در ماه مبارک رمضان نیاز مبرم به حلال بودی شما دارم. لطفا اگر حقی از شما بر ذمه من است بفرمایید تا احقاق حق کنم و یا مرا ببخشید. دعا می کنم خداوند، همه ما را ببخشد» خب این یک کار قشنگ است هم از این رو که به گسترش بخشش و آرامش کمک می کند و هم به یاد می آورد که اگر رودررو روی حلیت طلبیدن نیست، وسیله ای هست به اسم تلفن همراه و ظرفیتی به نام گروه های اجتماعی و پیامک تا لااقل از این راه، هم غرور خود را بشکنیم و هم بی شرم حضور دست هامان را برای طلب حلیت دراز کنیم. این دست ها خالی برنمی گردد نه از پیش مردم که بندگان خدایند و نه از محضر ربوبی که نهایت مهربانی و گذشت است تازه خود به پوزش خواهی بندگان تقصیرکار نزد بندگان صاحب حق هم سفارش رحمت و بخشش فرموده است که «ارحمواترحموا» ببخشید تا شما را ببخشم. پس بیایید هم «بحل» کنیم همدیگر را تا جان و جامعه و جهان مان پر از حلال و تهی از حرام در همه اشکال شود تا باران رحمت و آرامش باریدن آغازد و ما در طراوت این باران به زیبایی افزون تر مستجاب شویم. زیبایی که بیاید، نیکی افزا می شود و در دیار خوبی ، زیستن هم زیباتر خواهد شد….