۶ باور نادرست درباره دیابت و تغذیه

شنیدن اسم دیابت برای خیلی ها یعنی تلخ شدن زندگی، یعنی محرومیت از خوردن، یعنی ترک کامل قند و رعایت رژیم های غیرعادی. درست است که ابتلا به دیابت باعث ایجاد برخی محدودیت ها می شود اما باورهای رایج نادرست نیز در این زمینه بسیار است.

برخورداری از سلامت و دور ماندن از بیماری ها نیازمند کسب اطلاعات درست و به کارگیری آن ها در زندگی روزمره است. با ما همراه باشید تا با ۶ باور نادرست در خصوص دیابت بیشتر آشنا شوید.

هر کس زیاد قند بخورد حتما دیابت می گیرد

درست است که همیشه باید از زیاده روی در مصرف دو سم سفید یعنی قند و نمک پرهیز کرد اما خوردن آبنبات یا شکلات و شیرینیجات نمی تواند عامل اصلی ابتلا به دیابت باشد. در واقع دیابت نتیجه ی مصرف زیاد مواد قندی نیست. ابتلا به این بیماری در واقع به دلیل عوامل ژنتیکی و همچنین محیطی است. اگر فردی در مرحله ی پیش دیابت نباشد مصرف زیاد مواد قندی به تنهایی برای بروز بیماری دیابت کافی نخواهد بود. افراط در مصرف قند باعث اضافه وزن و به مرور چاقی شکمی می شود که به طور غیرمستقیم زمینه را برای ابتلا به دیابت در افراد پیش دیابتی مهیا می کند. بنابراین توصیه می شود که از زیاده روی در مصرف قند و مواد قندی بپرهیزید و استفاده از شیرینیجات را به مهمانی ها و مواقع خاص اختصاص دهید.

برای مقابله با دیابت کافیست که رژیم بگیرید

متاسفانه راهی برای درمان دیابت وجود ندارد. اگر شما به دیابت دچار شده باشید مجبور هستید تا آخر عمر با آن کنار بیایید حتی اگر قند خونتان را با مراقبت های ویژه کنترل کنید. متاسفانه هم اکنون نمی توان به مغلوب کردن و درمان بیماری امیدوار بودن چون عاملی که باعث بروز آن می شود بویژه عدم عملکرد درست بدن در ساخت انسولین از طریق پانکراس با گذشت زمان وضعیت وخیم تری پیدا می کند. از طرف دیگر تلاش برای رعایت بهداشت زندگی صرفا به تغذیه خلاصه نمی شود. برای داشتن سبک زندگی خوب، فعالیت بدنی منظم و خواب کافی نیز ضروری است که هر دو از عوامل تاثیرگذار در پیشگیری از این بیماری محسوب می شوند. اگرچه کاهش وزن و آب کردن چربی های شکمی به طور چشمگیری در بهبودی و کنترل قند خون تاثیر دارد اما در صورت ابتلا به دیابت نمی توان به آنها به عنوان درمان بیماری نگاه کرد.

مواد غذایی ضددیابت وجود دارد

همه ی متخصصان امیدوار هستند روزی با کمک مواد غذایی یا مکمل های غذایی یک راه حل معجزه گر برای درمان دیابت پیدا کنند. اما تاکنون نشان داده نشده است که یک ماده ی غذایی به تنهایی قادر به شکست دادن دیابت باشد. درست است که نتایج برخی پژوهش ها در خصوص خواص بعضی مواد غذایی مانند بادام در کنترل دیابت خبر می دهند اما نباید تاثیر عوامل دیگر را نادیده گرفت. لازم است که چنین مواد غذایی در چهارچوب یک تغذیه ی سالم و اصولی مصرف شوند. چون به تنهایی کار از پیش نمی برند.

کسی که دیابت دارد نباید لب به قند بزند

این باور نادرست است. افراد دیابتی از مصرف شکلات محروم نیستند. در واقع هیچ ممنوعیت و هیچ رژیم سختی در کار نیست. کربوهیدرات ها بویژه قند موجود در میوه ها و مواد نشاسته ای مانند پروتئین ها و لیپیدها بخشی از مواد غذایی مصرفی توصیه شده به دیابتی ها هستند. در واقع دیابتی ها نیز مانند افراد دیگر می توانند هر از گاهی یک تکه شکلات یا یک برش کیک مصرف کنند. البته لازم است که این افراد میزان کربوهیدرات موجود در مواد غذایی را با میزان انسولین بدنشان هماهنگ کنند تا دچار افزایش قند خون نشوند. توصیه می شود که این افراد نیز مانند افراد غیردیابتی از زیاده روی در مصرف مواد قندی پرهیز کنند. اما این به معنای قطع کامل مصرف قند نیست.

فقط مواد غذایی شیرین باعث افزایش قند خون می شوند

آنچه که باعث افزایش میزان قند خون می شود صرفا به کربوهیدرات ها خلاصه نمی شوند. برخی مواد غذایی شیرین نیز وجود دارند که حاوی کربوهیدرات نیستند. یادتان باشد نان تهیه شده از آرد سفید که اتفاق طعم شیرینی نیز ندارد حاوی کربوهیدرات بوده و بیشترین تاثیر را در افزایش قند خون دارد. در صورتی که میوه ها به این اندازه قند خون را بالا نمی برند. افرادی که دچار دیابت هستند باید میزان کربوهیدرات های موجود در مواد غذایی (به ویژه قند موجود در مواد نشاسته ای مانند برنج، سیب زمینی و غیره) را بدانند تا بهتر رژیم غذایی خود را کنترل کنند.

دیابت بیش از اینکه به تغذیه مربوط شود به ژنتیک ربط دارد

عوامل ابتلا به دیابت نوع ۱ که یک بیماری خود ایمنی است همچنان ناشناخته است. ممکن است این عوامل ژنتیکی و همچنین محیطی باشند. این نوع دیابت که معمولا از سنین کم بروز می کند به طور مستقیم به تغذیه یا اضافه وزن ارتباط پیدا نمی کند. در عوض در خصوص دیابت نوع ۲ که در سنین بالاتر بخصوص بعد از ۴۰ سالگی  بروز می کند تغذیه می تواند نقش داشته باشد هرچند به شیوه ای غیرمستقیم. نتایج آخرین بررسی های علمی نشان می دهند که بین اضافه وزن و چاقی شکمی و همچنین ابتلا به دیابت نوع ۲ ارتباط وجود دارد. با این حال اضافه وزن تنها عامل ابتلا به این بیماری نیست چون بسیاری از افراد دچار چاقی مفرط وجود دارند که به دیابت مبتلا نیستند. در واقع به نظر می رسد که حالت پیش دیابت ژنتیکی و دیگر عوامل محیطی مانند عدم تحرک بدنی مناسب و کافی در ابتلا به این بیماری دخالت دارند.