به گزارش ایرنا حتی مخروبه‌اش هم نگاه را به خود قفل می‌کرد. مثل رمانی قدیمی با کاراکترهای سالخورده یقه عابران را می‌گرفت و رها نمی‌کرد. از خوش اقبالی خانه باغ متروکه اتحادیه بود که به دلیل عدم رسیدگی از فهرست خانه‌های تاریخی در انتظار مرمت خارج و در مزایده‌ای به تملک شهرداری تهران درآمد. حالا این خانه سرتیتر اخبار گروه ها و انجمن های حراست از خانه های تاریخی پایتخت شده است. به زودی درب های آن پس از انتظار چند ساله به روی مخاطبانش باز می شود و خاطره آمد و شد آدم ها با هزار و یک قصه ناگفته دوباره در بیرونی و اندرونی و جلوخان این عمارت جان تازه می‌گیرد.

اینجا محل اختلاف خاندان امین‌الضرب و اتحادیه بود

سید عبدالله انوار مورخ تهران معاصر درباره سرگذشت این باغ مطالعات تاق و جفتی دارد. آنچه که از بالا و پایین کردن اسناد به دست آورده نشان می‌دهد که این خانه باغ اعیانی تا مدت ها محل اختلاف دو خاندان مشهور تهران قدیم یعنی امین الضرب و اتحادیه بوده است: «قسمتی از این باغ بعدها به سفرات بلژیک فروخته شد و بخش کوچکی ار آن را پسر ظهیرالدوله حفظ کرد. اما بخش سفارت بلژیک هم در زمان پهلوی دوم به خانواده امینی فروخته شد. قسمتی از منزل مسکونی این باغ که باقی مانده بود در سه دانگ به وسیله ظهیرالدوله به یکی از خوانین بختیاری فروخته شد و سه دانگ دیگربه صورت رهن در اختیار مرحوم امین الضرب قرار گرفت. سه دانگ خانه بعدها به مرحوم اتحادیه فروخته شد. از آنجا که سه دانگ خانه در اختیار مرحوم امین الضرب بود کار به طرح دعوی در محضر امام جمعه خویی کشید. پس از سال‌ها گفتگو و کشمکش و طبق اسناد این دو خاندان مرحوم اتحادیه مالک ۶ دانگ خانه شد و با پرداخت حق و حقوق خانواده امین السلطان ورثه او را راضی کرد و باغ زیبای اتحادیه را بوجود آورد.»

جانمایی این عمارت آن را بر سر زبان‌ها انداخت

این روزها پیش نظر مبارک تان نباشد که میدان فردوسی وسط بی سر و تهی تهران افتاده و ده جور طرح با ربط و بی ربط رفتن به آن را هر روز سخت‌تر می‌کند. تا همین ۶ دهه پیش این خیابان سرحدات شمالی تهران بود و بعد از آن جاده شمیران شروع می‌شد و به کوهپایه‌های یا میدان تجریش امروزی می‌رسید. خانه اتحادیه در دوره قاجار توسط ظهیرالدوله مابین خیابان های فردوسی و لاله زار ساخته شد و خیلی زود اسم و رسمی به هم زد.

تالارهای این خانه میزبان مهمانان سری بود

بیشتر باغ‌های لاله زار در دوره احمد شاه قاجار و در بلبشوی وضعیت ناپایدار سیاسی و اقتصادی آن زمان فروخته شدند. در سال ۱۲۶۱ شمسی بخشی از این باغ بزرگ به میرزا ابراهیم خان پدر علی اصغر خان اتابک فروخته شده بود. با مرگ ابراهیم خان پسرش که امین السلطان لقب داشت بخش های دیگری را خریداری کرد و به این باغ افزود. این خانه پس از مدتی به میرزا احمد خان اتابک رسید و در زمان صدارت او میزبان مهمانی های سری و سرنوشت سازی شد. بسیاری از سفرا و مهره‌های اصلی دربار دراین خانه آمد و شد داشتند و همواره آن را پناهگاهی امن برای خود می‌دانستند.

فروش باغ امین‌السلطان به سینمادار ها

وارثان امین السلطان در سال‌های بعد بی توجه به ارزش باغ آن را به سینما دارهای لاله زار فروختند. سینما جهان، سینما شهرزاد، یک مجتمع تجاری و یک پارکینگ بزرگ بعد ها در این زمین ها ساخته شدند. خانه باغ امین السلطان دیگر آن ابهت سابق را نداشت. شلوغی بدون تعطیلی خیابان با سانس های طولانی مدت سینما ها استخوان در گلوی این عمارت زیبا شد و کم کم آن را به حاشیه راند. زور طاق‌های و سر ستونها و گچبری ها و مقرنس کاری های اتحادیه به چراغ های نئون و الوان سر در سینماها نرسید و کم کم رو به فراموشی گذاشت.

رحیم اتحادیه منجی این خانه باغ شد

امین السلطان به عنوان صدر اعظم دربار قاجار چندان خوشنام نبود. خیلی ها خواهان خانه او بودند اما سر به سر شدن با ورثه آن رای شان را می زد. تنها کسی که برای احیای باقی مانده این باغ قدم پیش گذاشت «رحیم اتحادیه» بود که سرانجام در سال ۱۲۹۵ این خانه را از وارثان امین السلطان خرید. آن را به ۳۰ سهم تفکیک و بین فرزندانش تقسیم کرد. در سال های بعدی وارثان اتحادیه هم کم کم این زمین های ارزشمند را فروختند. عمارتی که وسط این باغ قرار داشت به ترمیم افتاد و آنچنان که می باید از آن نگهداری و حراست نشد.

دایی جان ناپلئون در این عمارت ساخته شد

در دهه ۵۰ بیشتر خانه های استخوان دار و قدیمی تهران ساکن داشتند. هنوز ردی از زندگی میان آن پنج دری ها و سقف های ضربی و هشتی های ورودی می شد دید. ناصر تقوایی کارگردان نام آشنای سینما به دنبال عمارتی می گشت تا درام و کمدی مورد نظر خود را در آن بسازد. تا این که یکی از وارثان اتحادیه قبول می کند تا این سریال در این خانه ساخته شود. از آن زمان تا کنون این عمارت به جا مانده از باغ های فراخ امین السلطان به خانه دایی جان ناپلئون معروف شده است.

خانه صدراعظم خانه همه ما شد

در سال ۱۳۸۹ بود که مالکان خانه اتحادیه شکایتی را در دیوان عدالت اداری تنظیم کردند. حرف حساب شان این بود حالا که این خانه دچار حریق و آتش سوزی شده و سازمان میراث فرهنگی نیز نظارت و رسیدگی بر آن ندارد این عمارت از فهرست آثار به ثبت رسیده ملی خارج شود. در سال ۱۳۹۴ سازمان نوسازی شهرداری این عمارت را به قیمت ۲۸ میلیارد تومان از وارثان اتحادیه خریداری کرد و آن را مورد مرمت قرار داد. این روزها خبر بازگشایی دوباره درهای این خانه تاریخی امید را در دل دوست داران معماری تهران قدیم زنده کرده است. متولیان سازمان نوسازی در مصاحبه‌هایی اعلام کرده‌اند که این عمارت کاربری عمومی پیدا می‌کند تا همه خانه صدر اعظم دربار خانه تمام ملت ایران شود.

 «بی‌حوصلگی جمعی» درد این روزهای جامعه ایران است. وضعیت معیشت، شیوع پی در پی پیک های کرونا در دو سال گذشته و بسیاری از اتفاقات دیگر که زنجیروار در حال رخ دادن است، ما را درگیر بی‌حوصلگی و کسالت کرده است و از آن بدتر بی انگیزه بودن کرده است. مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، نشان داد که بین ۳۰ تا ۹۰ درصد بزرگ‌سالان در مقطعی از زندگی روزمره خود، بی‌حوصلگی و کسالت را تجربه می‌کنند. در بررسی‌های دیگر، در طول سال‌ها تشخیص داده‌شده است که مردان بیش از زنان بی‌حوصله می‌شوند. بی‌حوصلگی اگرچه پدیده‌ای شایع و تا حدی طبیعی در بین مردم است اما این حالت در برخی مواقع می‌تواند سلامت افراد را به خطر بیندازد. ازاین‌رو با دکتر اعظم کریمی، روانشناس بالینی، روان‌درمانگر و مدرس دانشگاه به گفت‌وگو پرداختیم و راهکارهای حل این مسئله را جویا شدیم.

خطر جدی بی‌حوصلگی طولانی‌مدت

بی‌حوصلگی می‌تواند ناشی از عوامل متعددی باشد، اما رایج‌ترین آن گیر افتادن در یک تجربه تکراری یا یکنواخت است. دکتر اعظم کریمی می‌گوید: «اینکه گاهی ما دچار بی‌حوصلگی می‌شویم و در یک‌زمان خاص علاقه به انجام یک کار یا رابطه با دیگران نداشته باشیم، طبیعی است اما اگر این موضوع بیش از دو هفته طول بکشد و به نحوی باشد که باعث شود کارکردهای فرد دچار اختلال شود و ما در فرد نوعی ناسازگاری و بی‌قراری ببینیم، اینجاست که بی‌حوصلگی مشکل‌ساز می‌شود و می‌تواند منجر به ناامیدی و احساس فرسودگی شود.» این روانشناس بالینی معتقد است: «بی‌حوصلگی طولانی‌مدت ممکن است منجر به فرسودگی و افزایش خطر ابتلا به بیماری های جسمی و روانی گردد.»

عوامل تأثیرگذار در بروز بی‌حوصلگی

به گفته کریمی احتمال بی‌حوصلگی در برخی افراد بیش از دیگران است: «بی‌حوصلگی در همه افراد ممکن است اتفاق بیفتد اما شدت و طول مدت بی‌حوصلگی در افراد ممکن است متفاوت باشد. برخی عوامل می‌تواند در میزان و شدت بی‌حوصلگی تأثیرگذار باشند. به‌عنوان‌مثال، سن، یکی از عوامل اثرگذار در بروز بی‌ انگیزه شدن است. افراد معمولاً در سنین کودکی و نوجوانی بی‌حوصلگی را زیاد تجربه می‌کنند و اغلب بی‌حوصلگی‌شان را با جملاتی مثل «حوصله‌ام سر رفته»، «حال‌ندارم»، «کسلم» و… نشان می‌دهند.»

کریمی ادامه می‌دهد: «خلق‌وخو و عواطف فرد، میزان انرژی و هیجان، میل به کنجکاوی و سبک زندگی فرد شامل؛ خواب، مدیریت استرس، تغذیه و… از عوامل دیگری هستند که تأثیرات زیادی در بروز بی‌حوصلگی افراد خواهند داشت. همچنین بر طبق مطالعات، استفاده زیاد افراد از وسایل الکترونیکی در بروز یکنواختی و بی حوصلگی فرد نقش دارد، از طرفی مشکلات مختلفی که ممکن است فرد در محیط اطراف خود با آن‌ها درگیر باشد مانند، سختگیری‌هایی که فرد در محیط زندگی و محل کار با آن‌ها مواجه می‌شود نیز می‌تواند در بروز و تشدید بی‌حوصلگی تأثیرگذار باشد.»

کودکان هم مثل بزرگ‌سالان بی‌حوصله می‌شوند

کریمی نداشتن تفریحات و فعالیت های مناسب و متنوع، سختگیری والدین و بیماری‌های مختلف مثل افسردگی در کودکان را عوامل بروز بی‌حوصلگی در کودکان می‌داند و می‌گوید: «کودکان دنبال این هستند که با بازی وقتشان را پر کنند؛ ازاین‌رو، بازی کردن و حضور در محیط‌های پرتحرک بهترین فعالیت مفیدی است که می‌تواند به تخلیه انرژی و پر کردن وقت کودکان کمک کند. محیط‌های کسل‌کننده  و کم تحرک آرام آرام منجر به ایجاد بی‌حوصلگی یا رفتارهای پرخاشگرانه برای به دست آوردن توجه و نیاز به بازی در کودک می‌شود.»

به گفته کریمی، نوجوانان هم اغلب به دلیل تغییرات فیزیکی سن بلوغ دچار کسالت، بی‌انگیزگی و بی‌حوصلگی می‌شوند و این مسئله تا حدی طبیعی است، منتها والدین باید دقت کنند که اگر بی‌حوصلگی در حدی باشد که نوجوان دیگر از هیچ فعالیتی لذت نبرد، گوشه‌گیر شود، ارتباطاتش محدود شود و وقت زیادی را صرف استفاده از وسایل الکترونیکی کند، این پدیده دیگر طبیعی نیست و حتماً باید به متخصص مراجعه شود تا با توجه به‌شدت علائم و تشخیص دقیق به او کمک شود تا از این حالت خارج شود.

بی‌حوصلگی می‌تواند نشانه افسردگی باشد

بی‌حوصلگی  و بی انگیزه بودن هم مثل بسیاری از پدیده‌های روانشناسی تک علیتی نیست که ما یک علت را برای ایجاد آن بیان کنیم بلکه عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد بی‌حوصلگی نقش داشته باشد. به عقیده کریمی، یکی از علت‌های بی‌حوصلگی و کسالت ممکن است افسردگی باشد. بنابراین، یکی از ویژگی‌های افراد افسرده این است که حوصله و انگیزه برای انجام کاری و ارتباط با کسی را ندارند که اغلب تحت عنوان حوصله نداشتن یا بی‌حوصلگی از آن یاد می‌کنند.

این روان‌درمانگر ادامه می دهد: «بی‌حوصلگی و افسردگی تأثیر متقابلی بر روی‌هم دارند یعنی ممکن است فردی افسرده و دارای ویژگی بی‌حوصلگی باشد یا ممکن است بی‌حوصلگی آرام‌آرام خلق فرد را کاهش دهد و او را دچار افسردگی کند.»

چه زمانی بی‌حوصلگی نیاز به درمان دارد؟

کریمی در پاسخ به این سؤال می‌گوید: «بستگی به مدت‌زمان و شدت بی‌حوصلگی دارد. اگر فردی گهگاه و مدت‌زمان کوتاهی دچار این حالت می‌شود و شدت آن هم زیاد نباشد یعنی به‌ راحتی بتواند به کارکردهای قبل برگردد مشکلی ندارد و فرد با توجه به راهکارهایی که توضیح خواهیم داد می‌تواند بی‌حوصلگی‌اش را برطرف کند، اما زمانی که فرد در ارتباطات خانوادگی، اجتماعی و کاری دچار مشکل شود و یکنواختی، عدم لذت بردن و بی‌انگیزگی در فرد تداوم داشته باشد، حتماً باید برای درمان اقدامات لازم را انجام دهد».

راهکارهایی برای خارج شدن از حالت بی‌حوصلگی

به گفته کریمی، قدم اول برای اینکه بتوانیم راهکارهای خوب و مفیدی به کار بگیریم که ما را به هدف اصلی‌مان یعنی خارج شدن از بی‌حوصلگی برساند، این است که علت‌های مختلفی که ممکن است منجر به بی‌حوصلگی فرد شود را بررسی کنیم، به این دلیل که تشخیص و آگاهی صحیح از علت ایجاد بی حوصلگی در فرد منجر به درمان موفقیت آمیز خواهد شد. توصیه ما به افراد این است که در مرحله اول بررسی های پزشکی انجام دهید تا توسط پزشک مشکل کم‌خونی، اختلالات هورمونی و غدد، کمبود ویتامین‌ها و… بررسی شود چراکه گاهی وجود این مشکلات در بدن می‌تواند منجر به بی‌حوصلگی شود.

اما گاهی بدون وجود مشکل پزشکی ممکن است هر از گاهی احساس بی‌حوصلگی کنیم؛ کریمی می‌گوید: «در چنین مواردی به‌منظور رفع بی‌حوصلگی، راهکارهایی مثل افزایش فعالیت‌های بدنی و پیاده روی، تنظیم خواب و اشتها، گذاشتن اهداف واقع‌بینانه و متناسب با نیاز و استعدادها، توجه به خلق‌وخو، مدیریت استرس و تمرینات مدیتیشن، آموزش و تمرین مهارت‌های درون فردی و برون فردی برای مقابله سازنده با مشکلات، انعطاف‌پذیری و بازسازی افکار که شامل جلوگیری از بروز رفتارهای خودشکن و خود گویی‌های منفی است را تمرین کنید و چنانچه بی حوصلگی و کسالت فرد در حدی باشد که انگیزه انجام راهکارهای ارائه شده را نداشته باشد، توصیه ما این است که این اقدامات را به صورت تخصصی در کنار یک روان درمانگر به انجام برساند».