پس از شیوع ویروس کرونا و کاهش فعالیت‌های اقتصادی، از میان شاغلان بخش‌های مختلف کارگران فصلی و روزمزد، بیشترین آسیب را دیده‌اند. این کارگران به دلیل نوع فعالیتی که دارند، در طول سال حدود ۶ تا ۷ ماه موقعیت کار کردن و کسب درآمد دارند؛ آنها فاقد پوشش بیمه‌ای هستند و به همین دلیل نمی‌توانند از مزایای بیمه بیکاری استفاده کنند. تا بتوانند بیمه بیکاری بگیرند و یا از سوی دولت به صورت مستمر مورد حمایت قرار گیرند. حمایت‌هایی که از این قشر صورت می‌گیرد نیز صرفاً در حد دو یا سه روز کفایت می‌کند و البته آن هم مشخص نیست که این حمایت‌ها به همه این کارگران برسد یا خیر.

علاوه بر نداشتن بیمه و حقوق ثابت، بخش اعظمی از کارگران روزمزد عضو هیچ انجمن و گروهی هم نیستند و شناسایی آنها کمی سخت است. این گروه از کارگران کسانی هستند که برای کسب درآمد روزانه خود، سر چهارراهها و میادین به انتظار کار می‌نشینند و حال در این شرایط، این افراد طی روزهای متمادی کاری برای انجام پیدا نمی‌کنند.

از سویی دیگر نیز مطابق با گفته هادی ابوی دبیرکل کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگران، در کنار کارگران میدانی، بخشی از کارگران ساختمانی، کارگران هتل‌ها، تالارها، مسافرخانه‌ها، میادین میوه و تره بار، باربرهای درون شهری و رستوران‌ها نیز جزو کارگران روزمزد محسوب می‌شوند زیرا به صورت روزانه دستمزد می‌گیرند.

کارگران قربانی اصلی کرونا

در این ارتباط محمدرضا تاجیک فعال کارگری به خبرنگار مهر گفت: قربانیان اصلی کرونا، کارگران بوده‌اند. درست است که بیماری فقیر و ثروتمند نمی‌شناسد اما با توجه به نیاز خانواده‌های کارگران، شیوع بیماری باعث می‌شود معیشت این قشر به خطر بیفتد که علاوه بر مشکلات بیماری، نگران معاش خود نیز باشند.

وی افزود: دولت حتی جایی را برای اینکه کارگران بروند و اقلام بهداشتی با قیمت مناسب بخرند، در نظر نگرفته است.

تاجیک گفت: حتی کارگرانی که در کارگاه‌ها مشغول به کار هستند اوضاع خوبی ندارند؛ باید در روزهای سخت کارفرماها از کارکنان خود حمایت کنند اما بسیاری از کارفرماها این کار را نکردند؛ وضعیت کارگران خوب نیست دیگر چه برسد به کارگران روزمزد.

این فعال کارگری تاکید کرد: باید به صورت ویژه از کارگران روزمزد حمایت شود. معاش این قشر بستگی به درآمد روزانه شأن دارد؛ دولت باید بسته‌ای ویژه برای حمایت از این افراد در نظر بگیرد.

لزوم ایجاد سامانه برای شناسایی کارگران روزمزد

به گزارش مهر، مسأله‌ای که در این بین بیش از پیش خودنمایی می‌کند، فقدان اطلاعات کافی در مورد کارگران فصلی و روزمزد است. اگرچه کارگرانی که دارای بیمه تأمین اجتماعی و یا بیمه‌های خاص هستند، قابل شناسایی هستند اما تاکنون سامانه و یا محلی برای ثبت اطلاعات کارگران روزمزد و فصلی در نظر گرفته نشده است. البته گفته می‌شود ۳ میلیون کارگر غیررسمی در کشور شناسایی شده‌اند اما مشخص نیست که کارگران روزمزد نیز در زمره این افراد قرار دارند یا خیر.

اهمیت وجود یک بانک اطلاعاتی در مورد کارگران غیررسمی اعم از روزمزد، فصلی و … آنجایی بیشتر به چشم می‌آید که وقتی اتفاق غیرمترقبه ای همچون شیوع ویروس کرونا، می‌افتد، دولت حتی اگر خودش هم توان حمایت نداشته باشد، می‌تواند اطلاعات این افراد را به نهادهای غیردولتی بدهد تا حداقل در حد خوراک روزانه، این افراد مبلغی را دریافت کنند و یا اینکه اقلام خوراکی برایشان در نظر گرفته شود.

البته دولت به واسطه اطلاعات یارانه‌ای افراد، اقدام به واریز مبلغ یک تا دو میلیون تومان به حساب افراد یارانه بگیر کرد اما قطعاً با توجه به تورم موجود، این مبلغ توان پوشش دهی هزینه‌های کارگرانی که درآمد خود را از دست داده‌اند، ندارد.