سرمقاله: نشاط وامیدم آرزوست…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com / جامعه ای که سطح رضایت اش از عملکرد دولتها وحاکمیتها وسیاستهای کشورش روبه سقوط و درسراشیبی ناامیدی قرارگیرد ، حتی چنانچه فرضا به لحاظ معیشتی کم دغدغه هم باشد ، تبدیل به جامعه ای میشود که دیگر انگیزه ای برای بقا وپیشرفت نخواهد داشت.
نشاط و امید دو عامل حیاتی هستند که به آن راز بقا گویند ، رازی که برای دسترسی به آن بایسته هایی لازم است تا بتوان تلاطم های نابودگر امواج جهانی که برعلیه او نمایانده میشود نتوانند اورا مضمحل و ضعیف ودرنهایت تبدیل به موجودی بی هدف کند واو را مبدل به عاملی نماید که بود ونبود برایش علی السویه باشد وفقط نظاره گر دعواهای سیاسی و احساس مهره ای بی خاصیت وبدون تحرک وتعقل در دستان سیاست بازان مغرور و ثروتمندانی باشد که ازاو دوشیده وفربه شده اند !!
جامعه ای که دایم درحال تنش وفشار از درون وتهدید از بیرون است ، نه سخنرانی ودرباغ سبز نشان دادن درمانش میکند ونه تهدید کلامی و بگیروببندهای زنجیره ای ، نه فیلترکردن وسانسور وسعی در بیخبری اورا به مقصد میرساند ونه تبلیغات وبزرگنمایی چیزی که وجود ندارد ، نه تخطئه و تهمت به دیگران اورا کفایت میکند ونه فرار روبه جلوی کسانی که کلا از اوضاع اجتماعی ، سالهای نوری دور اند و واقعیات را نه میخواهند قبول کنند ونه میفهمند.
مردمی که امیدشان هم از سوی عوامل شناخته وناشناخته درونی وهم از سوی عوامل بیرون ازمرزهای کشور ودر جنگی نابرابر نابود وله میشود دیگر نباید ازآنان انتظار داشت که چون سالهای بسیار دور باز پای کار باشند.
مردمی که نشاط جسمی وروانی آنان را زایل وحق طبیعی آنان را با توجیهات شرعی وغیرشرعی باطل اعلام میکنیم ، دیگر توان ایستایی در برابر امواج لاینقطع اخبار راست ودرست آنسوی آبهارا نخواهند داشت !!
ما حتی شرایط تولید لبخندی فقیرانه اما طبیعی را ازمردم ستانده ایم وبه جایش چهره هایی درهم و غمگین و پراسترس و عصبی نشانده ایم !!
دربرابر شادی مردم چون سدی ایستاده ایم ومترصد شنیدن نوایی ازدورستها هستیم تا باتازیانه خشم ونفرت نگذاریم که روح فسرده آنان برای لحظه ای سیراب شود !!
آنقدر شجاعت ومردانگی نداریم که عملکرد تکان دهنده فرهنگی و سیاسی واقتصادی خودمان را درطی سالها مدیریت مان از لابلای پرونده های مهم مراکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری و مجمع تشخیص مصلحت نظام بیرون بکشیم و با آسیب شناسی لازم حق را به مردم بدهیم وحتی به شکل قطره چکانی حقوق پایمال شده آنان را استیفا وبازگر دانیم !!
با برنامه های بی محتوا وبه سبک مخروبه ای بنام رسانه ملی نمیتوان لبخند و امید را به مردمی که سالهاست ازآنان دریغ شده بازگرداند.
چرا دربحبوحه ای چنین بزرگ وجانکاه و پر درد ، مردم درآرزوی لبخند ونشاط وامید باید پنجه برزمین بکشند !!!