وبسایت روزنامه امروز خراسان جنوبی
میان یک “زوج کنشگرا” و “زوج واکنشی” تفاوت های زیادی وجود دارد. منظور از زوج های کنشگرا زوج هایی هستند که مسئولیت رفتار خود را قبول می کنند، منعطف هستند و پیش از آن که هر گونه واکنشی نشان بدهند درباره واکنش خود تامل می کنند، زوج هایی که اجازه نمی دهند رفتار و عکس العمل های آن ها در هیجان های کاذب و برچسب های ذهنی بلعیده شود. اگر بخواهیم به مهم ترین تفاوت های میان زوج های کنش گرا در برابر زوج های واکنشی اشاره کنیم چه نکته هایی قابل ذکر خواهد بود؟
زوج کنشگرا مساله خود را به وضوح می بیند
زوج های کنش گرا می توانند مسایل خود را خوب ببینند در حالی که زوج های واکنشی صرفا تصویری ذهنی، قالبی و تحریف شده از مسایل خود دارند، بنابراین مواجهه درستی با مسایل خود ندارند. فرض کنید شما در یک جلسه امتحانی نشسته اید، اگر نتوانید مساله ای را که در آن جلسه به شما داده شده ببینید یا مساله تان را ناقص یا اشتباه ببینید چقدر شانس وجود دارد که مساله تان را حل کنید؟ تقریبا صفر. این اتفاق درباره مواجهه با هر مساله ای از جمله چالش ها و مسایلی که زوج ها با آن درگیرند نیز صدق می کند. مهم ترین پیش نیاز حل مسائل در میان زوج ها این است که اول از همه زوج ها بتوانند مساله شان را آن گونه که هست ببینند نه آن گونه که در یک ذهن پیش داور، قضاوت کننده و مقایسه گر بازتاب دارد.
زوج های کنشگرا پیش از واکنش، مکث و تأمل درونی دارند
ممکن است کسی بپرسد چه زمانی من می توانم مساله ام را درست ببینم. یا نشانه های درست دیدن مساله چیست؟ زوج های کنشگرا با نوعی سکوت، تأمل و مکث درونی با مسایل مواجه می شوند. در واقع اجازه می دهند که مساله به درستی طرح شود. فرض کنید همسر شما از دیدگاه شما دچار خطایی جدی شده است. همسر چنین فردی چه زمانی می تواند مطمئن شود که مساله شان را به درستی دیده است؟ زمانی که بدون پیش داوری و نیاز به محکوم کردن و متهم سازی اجازه دهد طرف مقابل سخنان خود را طرح کند. فقط در این صورت است که زوج می توانند مساله خود را به صورت واضح و شفاف ببینند اما وقتی همسر این فرد صرفا در واکنش ها و هیجان ها پیچیده شود مساله نیز درست دیده نخواهد شد یا بهتر است بگوییم مساله از پشت غبار غلیظ هیجان ها و خطاهای ذهنی دیده خواهد شد.
زوج های واکنشی به اشتباهات خود تعصب می ورزد
زوج های کنشگرا قدرت پذیرش اشتباهات خود را دارند به خاطر این که خود را با اشتباهات خود یکی نمی دانند. چرا خود را با اشتباهات خود یکی نمی دانند؟ به خاطر این که به افکار خود چنان متعصبانه نمی چسبند که با افکار خود یکی شوند بلکه این توان را دارند که افکار خود را ببینند و ارزیابی کنند و آن جا که فکر یا گفتاری اشتباه از آنان سر می زند مسئولیت آن اشتباه را بپذیرند در حالی که زوج های واکنشی خود را با فکر خود یکی می دانند و نمی توانند با فاصله به افکار، ایده ها و رفتار خود نگاه کنند از همین رو خود را با فکر و اشتباه خود یکی می دانند.
زوج های کنشگرا، نو به نو با هم روبرو می شوند
زوج های کنشگرا بیش از آن که گذشته هم را بکاوند یا انتظاراتی برای آینده ایجاد کنند می کوشند متوجه آن چیزی باشند که در اکنون روی می دهد، بنابراین می توانند بدون برچسب های ذهنی و قالب های کهنه به هم نگاه کنند. این نگاه نو به نو هست که می تواند زوج های کنشگرا را از زوج های واکنشی متمایز کند. وقتی یکی از زوجین اشتباهی را در رابطه مرتکب می شود اگر طرف دیگر از آن اشتباه یک قالب و فیلتر بسازد دیگر طرف مقابل را نخواهد دید بلکه هر روز اشتباه آن فرد را به جای او خواهد دید. این یکی از بزرگ ترین اشتباه هایی است که می شود در یک رابطه جدی مرتکب شد: انگ و برچسب زدن اگر در هر رابطه ای غلط باشد به مراتب تخریب بیشتری در رابطه زوج ها دارد. این که من همسرم را در قالب های کوچک ذهنی قرار ندهم و برچسب های ذهن منفی باف را به او نچسبانم بزرگ ترین موهبتی است که به رابطه ام تقدیم کرده ام و آن را نجات داده ام. مهم است که یک زوج بتواند نو به نو همدیگر را ببیند و به این قضاوت نرسد که: می دانم او چه خواهد گفت یا همه ذهن او را از حفظ هستم یا تمام شخصیت او را می شناسم.
نقطه ثقل زوج های واکنشی، محیط و جامعه است
زوج های واکنشی نقطه ثقل زندگی را نه خود بلکه دیگران و محیط و جامعه قرار می دهند بنابراین این دیگران، محیط و جامعه است که رفتارها و عکس العمل های آن ها را تعیین می کند، در واقع آن ها نه برای خود بلکه برای دیگران زندگی می کنند. رفتار آن ها را ترس ها و انتظارات اداره می کند و نه اصالت درونی، در حالی که عیار رفتار زوج کنشگرا، خواست های دیگران نیست بلکه اگر رفتاری از آن ها سر می زند به خاطر آن است که آن رفتار را درست یافته است.
