سید کاظم کاظمینی در گفت‌و‎ گو با خبرنگار ایسنا مویز را در اصلاح انگور خشک شده یا نیمه خشک خواند که در کتب سنتی از آن به عنوان «زبیب» یاد و خواص زیادی نیز برای آن تعریف شده است.

وی در مورد خواص مویز افزود: این خشکبار می‌تواند به عنوان اعتدال‏ دهنده در مواقعی که اخلاط بدن مانند سودا و بلغم غلیظ شده است، استفاده شود.

این متخصص طب ایرانی ادامه داد: مویز قابلیت روان ‎کنندگی شکم را نیز دارد و تحت عنوان تخصصی ملین طبع از آن یاد می ‎شود و به عنوان یکی از رفع کننده‌های یبوست قابل استفاده است.

کاظمینی، مویز آب خیس ‏کرده یا پخته شده را نیز روان کننده شکم دانست و گفت: مصرف این مویز با داروهای مناسب، ملین طبع است و اگر در سرکه انگور آن را خیسانده و ناشتا بخورند، برای تحلیل ورم طحال‏ نیز مفید است.

وی استفاده از مویز برای تصفیه ریه را نیز اقدامی مفید و موثر خواند و اظهار کرد: مویز علاوه بر آن، مقوی کبد و محرک نیروی جنسی اشخاص سرد مزاج است و اگر دانه مویز را خارج کرده و به جای آن دانه فلفل جای داده و مصرف شود، برای رفع سردی کلیه که یکی از سوء مزاج‏‌های این عضو بدن است، همچنین سنگ مثانه و قطره ‏قطره ادرار کردن، بسیار مفید است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی در مورد انواع مویز نیز عنوان کرد: بهترین نوع مویز، نوع پرگوشت کم دانه یا بی‏دانه است و در مقابل کم‏‏ خاصیت‏‌ترین آن، نوع خشک و کم‏‏‌گوشت آن است.

وی در مورد دیگر کارایی‌های مویز هم اظهار کرد: اگر مویز را با انیسون که یک دانه گیاهی گرم مزاج و مفید برای گرم کردم بدن به ویژه مفاصل است، پخته و مخلوط کنیم و آن را با روغن بادام بخوریم، برای رفع سرفه سرد و بلغمی موثر خواهد بود.

وی در پایان نیز طبیعت مویز را برگرفته از نوع انگور آن دانست و گفت: طبق نظر حکمای طب سنتی، مویز از نظر طبیعت برحسب این‏ که از چه نوع انگور و در چه مرحله ‎ ای تهیه شده باشد، اندکی از همدیگر متمایز است.

کاظمینی خاطرنشان کرد: مویزی که از انگور سفید به دست آمده باشد، دارای گرمی کمتری نسبت به مویزی است که از انگور سیاه تهیه شده باشد، البته مویز بسیار شیرین نیز دارای گرمی بیشتری نسبت به مویز کم ‏شیرینی است.