شاید حرف دل برخی از پدر و مادرها این باشه که می گن” خسته شدم از بس فرزندم این ور و اون ور میره، از بس شیطونی می کنه می ترسم بیش فعال باشه و ما رو به درد سر بیاندازه” .

بیش فعالی چیست؟

بیش فعالی یکی از اختلال هایی است که در کودکان ممکن است دیده شود و اگر درمان نشود در بزرگسالی فرد را با مشکلات زیادی رو به رو کند. بیش فعالی مجموعه ای از یکسری غلامت هایی است که نشان دهنده ی پر تحرکی و محدودیت در میزان توجه و تمرکز در فرد می باشد.  در این کودکان پرتحرکی، بی توجهی و رفتارهای ناگهانی بیشتر از کودکان عادی دیده می شود.

علت بیش فعالی چیست؟

یکی از دلایلی که می تواند یک کودک را با اختلال بیش فعالی مواجه کند عوامل ارثی یا ژنتیکی است. اگر یکی از اعضای خانواده و معمولا پدر خانواده به این اختلال مبتلا باشد فرزندنش نیزمبتلا به بیش فعال می شود.

عامل دیگر تغذیه می باشد. انواع ادویه ها و یا رنگ های و افزودنی های داخل مواد غذایی، مصرف بیرویه شکلات و نوشابه در خردسالی، می تواند علت باشد.

عامل دیگر در ایجاد بیش فعالی، رفتار والدین است. برخی رفتارهای والدین مثل مصزف الکل یا جامعه ستیز بودن، می تواند در ایجاد بیش فعالی در فرزندان موثر باشد.

عواملی مثل مصرف دخانیات و مواد مخدر، فشار روانی مادر، آسیب های مغزی زمان تولد، مشکلات قبل و حین و بعد از زایمان، می تواند بیش فعالی را تشدید کند.

آیا هر جنب و جوشی اختلال هست؟

اگر علامت های زیر را در کودک مشاهده کردیم می توانیم بگوییم آن کودک بیش فعال است و اگر این علامت ها در کودکتان  وجود داشت، صرفا بگویید باید یک مشاور کودک آن رابررسی کند. خون سردی خودتان را حفط کنید و به کودکتان برچسب بیش فعال بودن را نزنید و اجازه بدهید یک فرد متخصص رفتار او را بررسی کند.

۱٫تقرریبا زیاد صحبت می کنند.

۲٫ آن قدر بر روی صندلی خود تکان می خورند که اعصاب اطرافیانشان را خورد می کنند. آن ها دست و پاهای بیقراری دارند.

۳٫در زمان بازی های گروهی، نوبت را رعایت نمی کنند.

۴٫مسایل مختلف به راحتی می تواند تمرکز آن ها را بهم بریزند.

۵٫نمی توانند دستورالعمل های دیگران را انجام بدهند.

۶٫فعالیت های نیه تمام زیادی دارند.

۷٫نمی توانند بازی های همراه با آرامش انجام دهند.

۸٫ کارهای خطرناک زیادی انجام می دهند.

۹٫کار دیگران را قطع می کند و یا در آن ها دخالت می کند.

۱۰٫غالبا به چیزهایی که به آنها گفته می شود، توجهی ندارند.

۱۱٫غالبا وایل خود را در خانه یا مدرسه گم می کنند. در تمرکز و دقت مشکل دارند و افت تحصیلی به ویژه در دیکته و ریاضی دارند.

۱۲٫ رفتارهای پرخاشگرانه و نافرمانی ها در رفتارهایشان مشاهده می شود.

۱۳٫ رعایت کردن قوانین برایشان مشکل است.

۱۴٫معمولا در خواب در حال تقلا و تکان خوردن هستند.

۱۵٫ دایما نسبت به اشتباهات و رفتارهایشان مورد انتقاد قرار می گیرند.

۱۶٫در کلاس بدون اجازه راه می روند و با همکلاسی هایشان صحبت می کنند و یا با آنها ور می روند.

تشخیص بیش فعالی

نکته بسیار مهمی که والدین و تمام کسانی که با کودکان در ارتباط هستند باید بدانند این است که هر کودکی که رفتارهای بالا را از خود نشان داد بیش فعال نیست و نباید فورا با دیدن این رفتارها برچسب بیش فعالی را به کودک بزنیم. یک کودک بیش فعال حداقل ۳ مورد از رفتارهای بالا را برای مدت حداقل ۶ ماه و قبل از سن ۷ سالگی از خود نشان می دهد.

درمان بیش فعالی

۱٫اولین اقدام هر والدی برای تشخیص و درمان به موقع فرزند بیش فعالش این است که در ابتدا به مشاهده تمام و دقیق رفتارهای فرزندش در طول مدت حداقل یک هفته تا ۱۰ روز بپردازد، در واقع به شناخت دقیق نوع رفتار فرزندش برسد.

۲٫قدم بعدی کمک گرفتن از یک مشاور می باشد. بعد از کار شناسایی رفتار باید به یک مشاور رجوع کرد و نتایج مشاهده ی ده روزه ی خود از رفتار کودک را به مشاور ارایه کرد تا مشاور بتواند بهتر تصمیم بگیرد.

۳٫دارو درمانی راهکار مکمل برای درمان می باشد و حتما دارو باید زیر نظر کامل پزشک مصرف بشود.

۴٫رژیم غذایی باید در این کودکان رعایت بشود. بهتر است مصرف قند، شکلات، نوشابه، ادویه، چیس و پفک، قهوه، نسکافه، مواد خوراکی دارای رنگ ها و افزودنی ها و بستنی های رنگی.

۵٫رژیم غذایی مناسب، عبارتند از آب، میوه تازه، کنجد،تخمه کدو تنبل، اسفناج، دل و قلوه و جیگر.

۶٫آموزش والدین، والدین حتما باید با رفتارهای کودک بیش فعال و نحوه برخورد با آنها را بیاموزند.