«جورابش را به اطراف خانه پرت می کند»، «پاهایش همیشه بو می دهد»، «صبح ها تخت را مرتب نمی کند»، «جلوی مهمان ها با انگشت داخل گوشش را می خاراند.» شما هم از این عادت ها یا رفتارهای بد همسرتان شکایت دارید؟ تا به حال چند بار جلوی مهمان ها از رفتارهای او خجالت کشیده اید؟ تا به حال چند بار خواسته‌اید درباره کارهای اشتباه، بی نظمی ها و شلختگی هایش با طعنه و توضیح به او تذکر بدهید تا مشکل را حل کنید اما به نتیجه ای نرسیده اید؟ این مطلب به شما کمک می کند تا راه های دیگری را انتخاب کنید و به این عادت ها نگاه دیگری داشته باشید.

این وسواس شماست یا بی نظمی او؟

اولین سوالی که باید به آن جواب دهید این است که آیا شما به نظم و ترتیب یا تمیزی وسواس دارید یا واقعا همسرتان عادت های غیر بهداشتی یا مسئولیت ناپذیری دارد؟ برای این که به این سوال جواب دقیقی بدهید، باید به چند سوال دیگر پاسخ

دهید. آیا بی نظمی و تمیز نبودن در جاهای دیگر هم شما را مضطرب می کند؟ آیا وقتی که عادت های همسرتان را به دیگران می گویید، آن ها هم در ناخوشایند بودن این رفتار او با شما موافقند یا می گویند این فقط نوعی سبک زندگی است و نباید به او گیر دهید؟ اگر شما در مقابل بی نظمی و تمیز نبودن بیش از حد مضطرب می شوید و دیگران می گویند که این فقط نوعی سبک زندگی است و نباید به همسرتان گیر بدهید یا همسرتان می گوید این هم نوعی تمیزی است و فقط نوع نگاهمان با هم متفاوت است، به احتمال زیاد عادت همسرتان چندان هم نامطلوب نیست و این شمایید که وسواس نظم یا تمیزی دارید.

همدلی کنید

یادتان باشد همسرتان در فضایی دیگر، غیر از فضایی که شما در آن بزرگ شده اید، رشد کرده است. پدر و مادر بیش از حد سخت گیر یا بیش از حد آسان گیر می توانند عادت هایی از جنس بی نظمی یا بهداشتی نبودن را در فرزندانشان به وجود آورند. آسان گیرها همیشه وظایف فرزندانشان را به عهده می گیرند و او را به اصطلاح در پرِ قو بزرگ می کنند و برای همین او هیچ وقت نمی آموزد که مثلا باید تختش را مرتب یا ملافه را جمع کند. از آن طرف پدر و مادر سخت گیر، نظم و رفتارها را چنان با تحکم به کودک می آموزند که انجام این وظایف برای کودک با بی میلی و ناخوشایندی همراه می شود. این کودک روزی بزرگ می شود و چه در خوابگاه دانشجویی و چه در زیر یک سقف با همسرش دوست دارد آن رفتارها را انجام ندهد و از آن ها فرار کند. وقتی شما ریشه های یک رفتار را می دانید راحت تر با آن همدلی می کنید و فکر نخواهیدکرد همسرتان از قصد و برای اذیت کردن شما، آن رفتارها را انجام می دهد. در واقع خانواده های اصلی تا حد زیادی شیوه بودن ما در جهان را تعیین می کنند.

پدر و مادرش نشوید!

وقتی شما هم می خواهید با سخت گیری بیش از حد یا با طعنه و کنایه، رفتارهای بد همسرتان را از بین ببرید، شاید در کوتاه مدت جواب بگیرید؛ اما در بلندمدت او از زیر بار نظم یا تمیزی شانه خالی می کند. از طرفی، اگر مثل مادرهاوپدرهای آسان گیر خودتان وظایف همسرتان را انجام دهید، مثلا درِ شامپو یا خمیر دندان را ببندید یا اگر قرار گذاشته اید هر روز یک نفرتان تخت را جمع کند به جای او هم این کار را انجام دهید، همسرتان هیچ وقت تبعات کارش یعنی خراب شدن خمیردندان، ریختن شامپو یا شلختگی اتاق خواب را نخواهد دید و بنابراین رفتارش تغییر نمی کند.

برچسب نزنید

هیچ وقت برای عادت های ناخوشایند همسرتان برچسب هایی مثل «بی مسئولیت»، «شلخته» یا «تنبل» به او نزنید. این

برچسب ها فقط باعث می شود او گارد بگیرد و رابطه عاطفی تان هم تحت الشعاع این بحث ها قرار بگیرد. ممکن است در جواب برچسب ها، او هم عادت های ناخوشایند شما را یادآوری کند و مسئله اصلی در یک کَل کَل بی پایان گم شود. به جای آن با همسرتان در این قالب صحبت کنید: «وقتی این کارها را انجام می‌دهی، من این احساس را دارم.» اگر قرار باشد مسئله عادت های ناخوشایند حل شود، این جمله به احتمال بیشتری مسئله را حل می کند تا برچسب زدن.

بپذیرید و انرژی خود را بیهوده هدر ندهید

اگر از همه راه های بالا استفاده کردید و جواب نداد، وقت این است که یک تصمیم اساسی بگیرید. بهتر است چیزی را که نمی توانید کنترل کنید ، بپذیرید و انرژی تان را روی چیزهایی بگذارید که می توانید تغییر دهید. اگر عادت های ناخوشایند همسرتان را با این که تلاش تان را کرده اید، نتوانسته اید تغییر دهید، پس بهتر است آن ها را بپذیرید و تمرکزتان را روی چیزهایی بگذارید که می توانید تغییر دهید؛ چیزهایی مثل رشد رفتار خودتان.