با توجه به اینکه جامعه امروزی، بین زندگی سنتی و زندگی مدرن گیر افتاده ایم، دچار یک نوع «بحران وظیفه» شده ‌ایم؛ وظیفه ای که نمی دانیم مال ما است یا مال شوهرمان. یعنی گاهی نمی‌دانیم این چیزی که خواسته همسر مان است، جزو مسئولیت‌های زناشویی ما محسوب می‌شود.

پس باید ببینیم چه‌کسی و با توجه به چه معیارهایی می‌تواند وظایف را تقسیم کند چون در واقع هر کدام از دو نفر تعریف خود را برای انجام وظایف زناشویی دارد؛ اگر هر دو طرف از یک معیار مشترک و مورد قبول استفاده کنند، در تقسیم وظایف مشکل کمتری خواهند داشت. قاعدتا این معیارها باید به‌گونه‌ای باشد که با اصول فکری و اعتقادی زوجین همخوانی داشته باشد تا هم آنها را دچار تعارضات شناختی نکند و هم پذیرش آن را برای طرفین راحت‌تر نماید.

چرا پذیرش مسئولیت سخت است؟

مسئولیت پذیری بهایی است که برای بزرگی می پردازید. بی مسئولیتی از خصایص ناپسند شخصیتی است که در وجود تعدادی از افراد نهادینه شده است و متاسفانه در روابط صمیمانه و عاطفی نظیر ارتباط با همسر نیز خود را به شکلی پررنگ نشان می دهد.
معمولا اغلب ما با شنیدن واژه «مسئولیت» چیز مهمی درنظرمان نقش می‌بندد که برای بر آمدن از پس آن باید تمام تلاشمان را به‌کار بگیریم. به‌عبارتی کم‌ترین کوتاهی در انجام مسئولیت را معادل شکست در زندگی فردی خود به‌حساب می‌آوریم. بنابراین گاهی پذیرش مسئولیت برایمان سخت می‌شود زیرا همه ما از شکست می‌ترسیم. هرکس بیشتر از شکست بترسد به همان میزان هم بیشتر از زیربار مسئولیت شانه خالی می‌کند.

امان از مردان مسئولیت گریز!

اگر برعهده گرفتن مسئولیت را یک وظیفه دائم بدانیم، بهتر می‌توانیم بفهمیم که چرا بعضی مردان از پذیرش مسئولیت کارهای خانه شانه خالی می‌کنند؛ در واقع این موضوع دلایل زیادی دارد که یکی از آنها می‌تواند ترس از شکست در حوزه وظایف مردانگی باشد و اینکه در زندگی زناشویی باید کارهایی را انجام دهد که نظام‌های ارزشی، او نه‌تنها از این کارش حمایت نمی‌کنند بلکه امکان اینکه تحقیرش هم بکنند زیاد است.

صبور باشید

در وهله اول سعی کنید با این موضوع کنار بیائید و اجازه دهید گذر زمان شما را به هدف تان نزدیکتر سازد. البته گذر زمان، لازم است صبری فعال داشته باشید نه صبر منفعل. منظور ازصبر فعال، صبری است که شما را وادار می کند، بجای بی توجهی به این مساله و یا دست رو دست گذاشتن به حل مشکل تان بپردازید. به عبارت دیگر صبورانه رفتار کنید و برای خروج از این وضعیت، به طور مستمر و بی وقفه تلاش کنید.

چند قدم همراهی

 اگر همسر شما به دلایل بالا و یا به هر دلیل دیگری بیشتر اوقات خود را در خانه صرف کرده و تمایل چندانی به کار ندارد، شاید با توجه به نکات زیر بتوانید مساله را کمی حل و فصل کنید. البته به یاد داشته باشید که به هر صورت پیشرفت در این وضعیت نیازمند به همکاری همسرتان دارد، پس صبر و حوصله داشته باشید و از راهکارهایی چون دعوا و قهر که انگیزه حرکت را در طولانی مدت از بین می برد، خیلی سریع استفاده نکنید!

سرکوفت نزنید

اگر متوجه شده اید که ایراد کار همسرتان در کجاست درعوض سرکوفت زدن به او سعی کنید از دانش خود برای تشویق او در جهتی درست بهره بگیرید. به عنوان مثال اگر می بینید که او تصور می کند توانایی کار کردن همراه با تحصیل را ندارد، توانایی های او را تشویق کرده و به او این موضوع را که او تواناست القا کنید.

 خواسته خود را واضح بگویید

 خواسته خود را بدون سرزنش و تحقیر با همسرتان درمیان بگذارید. مثلا با او صحبت کنید و بگویید که دوست دارید کاری تمام وقت داشته باشد تا شما بتوانید به او به عنوان شریک زندگیتان تکیه کرده و از اینکه پشتیبانی مانند او دارید شب ها با آرامش بخوابید. یادتان باشد در زمان صحبت در این موارد سعی کنید همسرتان را مسبب احساسات مثبت خود معرفی کنید و از سرزنش او و اینکه رفتارهای او باعث سلب آرامش شده خودداری کنید.

وظایفش را انجام ندهید

 اگر می بینید که همسرتان تمایل چندانی به برعهده گرفتن مسئولیت های خود ندارد، به هیچ عنوان شما عهده دار وظایف او نشوید. به عنوان مثال با اضافه کار سعی در جبران کاهش درآمد خانواده نکنید. لازم نیست به او بگویید که می خواهید او را متنبه کنید. کافی است تنها به او یادآوری کنید که توانایی های شما محدود است و امکان اینکه جای او را در خانه پر کنید، ندارید!

کمک مالی نکنید

به راحتی زیر بار قرض گرفتن و یا کمک مالی نروید. اگر همسرتان چنین پیشنهادی را مطرح می کند، ابتدا سعی کنید این پیشنهاد او را به نیاتی خوب نسبت دهید. مانند اینکه «می دانم می خواهی به من سخت نگذرد» و بعد به دلایلی خوب آن را رد کنید مانند «می دانم برای آدمی باغیرت مانند تو سخت است که زیر بار قرض برود، من فکر می کنم بتوانم برای مدتی بیشتر سختی ها را تحمل کنم تا تو با خیالی راحت تر به دنبال کار باشی و دغدغه پرداخت قرض را نداشته باشی.»
می توانید مطمئن باشید که برخوردهایی مانند اینکه «عوض این حرف ها کمی بیشتر همت کن» و یا «تنبلی رو بذار کنار» تنها کار را خراب تر خواهدکرد.

قدردان باشید و بمانید

 یادتان باشد بدترین برخورد با یک آدم کمال گرا و یا فردی که انتظارات بالایی از محیط اطراف خود دارد، بیان نقاط ضعف و به اصطلاح دیدن نیمه خالی لیوان است. اگر همسرتان تلاشی حتی اندک می کند، سعی کنید به او نشان دهید که قدر زحمات او را می دانید. یادتان باشد تعریف از همسر و زحمات او نزد بقیه و زمانی که همسرتان هم صحبت های شما را می شنود، می تواند اثری شگفت انگیز بر روی او داشته باشد.

متوقع نباشید

 در آخر اگر می بینید علی رغم تلاش های شما برای هل دادن همسرتان به سمت جلو و البته تلاش های او اما هنوز فاصله زیادی بین آنچه شما انتظار دارید با آنچه همسرتان عمل می کند وجود دارد، و به موضوعی بسیار مهم فکر کنید؛ اینکه آیا این شما نیستید که از همسرتان بیش از اندازه توقع دارید؟
یک نکته را یادتان نرود، اگر می خواهید به خاطر مسئولیت ها زندگی تنشی ایجاد نشود، بهتر است بدانید مردان با تشویق و تایید بهتر به نیازهای شما پاسخ می دهند. همچنین فراموش نکنید آنها می ترسند اگر کاری را مدام انجام دهند، کارها را به نام شان سند زده شود و از این موضوع فراری اند، پس در دادن مسئولیت احتیاط بیشتری به خرج دهید.