یادداشت امروز / به یاد همکاری که دیگر نیست…!!!

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
فوادشمس یکی از روزنامه نگاران و تحلیلگران سیاسی بود ، او کارشناس ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی از دانشگاه تهران و دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی  روستایی دانشگاه تربیت مدرس بود،‌ که به زندگی خودپایان داد. ازاین باب برایش قلم زدم چراکه هر همکارمان که به هردلیلی در سراسر کشور دست ازاین جهان بشوید وبه هردلیلی جان به  جان آفرین بسپرد انگاری قطعه ای از استوانه بیداری و فرهیختگی این دیار کنده میشود، دراین شرایط پیچیده ازدست  دادن یک همکار درجای جای کشورمان را نمی توان و نباید یک اتفاق ساده و روز مره انگاشت، هرقطره ازاین ظرفیت محدود کم شود جای تاسف وتاثری دارد که روزنامه ها ومطبوعات آن را بهتر از بقیه اقشار و مشاغل درک ولمس میکنند.ما آمده ایم که  برویم وبلاشک خواهیم رفت اما آنچه آدمیان را ماندگار میکند نامی است که برجای میماند وکلمات وجملاتی که برای مردم به یادگار می گذارد. روزنامه نگاری درکشور ما کاری است سهل وممتنع ، پراز ریسک وخطر که هرکلمه ای میتواند برایت عواقب و مشکلاتی را فراهم آورد اما وجدانت را به آرامش و آسایشی می رساند که شاید دیگر مشاغل آنرا به تو اهدا نکنند . روزنامه نگار بامردم است نه بر آنان ، درسوی آنان وهمگام باآنان است ودرد را میفهمد وفقر را درست انَشا میکند و نیشتر میزند بر دملهای چرکین و فسادهایی باهر برندی ونامی ، دلیل پرریسک بودن و پر خطر بودن آن نیز همین گزینه است. مرحوم فواد شمس کم از فلسطینیان ننوشت، کم از صهیونیسم وآمریکاننوشت، کم از شرایط فشآرهای غیرقابل تحمل گرانی و تورم ننوشت، اما به چه دلیل و تحت چه عامل یاعواملی دست از زندگی شست را کسی فعلا نمیداند ، من نیز جز چندنوشته او نه ازنزدیک میشناختم اش ونه اورا دیده بودم ، اما انگار بسیار می شناختمش چون همکارمان بود چه در تهران وچه در شهری دور وناشناخته، او را فرهیخته ای میدانیم که از دستش دادیم. او میتوانست چون نصیریها از یک انقلابی متعصب تبدیل به یک هوآدار صهیونیست وبرانداز نظام شود ، میتوانست چون باصطلاح روزنامه نگاران ایرانی ایران اینترنشنال با مرگ مردم کشورش در جنگ دوازده روزه هلهله وشادی کند وبرای نتانیاهو و ترامپ و سلطنت طلبها دُم بجنبآند.به قول فیاض زاهد رییس انجمن صنفی روزنامه نگاران تهران ، کوچ فواد شمس نمونه کوچکی است ازرنجهایی که روزنامه نگاران ونویسندگان ونخبگان این سرزمین می برند ناامیدی از آینده ، معیارها وگزینش های ناروا برای تامین لقمه ای نان وهراس از فردا ، ما همه چون مردگانی هستیم که فقط بدن مان سرد نشده است. روحش شاد…!!!