۱۲۳ کیلومتر رویای بزرگراهی به واقعیت نزدیک شد

خراسان جنوبی همچنان در مسیر توسعه زیرساخت‌های جاده‌ای گام برمی‌دارد؛ استانی پهناور با جاده‌هایی طولانی، کوه‌هایی خشک و روستاهایی پراکنده که هر کیلومتر آسفالت تازه، برای مردمش یعنی امنیت، امید و نجات از انزوا. به گفته مدیرکل راه و شهرسازی استان، در سال ۱۴۰۴ پیش‌بینی می‌شود ۵/۱۲۳ کیلومتر از باندهای دوم جاده‌های خراسان جنوبی تکمیل شود؛ بخشی از طرحی که سال‌هاست در نقشه‌ها رنگ می‌گیرد اما بر زمین هنوز به پایان نرسیده است.میرمحمد مودی توضیح می‌دهد که از این مسیرها، هفت کیلومتر در محور بیرجند_زاهدان، شش کیلومتر در محور کرمان_دیهوک و سه و نیم کیلومتر در مسیر بیرجند – قاین به زودی آماده افتتاح است.او می‌گوید: «برای تکمیل این میزان باند دوم، بیش از سه‌هزار و هفتصد میلیارد تومان هزینه می‌شود که بخش قابل توجهی از آن تأمین شده است.»اما این تنها بخشی از ماجراست. نقشه باندهای دوم در استان عددی بزرگ‌تر را نشان می‌دهد: دو هزار و ۵۰۴ کیلومتر مسیر مورد نیاز که برای تکمیل آن بیش از ۴۴ هزار میلیارد تومان اعتبار لازم است. تاکنون ۹۸۱ کیلومتر از این مسیرها به بهره‌برداری رسیده، ۴۳۹ کیلومتر در قالب ۱۳ طرح در حال اجراست، و بیش از هزار کیلومتر دیگر هنوز کلنگ نخورده‌اند.این اعداد، تصویر روشنی از واقعیت توسعه جاده‌ای استان می‌سازند؛ واقعیتی که میان خواستن و توانستن در نوسان است. مودی می‌گوید برای طرح‌های در دست اجرا شش‌هزار و ۵۰۵ میلیارد تومان اعتبار نیاز است و تاکنون ۵هزار و ۲۳۲ میلیارد تومان قرارداد بسته شده، اما هنوز بیش از هزار و دویست میلیارد تومان از مطالبات پیمانکاران پرداخت نشده است.با وجود تمام دشواری‌ها، او می‌گوید: در تمام شهرستان‌های استان، حداقل یک پروژه باند دوم در حال اجراست؛ از نهبندان تا سرایان، از سربیشه تا فردوس. هدف، چیزی فراتر از آسفالت و بتن است: تکمیل شبکه بزرگراهی شرق کشور، اتصال معابر مرزی استان به شریان‌های ملی و پایان دادن به سال‌ها انزوای جغرافیایی خراسان جنوبی.در سال گذشته نیز ۱۱۹ کیلومتر باند دوم در استان تکمیل شد و امسال نیز امید بر این است که مسیر توسعه با تخصیص هزار و ۱۲۱ میلیارد تومان اعتبار جدید تداوم یابد. اما واقعیت این است که هنوز تا رسیدن به نقطۀ تعادل، راهی طولانی در پیش است. جاده‌هایی که سال‌هاست با کمبود اعتبار، گرمای کویر و فرسایش زمان دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، گاهی تنها در وعده‌ها پیش می‌روند.خراسان جنوبی، با جغرافیایی که نیمی کوه است و نیمی کویر، بیش از هر چیز به راه نیاز دارد؛ راهی که فقط شهرها را به هم وصل نمی‌کند، بلکه مردم را به زندگی پیوند می‌زند.اما این مسیرِ توسعه، فقط مسئله‌ راه نیست؛ مسئله‌ «ماندن» است. هر باند جدید یعنی کوتاه‌تر شدن مسیر اورژانس‌ها، زودتر رسیدن کامیون‌ها به مرز و بازگشت امید به روستاهایی که جاده خاکی، آن‌ها را از فرصت‌ها جدا کرده بود. در بسیاری از محورهای جنوبی، از دیهوک تا نهبندان، رانندگان سال‌هاست با جاده‌های باریک، تردد کامیون‌های سنگین و تصادف‌های مرگ‌بار دست‌به‌گریبان‌اند. همین باندهای دوم‌اند که می‌توانند از فاجعه جلوگیری کنند.پروژه‌های بزرگراهی خراسان جنوبی اگرچه در آمارها پیش می‌روند، اما در واقعیت با چالش‌هایی چون تأخیر در تخصیص بودجه، نوسان قیمت مصالح، کمبود ماشین‌آلات و حتی مهاجرت نیروی کار روبه‌رو هستند. بسیاری از پیمانکاران از مطالبات معوقه گله‌مندند و ادامه‌ کارشان را منوط به تزریق اعتبار می‌دانند.با این‌حال، امید به توسعه هنوز در جاده‌های خراسان جنوبی جاری است. مسیرهایی که در دهه‌های گذشته با همت مردان جاده و اراده‌ی دولت‌ها آرام آرام جان گرفته‌اند، امروز به بخش جدایی‌ناپذیر از نقشه‌ی توسعه شرق کشور بدل شده‌اند. از محور استراتژیک بیرجند_زاهدان که یکی از شاهراه‌های ترانزیت بین‌المللی است، تا مسیر بیرجند_ قاین که به شمال شرق و استان‌های همجوار پیوند می‌خورد.
خراسان جنوبی شاید هنوز به انتهای راه نرسیده باشد، اما هر کیلومتر جدید، سنگی است در بنای توسعه‌ای پایدار. راهی که ناتمام مانده، در حقیقت نماد تداوم تلاش مردمی است که با وجود همه‌ کمبودها، هنوز در مسیرند تا روزی، از این راه نیمه‌تمام، عبورِ کاملِ امید را ببینند.