سرمقاله – چرا در گذشته گیر کرده‌ایم؟

امروز خراسان جنوبی _ محمد راعی فرد

شاید یکی از نقاط ضعف وحفره های عمیق بوجود آمده در جامعه همین اصل در گذشته ماندن است و هنوز تمام محاسبات سیاسی و اقتصادی و فرهنگی یخ زدن و فریز شدن در گذشته است. این گزینه خروجی اش می‌شود تعصبات خشک و نشنیدن و ندیدن و نفهمیدن واقعیاتی است که در عرصه مختلف رخ داده و باعث مشکلات عدیده‌ای گردیده که اینک توان حل آن از دست دولت‌ها خارج گردیده است. همین گیرکردگی در گذشته توان مدیریت‌ها را فریز کرده و آنان را از حقایقی دور کرده که برون رفت آن اوضاع کنونی است که همگی به نوعی با آن درگیریم. اگر برخی مسئولین می‌دانستند که در زیرپوست شهرها و روستاها چه می‌گذرد، بلاشک در اسرع وقت تغییر ریل را در دستور کار قرار می‌دادند اما وقایعی که هر روز در کشور شاهد آن هستیم حاکی از آن است که هیچ اتفاق خاصی خصوصاً در پساجنگ دوازده روزه نیفتاد و احتمالاً با این دست فرمان هم نخواهد افتاد. بجایش تا دلتان بخواهد و دل‌مان بخواهد انفجار بزرگ انواع روایت سازی ها و روایت گویی ها رخ داد. جنگ های طوایف سیاست، باز شروع شد تا دائم بر زخم باز شده مردم نمک پاشانده شود، شاید از این آشفته بازار نمدی برای آنان مالیده شود! ما هنوز داریم شعارهایی را می‌دهیم که تاریخ مصرف شان سال‌های زیادی است که گذشته، هنوز رجزخوانی می‌کنیم تا برخی تصمیمات میدانی به راحتی لو برود. هنوز مناسکی برای انواع هفته ها برگزار می‌کنیم تا لوحی بدهیم و امکاناتی را برای افرادی خاص فراهم آوریم در حالی که دلار و طلا با روح و روان مردم و بازار بازی می‌کنند و ما درمانده ایم و در به در به دنبال گوشت منجمد خارجی می‌گردیم تا با تهیه آن نام و طعمش را فراموش نکنیم. قیمت حبوبات و سایر اقلام خوراکی هر روز در حال قد کشیدن و تغییر است. در این شرایط آیا می‌توان سرمایه گذاران خارجی را مجاب کرد که با چنین ریسک‌های بالایی تولیدات را بالا ببرند و ثروت آفرینی کنند؟ ماندن در گذشته تبدیل به لجبازی با مردم شده است. تا واقعیات تلخ را بدون سانسور و رودربایستی و مصلحت اندیشی و ریاکاری و تدلیس باور نکنیم و پاسخگو نباشیم. راه‌های در رو را تبدیل به بن‌بست های غیرقابل تخریب خواهیم کرد.