سرمقاله – جنگ و تحریم هراسناک و ویرانگرند

امروز خراسان جنوبی_محمدراعی فرد

گویا که آقای دکتر عراقچی گفته است که ما ازجنگ نمی ترسیم. پیشتر هم آقای دکتر ظریف گفته بود ما تصمیم گرفتیم که این گونه زندگی کنیم. این ما کیست که ما هم نمی شناسیم. ما در دو دنیای متفاوت با دو مای متفاوت زندگی می‌کنیم. اخیرا یکی از آقایان گفته بود جنگ نعمت است. نوشتیم برای شما شاید ولی برای مردم جز ویرانی و ناداری و دردسر‌‌ و مرگ و… چیزی ندارد. روزی هم تحریم نعمت خوانده شد و ما با مصیبت‌های ناشی از آن دست به گریبانیم. دنیای کنونی دنیای عدالت محوری نیست. خوی تجاوزگری  ونسل کشی اسراییل بر کسی پوشیده نیست. جهان غرب هم ایران توانمند و توسعه یافته را بر نمی تابد. این ها نکات آشکاری است که در رفتار و گفتار مقامات غربی به خوبی پیداست. در مظلومیت مردم غزه هم تردیدی وجود ندارد ولی‌ ایران‌ توانایی پرداخت همه هزینه های سرسام آور این موقعیت دشوار را هم ندارد. ایران بایستی به ناگزیر به دلیل شرایط حاکم بر منطقه دارای توان پدافندی گسترده و اطمینان بخش باشد. جنگ دوازده روزه نشان داد که توان موشکی تنها عامل مهم در کوتاه شدن زمان جنگ بود. هیچ کس نمی تواند و نباید اسباب کاستی در این توان شود. دفاع از کشور امری ملی است و نمی تواند موضوع گفتگو با بیگانگان باشد. از یاد نخواهیم برد که در هم شکستن پدافند هوایی با کمک عوامل نفوذی بیشترین خسارت را برکشور تحمیل کرد. کاستی ها باید از میان برداشته و راه برنفوذی ها بسته شود. بودجه های نهادهای پرمصرف و کم بازده بایستی به سرعت قطع شود چون آن ها بیشتر اسباب گسست شده اند تا پیوستگی و پدافند هوایی باید تقویت شود چون آسمان بی‌دفاع، هراس آور است. البته این توانایی باید باتوان آفندی درخور به کمال برسد. جهان غرب فراتر از هسته ای و مقوله برجام وارد منازعه با ایران شده است. هنر دیپلماسی کاستن و پیشگیری از گسترش منازعه است. همبستگی ملی هم پادزهر همه مشکلات است که برخی مسئولان تنها در شعاردادن گرفتار مانده اند. برای ماندگاری کشور اصلاح ساختاری بایسته ترین گام است. اگر اداره کنندگان کشور پیشگام شوند هزینه کمتر و سود بیشتر به دست خواهد آمد. این ها را گفتیم که بگوییم دیپلماسی هنر پیشگیری از جنگ است. باید از جنگ ترسید و برای پیشگیری از آن با تمام توان کوشید. هم با آمریکا و اروپا گفتگوی بدون واسطه و بدون پرده پوشی داشت و هم توان پدافندی کشور را بدون واهمه گسترش داد. کشور که ضعیف شود قورباغه هم ابوعطا می‌خواند. ترس گاهی نشانه تدبیر و آگاهی است. جنگ نعمت نبوده و نیست. تنها فرصت زندگی را از مردم می گیرد. زیستن در ترس و نگرانی مدام شایسته ما و سرزمین کهن مان نیست. بایستی از جنگ ترسید و برای پیشگیری از آن کوشید و هم زمان توان دفاعی کشور را هم افزایش داد. این امر از مسیر گفتگو ‌و سازش های سیاسی به دست می آید. بهره‌گیری از همه فرصت ها و رابطه متوازن و منطقی باشرق و غرب برپایه منافع ملی، رسالت حاکمان و مدیران اجرایی کشور است.