سرمقاله – وقتی قدرت رسانه ای را از دست می دهیم

امروز خراسان جنوبی_محمدراعی فرد

یک رسانه قدرتمند آن قدر بر زندگی و جامعه و سیاست داخلی و خارجی تأثیر دارد که می‌تواند چون بزرگترین بمب افکنها و پیشرفته ترین سلاح ها جنگی و دفاعی عمل کند که برگ برنده را همواره در دست داشته باشد.جهان امروز چونان کتابی می‌ماند که در آن روایتها حرف اول را می‌زنند. روایت‌هایی که نه باشعارهای توخالی بلکه هدفمند و تأثیرگذار عمل می‌کنند.در پشت صحنه این روایتها تیم‌های قدرتمند سیاسی و تحلیلگرانی زبده و خوشنام و متفکرینی شاخص همراه با روانشناسانی متبحر و جامعه شناسان و تاریخ دانان دانشگاهی قراردارند که به نوعی روایت را پردازش می‌کنند تا ذهن مخاطب را کاملاً در اختیار گیرند و آن را به باوری عمیق برسانند تا در اصل، مسخ شدگی را بر اذهان تزریق کنند.کار رسانه قوی و قدرتمند یکسویه انگاری و خویش برتر پنداری نیست. یک رسانه حرفه‌ای می‌داند که برای اقناع افکار عمومی باید ابتدا خود را نقد کند و در قبال آن روایتی نو و بی بدیلی را برای مخاطبی خاص در آنسوی آبها آماده نماید. نمی‌شود حباب شعارهایی که دیگر تبدیل به ضدخود شده اند را همچنان عملیاتی کرد. برای تأثیرگذاری باید سواد رسانه ای داشت که هم واقعیت درون کشور را ببیند وهم تحلیلی قاطع و علمی را برای آن سوی آبها در دست تولید قرار دهد. وگرنه تبدیل به یک سریال تکراری وخسته کننده ای می‌شود که حتی خودی ها را هم اقناع نمی‌کند. جهان رسانه دنیای انواع رنگهاست نه فقط سیاه وسپید. اینکه ما آدم‌ها را چون مورچه ای بپنداریم که اگر در کاسه کوچک آبی فرو افتد فریاد بر می‌آورد که آهای خلق ا… دنیا را آب برد؛ اولین سنگ بنای ریزش اعتماد را کار گذاشته ایم.اگر باردیگر جنگی درگیرد به مانند جنگ دوازده روزه قبل نخواهد بود. آنان برمبنای جامعه ما و از سالهای دور ودهه های قبل بسیاردقیق برنامه ریزی کرده اند و متأسفانه ما را در درون حواشی بسیار فراوان و دست ساز خودمان و خودشان غرق کرده اند. یکی از طرح صیانت فریاد میزند و دیگری برای عزل ریاست جمهوری کف به دهان می آورد و آن دیگری گوساله سامری را علم می‌کند و قس علیهذا. اینگونه است که ما در روایت سازی‌ها همواره منفعل عمل کرده‌ایم و بدین شکل زمین بازی را به حریف واگذاشته ایم.