سرمقاله – نامه‌ای که بالاخره رسید

امروز خراسان جنوبی_محمد راعی‌فرد

نامه ترامپ را در دور نخست، شینزوآبه نخست‌وزیر ژاپن آورد و از سوی رهبری پذیرفته نشد. شینزوآبه دستپاچه شده و نامه را زیر پایش پنهان کرد. رهبری گفت من برای ترامپ پیامی ندارم. حالا انورقرقاش پیک ویژه ترامپ شده و همه در انتظار نامه‌ای بودند که اینک به تهران رسیده و با استقبال رسمی دریافت شده است. واکنش‌های منفی پیش از رسیدن فرستاده‌ای که نامه ترامپ را آورده است چندان مناسب نبود و براساس متن نامه تنظیم نشده بود. چون کسی از متن پیام آگاهی نداشته است و حدس و گمان‌ها پایه واکنش‌ها بوده است. بی نتیجه خواندن مذاکره با درخواست‌های حداکثری ترامپ تفاوت ندارد. نتیجه بایستی در متن گفتگو‌ها مورد پیگیری و توجه باشد. اگر نتیجه همه مذاکرات و گفتگوها از پیش تعیین شده باشد دیگر گفتگویی شکل نمی‌گیرد. روشن است که شرایط و برگه‌هایی که گفتگو کنندگان در دست دارند در نتیجه مذاکرات اثر دارد. ایران پاره‌ای از توانایی‌های مهم خود در منطقه را ازدست داده است و این بر کسی پوشیده نیست ولی دست ایران چندان هم خالی نیست؛ نه برای آمریکا و نه برای ایران. نتیجه گفتگو روشن نیست. ولی کاستن از دشمنی و امتیاز دادن و امتیازگرفتن منطقی و کاستن از تنش‌ها بخش قابل پیش‌بینی است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. این که مقامات رسمی دیدگاه خود را به عنوان نظرات مردم بیان کنند پایه و اساس محکمی ندارد. نه گفتگو و نه جنگ؛ اگرچه از همان آغاز سیاستی نادرست بود ولی ادامه آن نادرست‌تر است. تحریم‌ها جنگ اقتصادی ویرانگری است که زندگی میلیون ها ایرانی را دچار بحران کرده است. ولی سیاست‌ورزی هوشمندانه می‌تواند ازگسترش و شدت تحریم‌ها بکاهد.

بازدیدها: ۱۲