بگذارید رفتار و نوع مسئولیت تان نقد شود

امروز خراسان جنوبی_محمدراعی فرد

ما به لحاظ تاریخی و نوع زندگی و سیستم آموزشی مان، همه مان در مقابل نقد سریعاً گارد میگیریم و با خشم و عصبیت سعی در برخورد با نقاد میکنیم. نقد در هرحیطه ای تنها ابزار برای رشد و دوری از خطاست. برخی که می دانند و می فهمند نقد را، چون نردبانی برای پیشرفت و توسعه انگار پنداری میکنند که البته و متأسفانه تعداد آنها در اقلیت محض است. اما اکثریت، نقد را به مفهوم و معنای حسادت و تخریب و تشویش افکار عمومی می پندارند. لذا در مقابل آن از هر ابزار زر و زوری برای پاک کردن صورت مسئله استفاده می‌کنند. بگذارید و بگذاریم که قلم‌هایی که در برهوت نقد نویسی زنده هستند، جوانه بزنند ورشد کنند. جامعه خاموش و مرده در مقابل تمام کاستی هایی که بر او تحمیل شده هیچگاه توان بازیابی خود را برای ستاندن حق نخواهد داشت. ترسی که بر افکار عمومی سایه می‌افکند باعث متولد شدن جامعه ای می‌شود که قدم در راه هرچه پیش آید خوش آید خواهد گذاشت و هیچ گاه به کرامت و منزلت اجتماعی خود نخواهد رسید. نقدکردن با نق زدن تفاوت‌های بسیاردارد. نق زدن عادت بسیاری از مردم است که خیال می‌کنند با ابزار نق زدن می توان تغییرات ریشه‌ای را به وجود آورد. نقد اما با ارائه مستندهای لازم و راهکار موجود در متن از آزمایش و خطای مدیران ومسئولان پیشگیری کرده و آنان را برای پاسخگویی تحت فشار قرار میدهد.جلوگیری از نقد نوعی خودزنی وگل به خودی است که هیچ سنخیتی با دموکراسی ندارد.تا زمینه نقد و شفاف‌سازی و پاسخگویی فراهم نشود شرایط زندگی و اجتماعی همانی است که داریم درآن دست وپا می‌زنیم. رها کنید قلم‌های نقاد را تا چون نورافکنی راه برای توسعه را نشان دهند. ازنقد نترسید، بگذارید خبرنگار و روزنامه نگار بدون خودسانسوری حرفش را درقالب کلمات و جملات بگوید. بر او سریعاً مهر جاسوسی و عناد و نوکر استکبار نزنید تا به اصطلاح نفس راحتی بکشید. مدیریت بدون نقد نه اینکه راه به جایی نخواهد برد بلکه خویش را در صدها بن بست خود ساخته زندانی میکند تا شعاع دید و تفکرش تا نوک بینی اش باشد و اصولاً نداند که در زیر پوست شهرها چه ولوله و ناخرسندی موج میزند.