امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
شاخصه مهم زنده ماندن اندیشه و آزاداندیشی را باید در دانشگاهها یافت، دانشگاهی که که توان تجمیع تفکرات را نداشته باشد و به تکثر اعتقاد واعتمادی نداشته باشد نامش دانشگاه نیست، دانشجو نبض تپنده جامعه ای است که درآن زیست میکند، دانشگاه دبیرستان نیست که مدیر یا معاون مدرس پشت بلندگو داد بزند تا همه مهرسکوت برلب بگذارند تا مدرسه برای اولیای شان نامه ننویسند ویا نمره انضباط کم نکنند. دانشگاه دنیای مواجی است که درآن تفکرات اجتماعی و نحله های فکری جان میگیرند تا صدای مردم باشند و دولتها را مجبور به پاسخگویی کنند. اینکه ازدانشجویان موجودات ضد قانون و ضدانقلاب و ضد چیزهای دیگر بتراشیم و درذهن مردم بگنجانیم آن را تبدیل به موجوداتی خنثی و تهی از فکرو اندیشه خواهیم کرد، دانشجو فوران آتشفشان خواسته های مردمی است که زورشان به دولت و مجلس نمیرسد. همین اصل باعث گردیده که دولتها با توجه به تاثیری که دانشجویان بر جامعه میگذارند بیشترین فشارها ی باید و نبایدها و اما و اگرها رابرآنان واردکنند تا کمیته های انضباطی هیچگاه روزهای خلوتی به خودنبینند. قرار بود در دانشگاهها کرسی های آزاد اندیشی فعال شود تا به شکلی رسمی احترام به اندیشه های گوناگون را شاهد باشیم اما هیچگاه این اتفاق مبارک به طور کامل محقق نشد تا برخی دانشگاهها تبدیل به دبیرستانهای بزرگ شوند…!!!