سرمقاله / چرا ازتغییرخوف داریم ؟

امروز خراسان جنوبی / محمدراعی فرد
نزد غالب مردم تغییرممنوع است. و هیچ کس، آری هیچ کس مجازنیست اندیشه و رفتار خود را تغییردهد. اگر چنین کرد وی را حقه باز ومنافق می خوانیم و چنان بر وی می تازیم که از جامعه طرد شود. این نگرش مخرب و ناپسند ریشه در اصلی بدتر دارد به نام مطلق گرایی و تمامیت خواهی که در عرصه سیاسی منجر به شکل گیری سیکل ( انقلاب ، استبداد) می شود. دراین رویکرد ما علیه یک سیستم مستبد قیام می کنیم نابودش می کنیم و سیستم دیگری را جایگزینش می کنیم. سپس با اعتماد مطلق آن را رها می کنیم تاسرانجام آن هم تبدیل به سیستم مستبد دیگری شود. دوباره قیام دوباره انقلاب، تاکی؟ نمی دانم! در مورد افراد هم قصه همین گونه است. یا کسی را کامل می پسندیم یا کامل نمی پسندیم. با یک عبارت خشک و کلی نظیر فلانی خوب است ، فلانی بد است. این را قبول دارم، آن را قبول ندارم به چارچوبی می رسیم دُگم که نسبیت را از روابط مان می گیرد. به همین سادگی! جزسیاه و سفید رنگی نمی شناسیم! و با این عینک مطلق گرایی و تمامیت خواهی حق تغییر برای هیچ کس و هیچ سازمان وسیستمی قایل نیستیم. این ریشه بسیاری از نابسامانی ها، بحران ها و مشکلات جوامع بشری است. این اصل ویرانگر نه تنها در حوزه های فرهنگی و اجتماعی بلکه در سیاست هم وجود دارد. باور کنید مادام که این عینک مطلق گرایی رابر چشم داریم, مادام که برای خود ودیگران حق تغییر قایل نباشیم به جایی نخواهیم رسید. نه ملت می شویم. نه کشور می شویم. نه نظام دموکراتیک خواهیم داشت و نه در مسیر توسعه و سربلندی گام بر می داریم. نمک بر زخم دلم پاشیدە می شود وقتی که به یاد این سخن مهم پیامبر رحمت می افتم که چهارده قرن پیش فرمود: مومن نیست آن کسی که امروزش مانند دیروزش باشد. و ما فقط داعیه ی پیروی از او را داریم.