سرمقاله / ناترازی در مدیریت

امروز خراسان جنوبی  / محمدراعی فرد
پاشنه آشیل هرکشوری چه جهان اولی ها چه کشورهای درحال توسعه و چه کشورهای جهان سوم تنها با یک کلمه تعریف می شود و آن چیزی نیست جز (مدیریت) ، مدیریت یک علم و یک هنراست، علمی است بسیارپیچیده و درعین حال راهگشا و پیش رونده. بهترین مدیر، مدیری نیست که بجای هفت نفر کارکند بلکه مدیری است که هفت نفر را به کار وادارد چه درحیطه صنعتی و چه کشاورزی و معدن و خدمات اجتماعی، این که کسی را بر مسند مدیریتی یک شهر و یا یک استان و یا وزارت بگماریم که تبدیل به ماشین امضاء و امضاءهای طلایی شود و بدون پشتوانه علمی و سیاست ورزی و عقلانیت و خرد جمعی مسئولیتی را بپذیرد که توان اجرا نداشته باشد و اگر دریک فضای فریز شده بخشنامه ای عمل کند تبدیل به کسی میشود که به خانواده و شهر و استان کشورش خیانت می کند. در مدیریت سنتی و بله قربانگوی متملق و چاپلوس، نگاه ازبالا به پایین است و درک واقعیتهای جامعه خط قرمز اوست لذا هم از شفاف سازی خوف دارد و هم از تعامل و پاسخگویی، مدیریتی که درآن بولتن سازی و گل و بلبل نشان دادن همه چیز تبدیل به یک هدف می شود و آمارسازی ها و کاهی را کوه نشان دادن و برعکس ، خروجی آن می شود دوری از اهداف برنامه های توسعه و درجازدن و درهمان حال باقی ماندن کشور و دوری از توسعه یافتگی. در دولت ها پس از وزیر و معاونین اش و مدیران کل و معاونین اش و روسای ادارات و معاونین اش یک زنجیره بزرگی تشکیل می شود که می بایست با همگرایی با تمامی وزارتخانه ها ضمن هم پوشانی، ما به ازای قابل راستی آزمایی هم در زمینه هزینه ها و طرح های قابل رویت و به پایان رسیده خروجی را به نمایش گذارد که بتوان از آن دفاع کرد. مدیریت درسطح کلان خود منافع ملی را هدف گذاری می کند نه منافع فردی و ایل و قبیله ای و حزبی وگروهی را. در مدیریت موفق ، خود بهتر پنداری و نمایشهایی برای خوش آمد بالادستی ها و کاتولیک تر از پاپ بودن هیچ جایگاهی ندارد بلکه بااستفاده از تمامی ظرفیت فرهیختگان و متخصصین و چهره های مرجع اجتماعی بدون حساسیت به نحله های فکری و وابستگی حزبی و گروهی توان اجتماعی افکارعمومی را بالا برده و تولید ثروت می کند. با افکار دُگم و بسته و فریز شده و نگاه تا نوک بینی نمی شود در رودخانه منتهی به اقیانوس پیشرفت وتوسعه دست یافت.