امروز خراسان جنوبی _ محمدراعی فرد
همبستگی ملی به مانند عقد عروس و داماد در یک اتاق و فضای محدود محضر نیست که بایک خطبه عقد همه چیز ختم بخیر شود. شوخی هم نیست که مثلاً عروس رفته گلاب بیاورد یا گل بیاورد. همبستگی ملی و عُلقه های فرهنگی را نمیشود با خوانش متنی و یا سخنرانی در پشت یک تریبون و یا بخشنامهای عملیاتی اش کرد. این اصطلاح به اندازه یک عالم مفهوم دارد. ریشه در خاکی کهن دارد و بستری عظیم در فلاتی بزرگ را میطلبد. همبستگی ملی یعنی یک روح در کالبد ۹۰ میلیون نفر. یعنی مجموعه ای بزرگ از انواع فرهنگ ها و زبانها و گویشها و باورهای انواع مذاهب و نحله های فکری در این مرز و بوم.عقلانیتی عمیق میخواهد که درک اش کند. اینطور نیست که آن را در کتابچهای چاپ کرد و به ملت فشار آورد که آن را کلمه به کلمه و خط به خط از حفظ کنند تا همگان فقط یک خوانش را مرور کنند. اینگونه نیست که از ترس چوب و ترکه معلم به زور و به مانند جدول ضرب از حفظ اش کرد. همبستگی ملی مربوط به تمام اقوام موجود در کشورمان است که حق دارند و باید نقد کنند و بخواهند. باید یقه کسانی را که به هر دلیل و برهانی سعی در خدشه دارکردن آن دارند را محکم گرفت و فشرد تا بدانند که بخاطر یک نحله فکری و یا گروهی خاص که تا دلتان بخواهد برای خود اسمی تراشیده اند که سرجمع شان کنی به چند هزارنفر هم نمیرسند.مردم را نمیشود ساکت کرد و دهان شان را دوخت. نمیشود با هوچی گری سرآنان را شیره مالید و حواس شان را به حواشی دست ساز گعده ها پرت کرد. مردم حق دارند که در این شرایطی که هر آن امکان جنگ دیگری میرود و شرایط اقتصادی و فرهنگی و سیاسی فشلی دارند از مدیران جامعه شان انتظار داشته باشند که با کسانی که این جمع همبسته و وابسته به هم را بانقشه و یا بی نقشه از هم متلاشی و یا بپاشاند؛ با سخت ترین ابزار وقانون برخوردی در حد شان انجام دهد. حال میخواهد رسانه ملی باشد و یا افرادی در دولت و یا مجلس و حتی قوه قضاییه. اینجا ایران مطرح است. داریم از کشور حرف میزنیم نه از یک کنسرت و سایر قوانینی که چون مته ای بر مغز همبستگی فرو میروند. نه سیاست داخلی ونه سیاست خارجی مان نسبت به قبل از جنگ تحمیلی دوازده روزه هیچ تغییر ماهوی نکرده اما از هرتریبونی صدای وا همبستگی بلند است. همبستگی ملی و منافع ملی اگر قرار بود ملعبه دست افکار گروهی خاص قرار گیرد شک نکنید که دیگر به همین راحتی تکرار نخواهدشد.