نسبتِ امروزِ ما با غدیر چیست؟!

امروز خراسان جنوبی_ غلامرضا بنی اسدی
واقعه غدیر خم فقط یک رویداد تاریخی نیست که آن را در همان جغرافیا و تاریخ قاب کنیم و به دیوارِ عصر های دیگر بکوبیم. این واقع را باید بسان حدیث خواند تا تازه به تازه امروز مان را سامان دهد. آن گونه که اگر شاهدان غدیر پای دیده و شنیده خود می ایستادند، آن روزشان را می ساخت و بستر را برای شکوفایی روزهای دیگر هم فراهم می کرد. آنان حقِ شهادت را ادا نکردند. ما هم با تاریخی دیدن ماجرا داریم همان خط را البته به شکلی دیگر می پیماییم. تازه حق به جانب حرف می زنیم و مردمان آن دیار را به حق پوشی می نوازیم. از خود نمی پرسیم که نسبت خود ما با غدیر چیست. این که سربرگ یک روز تقویم باشد و به شیرینی خوران هم برگزار شود کافی است؟ نه، معلوم است که کافی نیست. شرطِ لازم- البته- غدیرخوانی است اما برای رسیدن به شرطِ کافی باید غدیرخواهی کرد. به منهج روشنِ علوی زیست. همه ساحت های زندگی را به گونه ای سامان داد که شایسته ولایتِ علوی است. این که ما امام علی را به محبت یاد کنیم کافی نیست. حتی این که بخواهیم برای بزرگداشت غدیر و شکوه ولایت کار کنیم هم کفایت نمی کند. باید کارهایی که امام علی(ع) فرموده اند را به زندگی درآوریم تا ولایت ما در امتداد رسالت معنا یابد. وقتی خود ما به رغم محبت و احساس قلبی، متر و معیار به تصریح درآمده در کلام رسالت و ولایت را کنار می گذاریم و منافع ما معیار می شود، با مردمان ۱۴۳۶ سال پیش تفاوتی نداریم. آنان هم پی منافع و دلخواسته های کوتاه مدت خود رفتند. اگر بلند نظر و کلان نگر بودند سعادت را در پیوست ولایی نبوت می یافتند اما پرداختن به لحظه آنان را و جهان را از این فرصت سعادت ساز محروم کرد. همین حکایت برای ما هم خط به خط نوشته می شود با اعمالی که در رفتار ما نهادینه می شود. کجا پای عدالت می ایستیم؟ شانه کدام‌مان از به دوش کشیدن کیشه نان نیازمندان، زخم برداشته است؟ کدام‌مان در جایگاه قدرت، دستِ برادرمان را به هرم آتش می گیریم تا بیشتر از حق خود نخواهد؟ در حکمرانی کار کدام‌مان در سامانمند کردن امور موفق است؟ آیا توانسته ایم بر فقر در گونه های متفاوت آن چیره شویم تا جامعه چهره زیبای عدالت و شکوهِ ولایت را ببیند؟ مگر نه این که در همان چهار سال و اندی که حکومت برمدار ولایت بود، فقر از دایره حکومتی علی(ع)، بیرون شد؟ این گزارش خود مولاست که؛ «]در کوفه همه زندگی مناسب دارند: صاحبان پایین ترین شغل ها هم نان گندم می خورند، خانه و سرپناه دارند، و از آب گوارا می نوشند». یعنی به رغم سه جنگِ سخت و پرهزینه، سازندگی عدالت محور به حاشیه نرفته است. حالا باید گفت پهنه کشور کارنامه عملی ماست که آیا فقط دوستدار امام هستیم یا می توانیم به عنوان ولایتمدار هم نمره قبولی بگیریم. باری، غدیر را باید امروزی خواند و علوی عمل کرد. در قاب تاریخ دیدن، تاریخ سازی نمی کند.