سرمقاله – چرا نمی‌توانیم فراموش کنیم؟

امروز خراسان جنوبی_محمد راعی فرد

درشرایط سخت اقتصادی که کشور در آن به گروگان گرفته شده و عملاً قطار توسعه بر ریل اش آرام وبی حرکت ایستاده و معمولاً تمام کاسه کوزه ها پس از اتفاق برسر مردم شکسته می‌شود و آنان هستند که باید دائم درحال مقاومت باشند و صبر ایوب را بیازمایند و برای رسیدن به آرزوهای حداقلی شان عمر نوح را تجربه کنند؛ هر روز اتفاقی جدید و باورنکردنی فکر و ذهن مردم را به شدت زخم می‌زند.گاه پخش فیلم عروسی در لاکچری ترین هتل تهران و یا خبر باورنکردنی تعرض و به نام هنرپیشه ای معروف، گوشت یک میلیون تومانی، باغ ازگل و پرونده‌ای که همچنان باز است. بسته شدن بانک آینده که با انصاری و ایران مال و رکوردشکنی وحشتناک فساد مالی در آن که معلوم نیست که آیا چای دبش دیگری را باید در انتظارش بودو… .به راستی مردم آیا ظرفیت شنیدن این همه شعارهایی که این بلا را برآنان نازل کرده دارند و برای آنان باور پذیر خواهد بود؟با این شرایط هیچ یک از اخبار روزانه اینچنینی نباید انتظارداشت که مردم اتفاقات گفته شده را فراموش کنند و با انواع اخبار و توجیهات بتوان خبر قبلی را فراموش کرد! برخی واقعیاتی که هر روزه شاهد آن هستیم، دقیقاً باورهای مردم را نشانه گرفته اند و حس غریبی به افکارعمومی تزریق می‌شود. یکی از خطرناکترین و مخرب ترین و مرگبار ترین ابتلائات همان تزویر و ریایی است که نشان می‌دهد پشت پرده این اتفاقات چه موجی از خطاهایی است که فاصله بین زندگی برخی مسئولین با مردم عادی دارد آن هم با نمایشاتی که کار را خراب تر و بوی تعفن ریاکاری را بیشتر می‌پراکند. با توجیهات وماله کشی و ماست مالی کردن دیگر امکان تسلی افکار عمومی تقریباً ناممکن است. باتکذیب و من بمیرم و تو بمیری اتفاقات را نمی‌توان طبیعی جلوه داد و به گونه ای حرف زد که انگار دراین کشور هیچ اتفاقی نیفتاده است و مردم همچنان باید به دنبال جنس ارزانتر و بی کیفیت تر برای تحمل چنین اوضاع قمر درعقربی بدوند. واقعاً از مردم انتظار دارید که فراموش کنند.