سرمقاله -دادزن و دادرس

امروز خراسان جنوبی_محمد راعی فرد

سالهای دور در تهران وقتی در بازار یا خیابان لاله‌‌زار قدم می‌زدی، میان هیاهوی لباس‌ فروشی‌ها، گاهی یک تابلوی دست‌نویس، توجهت را جلب می‌کرد. به چند نفر دادزن نیازمندیم. بعداً متوجه می‌شدی که این دادزن‌ها، در ازای دریافت پول، تبلیغ مغازه‌ها را می‌کنند و با صدای بلند داد می‌زنند. اما نکته جالب این جاست که برای شان مهم نبود که اجناس فروش برود یا نه آن ها فقط داد می‌زنند.حکایت برخی نمایندگان ما هم دقیقاً همین است. تا جایی که یادم می‌آید، برخی نمایندگان فقط داد می‌زنند، نه دولت به آن ها توجهی می‌کند، نه قوه قضاییه و نه سایر نهادهای حکومتی و غیرحکومتی. البته اگر وکیل‌الدوله باشی کارایی‌ ات بیش از این نیست. کالا و خدمات روزبه‌روز گران‌تر می‌شود، برخی فقط داد می‌زنند. در ازای این کار، حقوق می‌گیرند. ماشین شاسی‌بلند می‌گیرند. پول پیش مسکن و راننده و محافظ می‌گیرند و باز هم فقط داد می‌زنند.  خدارو شکر! با این حجم از وفور دادزن در کشور و حضور کم رنگ رجل سیاسی و اقتصادی، همان بهتر که کشور ما به دادرس نیاز ندارد. دادزن بیشتر به کارمان می‌آید!