سرمقاله: روزکارگر، روزی کارگر…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com / سخت است از کارگر نوشتن، سخت است از اوضاع قشری که اصلاً دیده نمی‌شود نوشتن، سخت است با دستان پینه بسته کارگر شعار بنویسی و شعار سردهی اما ندانی که این قشر چه می‌کشد و چه می‌کند …!
روز کارگر یک جنبش و مناسبت جهانی است، روزی که کارگران حق دارند که هر چه دل تنگشان می‌خواهد بگویند و حداقل خویش را سبک کنند، این حق کارگر است که به عنوان متولی تولید کمترین دغدغه اقتصادی داشته باشد، این حق کارگراست که سندیکایی داشته باشد که قدرت چانه زنی وگرفتن حق از سیاست بازان و سیاسی کاران را داشته باشد …!!
متأسفانه در کشور ما سیستم یا روشی که بتواند قبل از حضور کارگران به کف خیابان ها برای اعتراض و فریاد حق خواهی وارد عمل شود اصولاً وجود خارجی ندارد تا بتواند از بروز چنین اتفاقاتی پیشگیری کند، اصولاً ما مردم هیچگاه ندیده و نشنیده ایم که بی اعتراض و سر و صدا کاری راه بیفتد، حتماً باید بگیر و ببندی شود و بلبشو و فشار و درگیری تا خواب آقایان آشفته شود تا ببینند چرا و به چه دلیل همواره باید بهای سنگینی برای نامدیریتی شان آن هم از جیب عوام پرداخت کنند؟!
چرا باید قشر کارگر یکی از بی پناه ترین اقشار جامعه باشد و کسی نداند که او اصولاً زنده است یا مرده، زندگی‌اش می‌گذرد یا نه، نیاز دارد یا ندارد، چرا نمایندگان مجلس و دولتیان و قضائیان متوجه نمی‌شوند چند ماه حقوق نگرفتن یعنی چه؟ چرا نمی‌فهمند که با ماهی یک ونیم میلیون تومان دستمزد بیشتر از ده روز گذران یک خانوار سه نفره کارگر را کفاف نمی‌کند؟!
چرا متوجه نیستند که اگر اعتراضی هست و فریادی، نه از سر سیری و دلخوشی که از فشار ناداری و بیچارگی است، چرا نمی‌فهمند رسیدن کارد به استخوان یعنی چه؟ چرا برای حق خواهی اجازه فریاد نمی‌دهید و برای فرار از بی کفایتی های مدیریتی معترضینی را که فقط حقوقشان را می‌خواهند متهم به هزار و یک انگ و اتهام می‌کنید؟!
آقایان باور کنید شعار دادن برای قشری که از کمترین ها برخوردار است دیگر نه نان می‌شود و نه آب و نه تن پوش و نه تحصیل و نه امکانات در حد و نه یک زندگی بی دغدغه حداقلی، تقریباً قشر عظیم کارگران کشورما قرار داد موقت دارند تا با کوچکترین بهانه اخراج شوند، نوعی استثمار نوین، کارفرمایان معمولاً کارگرانشان را بردگانی می‌بینند که نه حق اظهار نظر دارند و نه حق اعتراض، منتی به اندازه دنیا بر سرشان می‌گذارند برای شندرغاز به اصطلاح حقوق حقه‌شان!
کارگر یعنی تولید، یعنی ارز، یعنی شکوفایی اجتماعی، یعنی آقایی کردن کارفرما، یعنی شرافت و انسانیت، یعنی شرف و آبرو..
آقایان! تا دیر نشده به رسمیت بشمارید این قشر زیر خط فقر را، به رسمیت بشمارید کلید حل مشکل این مملکت را، خودتان را با مراسم و مناسک این روز سرگرم نکنید، به کارگر برسید به روزی‌اش، نه به روزش…!!!