یادداشت: لقمه های نورآفرینِ کارگری

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / باید مراقب لقمه ها باشیم چون می توانند پاره ای از نور باشند یا قطعه هایی از آتش. می توانند روشنی بیافرینند و هم می توانند لهیب کشند در زندگی. شاید کسی بگوید لقمه، لقمه است.چگونه می توان حلال از حرامش را تشخیص داد؟ در جواب به این نکته اشاره می کنیم که هرکس خود بهترین داور حلیت لقمه ای است که برمی دارد. اگر کار خود را مطابق استانداردهای بایسته و متناسب با آنچه در شرع و قانون گفته شده، انجام داده است می تواند حلال بداند نانش را اما کارگری که از زیر کار، در می رود، کارمندی که وقت را جز به خدمت می گذراند، کارفرمایی که اجحاف می کند باید لهیب جهنم را در لقمه هایش ببیند. من در این ساحت به نگاه جناب مولانا اعتقاد دارم که یک عیارِ مشخص و درونی برای سنجش حلال یا حرام بودن روزی به ما می دهد؛ اگر ما به طور مستمر در دلمان احساس گرفتگی و تاریکی داریم، جایی هم سفره شیطان شده ایم، اگرچه بی خبر:
تا تو تاریک و ملول و تیره ای
دان که با دیو لعین همشیره ای….
درست و دقیق می گوید چون اگر دقت کرده باشیم درخواهیم یافت که بارها اتفاق افتاده است که بر سفره ای نشسته ایم و به رغم پذیرایی رنگین، سنگین و با احساسی ناخوشایند و دلی ملول برخاسته ایم و با خویش گفته ایم که کاش بر سر این سفره نمی نشستیم.
این حس، عزیز است چون آلارمی است که از دل برخوردار از سلامت برمی خیزد.حواس مان باید باشد که قبل از نشستن ، به آن توجه کنیم و بر سفره ای بنشینیم که نشانه لقمه حلال، چه لقمه غذای جسم باشد و چه خوراک روح و جان ما، در آن باشد. یعنی نتیجه اش گرمی، روشنایی، کمال، امید، عشق و محبت نسبت به مردم باشد. حضرت مولانا از این لقمه ها تعریفی چنین دارد که ؛
لقمه ای کآن نور افزود و کمال
آن بود آورده از کسب حلال
علم و حکمت زاید از لقمه حلال
عشق و رقت آید از لقمه حلال
واقعیت همین است. سفره های حلال، حتی اگر بی رنگ و بو هم باشد باز عطر بهشت دارد. نور می افزاید و معرفت تولید می کند.
فهم این هم در مطالعه زندگی مردم، حاصل می آید چه می بینیم یک کارگر با دستمزدی اندک هم زندگی پر رونقی دارد و هم فرزندانش، چراغ دلش هستند اما بسیاری از برخورداران را می توان دید که داشته هاشان نه بال که وبال می شود. فرزندانشان هم پیش از آن که دعا گوی سلامت پدر باشند به ظهور جناب عزرائیل در نگاه پدر دعا می کنند! باری حلال اندیش می تواند یک کارگر بی سواد را از چنان نوری سرشار کند که چراغ راه خلقی شود و لقمه حرام می تواند نور دانش را در دل یک دانشمند، چنان خاموش کند که راه خانه را گم کند.
به این باید دقت کرد و دست های کارگرانی چنین را باید بوسید. کارگرانی که هم موتور توسعه ملک اند و هم چراغ راه مردم…..