یادداشت: امتحان داریم

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / خط ممتد را به فراموشی باید سپرد که زندگی پر است از فراز و نشیب. پر است از کوه و کمر و چاله و چاه. اصلا زندگی در گذر از همین هاست که معنا پیدا می کند و عیار آدم ها به سنجه ای دقیق، مشخص می شود. اگر خط ممتد بود که همه مثل هم بودند و در کنار هم باید می نشستند. این که جاها و جایگاه ها فرق می کند به این دلیل است که در فراز و فرودها، افراد، نمرات مختلف می گیرند و در کوه و دشت و چاه و چاله، هر کدام، رفتاری متفاوت دارند. همین تفاوت هم وجه تمایز آنان می شود. تمایزی که در تعاملات و رفتارها و عرصه جامعه، به خوبی به چشم می آید. این را باید توجه داشته باشیم که ؛ زندگی اصول دارد. همین اصول هم اقتضائاتی دارد که باید رعایت شود. رعایت نشدن آن خود ما را به مشکل دچار می کند چون رفتار ما در جامعه، حالت بومرنگ دارد و به خود ما برمی گردد. زیبا ببینیم و نیکو عمل کنیم، بازتابش را هم در رفتار زیبای دیگران خواهیم دید و بهره خواهیم برد اما اگر –خدای ناکرده- سیاه بین باشیم و بر همان پندار سیاه هم به رفتار برخیزیم، روشن است که روزِ ما هم از شب تار، تاریک تر خواهد بود که به واقع، واکنش آحاد جامعه و حتی طبیعت، به کنش ما برمی گردد. حضرت ولوی هم قرن ها پیش، با تأسی به آیات و روایات، هشدارِمان داده است که؛
….گر چه دیوار افکند سایهٔ دراز
باز گردد سوی او آن سایه باز
این جهان کوهست و فعل ما ندا
سوی ما آید نداها را صدا….
پس اگر خواهان شنیدن آوازی خوش و روح نوازیم، باید که به نیکی، صدا در دهیم. اگر میل به دیدن داریم باید بهینه سازی رفتار خویش را آغاز کنیم زیرا زندگی قانون دارد و به قانون خویش هم شدیدا پایبند است. این قانون هم تمام ساحتی است و همه شئون را هم در برمی گیرد پس بر همین قائده است که باید بدانیم که؛ زندگی تاوان دارد. در گرفتن غرامت هم اصلا کوتاه نمی آید. بزنی می خوری به گونه ای که چنان پشیمانت می کند که از آن سودی هم نتوانی برد. مگر زمینِ خشک شده می تواند با ندامت، آب رفته را به خویش برگرداند؟ نمی شود این. پس باید که از همان اول متوجه رفتار خویش بود که به تاوان طبیعت و غرامت رفتار گرفتار نشد. فکر می کنم ماجرای سیلاب های بنیان کن این روزها، مثلی تام و تمام باشد برای تعریف رفتار ها چه بخش اعظمی از این بلیه نتیجه رفتار ما با طبیعت است. یعنی وقتی ما در حریم رودخانه، خانه می سازیم و به تاراج کوه و جنگل و… همت می کنیم، رود هم می آید و خانه خود را پس می گیرد. درختی هم نمی ماند تا در مسیر سیل، مانع ایجاد کند. نتیجه هم می شود این که در غفلت از این اصل که زندگی امتحان دارد، رفوزه می شویم! بدبختانه در این مردودی، بیگناهان بسیاری را هم گرفتار می کنیم. کاش توجه داشته باشیم به زندگی و امتحانات آن تا چنین غافلگیر نشویم…..