یادداشت: چه کسانی “نمی گذارند” آقای رئیس جمهور؟!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / حالِ ما خوش نیست و انگار حال برخی مسئولان از ما هم ناخوش تر است! ما به جیبِ خالی خود و دل پُر خویش نگاه می کنیم و بازاری که مثل اسب چموش می تازد و برای ساعتی هم به قاعده حالِ پیش نیست و به قولی از الان تا “الان”، تغییر قیمت می دهد. ما صدای خُرد شدن استخوان هامان را زیر بار گرانی، می شنویم اما جالب است که مسئولان هم عوض این که کاری بکنند، می نشینند پهلوی ما و برای ما به ناله و فغان مشغول می شوند. آدم یاد آن بنده خدایی می افتد که تعدادی نان در دست، وقتی گریه مرد فقیر را دید کنار او نشست به گریه کردن. وقتی فقیر دلیل گریه را پرسید، مرد صاحب نان گفت برای گریه تو می گریم. فقیر گفت: گریه من از گرسنگی است، تکه ای نان بدهی، سیر می شوم و نه من می گریم و نه تو. صاحب نان اما گفت: حاضرم تا شب پا به پایت گریه کنم اما نان، دریغ از لقمه ای! حالا برخی مسئولان محترم انگار به این قاعده دارند مدیریت می کنند والا باید بهتر از این کار می کردند. اما از جالب هم جالب تر وجود دارد؛ می گویند ” نمی گذارند” همان کسانی که به قاعده باید کار دستِ شان باشد هم می گویند! همان کسانی که باید طبق قانون و به قاعده حکومت، متولی هستند زبان به گلایه دارند. آقای رئیس جمهور از کسانی می گوید که مثلا ۱۰۰ هزاردلار ارز می گیرند برای وارد کردنِ کالا، اما نصفش را کالا می آورند و نصفِ دیگر ارزها را در بازار آزاد می فروشند. آقای روحانی هنوز دارد ” باید” هایی را شمار می کند که خود باید پاسخگوی عملی نشدن آن باشد. آن مسئول دیگری هم گلایه هایی از این دست دارد و امام جمعه محترمی هم در جمع اصحاب رسانه، چنین زبان به گلایه می گشاید که؛ امروز گوشت کیلویی ۸۵ هزار تومان است، با توجه به این مشکلات یک جریان اطلاعاتی امنیتی در سطح کشور راه افتاد تا مشکل گوشت را در کشور و شهر ِما حل کند. این جریان به این نتیجه رسید که گوشت وارد شود و در چرخه توزیع قرار بگیرد و در نتیجه با این کار قیمت آن کیلویی ۲۷ هزار تومان خواهد بود، اگر تمام هزینه‌ها هم به آن اضافه شود و در قصابی‌ها به دست مصرف‌کننده برسد، قیمت آن کیلویی ۳۵هزار تومان خواهد شد. اما وقتی این تشکیلات آمد و می‌خواست این کارها را انجام دهد، آن را کنار زدند و گفتند موضوع دام مربوط به جهاد کشاورزی است، شما چرا دخالت می‌کنید؟ اگر اهل رسانه باشید و خبر خوان، گزاره هایی از این دست را فراوان خواهید دید که متولیان امر می گویند نمی گذارند. این کلیدواژه در زبان بسیاری همچنان تکرار می شود اما کیست که “نمی گذارد”؟ به راستی چه قدرت موهوم و پشت پرده ای است که فغان از همه مسئولان درآورده و به راه نمی آید؟ نکته جالب تر از جالب هم این است که مؤسسات و تولیدکنندگان دولتی هم محصولات خود را گران می کنند و باز طلبکارانه زبان به گلایه دارند! خودروسازان هم قیمت ها را بالا می برند و باز گلایه دارند! آدم می ماند با این هزاران دستی که پیش می گیرند تا پس نیفتند و باز بسیاری، بی عملی خود را پشت دیوار “نمی گذارند” مخفی می کنند. غافل از این که این شگرد، خیلی قدیمی شده است و وقت پاسخ است.چه کسانی نمی گذارند؟ چه کسانی تنبلی و بی عملی پیشه کرده اند؟ مردم جواب می خواهند….