یادداشت: زن، یک سیبِ تمام!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / با نگاه از بالا به پایین برخی مردها به بانوی خانه شان، بر می آشوبم. از این که با تحکم و گاه با تحقیر با آنان رفتار می کنند به شدت اذیت می شوم و عصبانی. من این آدم ها را “نیمه فلج جامعه” می دانم که نه تنها شوقی بر نمی انگیزند که شوری را هم به نابودی می کشانند. بارِکج و گرانی هستند که هرگز به منزل نمی رسند حتی در “منزلِ خود”! زیستن با اینان هم طعم زندگی ندارد که عادتی است کسالت بار با طعمِ تلخِ تنهایی. باید نگاه عوض کنند اینان اگر می خواهند بهره ای از زندگی داشته باشند. اگر هوای “بهزیستن” دارند. من اما معتقدم که زن، نه نیمه زندگی که همه زندگی است؛ یک سیبِ تمام. اگر نباشد، کویر می شود باغ و در هم می ریزد چهار ستون زندگی و آدم به جای لذتِ زندگی به مشقتِ زنده بودن می رسد. من می دانم و می گویم به آواز بلند که زن ها اگر شاد باشند قلب خانه می تپد پس برای اینکه قلبِ خانه بتپد و شور تپیدن را به همه قلب ها برساند، همه تلاش تان را به کار بندید تا بانوی خانه به شادمانی بخندد. خنده هایش را با لبخندی عاشقانه جواب دهید تا جاری شود در چار دیواری، جهانی از زیبایی.
زن ها اگر موهایشان را شکل دهند، اگر صورتشان را آرایش کنند، اگر لباس های شاد بپوشند زندگی در خانه جریان پیدا می کند. نسیمی که از گیسویشان برخیزد، روح می بخشد به همه کسانی که در یک خانه، خانواده شده اند.
زن ها اگر کودک درونشان هنوز شیطنت کند، اگر شوخی کنند، بخندند، همه اهل خانه را به زندگیِ زیبا و پایا و خاطراتی مانا نوید می دهند. این نوید هم به انرژی ای مثبت نه فقط برای مردِ خانه که برای اهل خانه تبدیل می شود و موفقیت را در همه حوزه های زندگی به همراه می آورد. انرژی ای که می تواند موانع راه را بردارد و از دل دیوارها، دروازه ای به موفقیت بگشاید.
اگر روزی زن خانه چشم هایش رنگ غم بدهد، حرف هایش بوی گلایه و کسالت بگیرد، این تب را باید به پاشویه محبت و مهر، درمان کرد و الا همه اهل خانه را بیمار می کند.
اگر ذره ای بی حوصله و ناامید به نظر برسد، تمام اهل خانه را به غم می کشد با ضریب ده چندان. بدانیم که زنان ارمغان آور شادی، گذشت و خنده اند. کانون انرژی مثبت اند. “قلب تپنده خانه” اند. باید همواره در تپش باشند تا زندگی پر از شور و شوق شود. این هم تجربه بشری است و هم آموزه های دین که در کلامِ همه معصومان(ع) حدیث شده است. بخوانیم و بدانیم و راه را پیدا کنیم. راهی که در طلوع شادی از چشمان زن، روشن می شود…..