یادداشت: سرفه های خونین جانباز در داروخانه!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir / بی تابی را می دانید یعنی چه؟ چه می گویم؟ حالِ آدمی که بر مجمری از آتش قرار گرفته است می توانید تصور کنید؟ من الان چنین حالی دارم. دستِ خودم هم نیست. وقتی صدای سرفه های خشک را می شنوم، وقتی می خوانم از سرفه های به خون نشسته دیگر اختیار خودم هم دست من نیست چه رسد به اختیار قلم و کلمات و حروف! این قلم و کلمات هستند که در شرایط بی تابی، اختیار مرا هم به دست می گیرند و می نویسند آنچه از دل پر درد برمی خیزد. من دیروز که در سایت “انصاف نیوز” خواندم این درد نوشته را بر خویش و ایمان خویش لرزیدم. قرار مان چه بود و به کجا رسیدیم. اگر کلمات را صدایی بود فریادشان قطع نمی شد. بخوانید ماجرا را لطفا؛
“امروز برای گرفتن نسخه پزشک به داروخانه رفتم. نشستم تا نوبتم شود. یکی از گرانی مرغ، دیگری از گوشت، آن یکی از لبنیات و پوشک و همینطور می‌گفتند و نفرین می‌کردند. یکی می‌گفت روحانی کاره‌ای نیست! یکی می‌گفت همه کاره خودش است. یکی می‌گفت ما بودیم که رای دادیم و چه اشتباهی کردیم! و همینطور می‌گفتند تا نوبت من شد. آقایی از داروخانه بلند داد زد بیمه تکمیلی جانبازان حذف شده. یک خانم گفت خدا را شکر هر چی می‌کشیم تقصیر این جانبازان است اینها ماهی پنجاه میلیون حقوق می‌گیرند! دیگری گفت اگر ۵۰ میلیون حقوق می‌گرفتند به داروخانه می‌آمدند یا می‌رفتند خارج! دیگری گفت اگر اینها جنگ نمی‌رفتند الان از دست این حکومت خلاص شده بودیم؟! دیگری گفت اگر نمی‌رفتند الان ناموستان دست عرب ها بود.
حرف‌هایشان مثل پتکی بر سرم فرود می‌آمد. گفتم پول داروها چقدر می‌شود؟ گفت ۳۷۰۰۰۰ تومان. ۴۰ تومان بیشتر نداشتم. سرفه‌هایم شروع شده بود و نفسم بالا نمی‌آمد. دفترچه را گرفتم با سرفه‌هایی خونی در راه پله‌ داروخانه نشستم. خانم و آقایی گفتند به اورژانس زنگ بزنیم. گفتم آنجا هم الان بیمه تکمیلی می‌خواهند. یک هفته بستری می‌کنند می‌گویند کاری از دستشان بر نمی‌آید باید بروی خارج. ما هم که آقا یا آقازاده نیستیم بفرستندمان خارج. گفتم خارج مال از ما بهتران است، اگر ممکن است یک تاکسی بگیرید.” من که نمی توانم دوباره بخوانم این ماجرا را اما شما اگر می توانید بخوانید و اگر مسئولی کنار دست تان است یا هر جوری می شنود، با صدای بلند بخوانید این ماجرا را شاید کسی به فکر برخاست. شاید کسی کاری کرد. من نمی دانم چرا وقتی بستر های بازگشت بیمه تکمیلی به سازمان ها و نهاد ها را فراهم نکرده اید، چرا بیمه بنیاد را قطع می کنید؟ فکر نمی کنید در همین روز های بینا بینی و از این سازمان و نهاد تا آن دیگری، چه اتفاق هایی می افتد؟ نمی خواهید بدانید همین تغییراتی که روی کاغذ، یک خط است در اجرایی شدن در جامعه چقدر طول می کشد؟ لطفا هر کس صدایش به مسئولان می رسد، هرکس می تواند وکیل و وزیر ببیند، هر کس می تواند صدای خود را به رئیس جمهور برساند بگوید که این رسم سپاس از پهلوانان نیست. بگوید حتی اگر در این رد و بدل اسناد، یک ساعت هم فاصله افتد و ماجراهایی از این دست اتفاق بیفتد، به هیچ وجه نمی توان به جبران آن برخاست. اصلا مگر این حرف ها و تیر و طعنه ها را جبرانی می شود متصور بود که کسی از جبران سخن بگوید. لطفا به فوریت شرایط را مدیریت کنید که زخم ها ناسور نشود….