امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
از کوزه همان برون تراود که در اوست. این یک ضرب المثل است برای بیان این واقعیت که رفتار و گفتار هر کس معرف شخصیت حقیقی اوست و این که نباید از هرکس توقع کار بلند و بالا داشت چه اگر در کوزه ای شرنگ ریختند نمی توان انتظار شهد داشت . بله، کوزه در این مثل نماد آدمی است. آدمی که واقعیات خود را در گفتار و رفتار بروز می دهد به ویژه در هنگام غلبه هیجان و غضب. وقتی مهار از دستش در می رود و اسب چموش خشم به هر سو می تازد. در برابر این شخصیت، البته هرکس باید شخصیت خود را نشان دهد. این جاست که مشخص می شود هر فرد چه کاره است. دیروز که نکته خوانی می کردم به این مطلب رسیدم که می گویند؛ روزی لئو تولستوی در خیابانی راه می رفت که ناآگاهانه به زنی تنه زد. زن بی وقفه شروع به فحش دادن و بد و بیراه گفتن کرد. بعد از مدتی که خوب تولستوی را فحش مالی کرد، تولستوی کلاهش را از سرش برداشت و محترمانه معذرت خواهی کرد و در پایان گفت:
“مادمازل، من لئو تولستوی هستم.”
زن که بسیار شرمگین شده بود، عذرخواهی کرد و گفت:
“چرا شما خودتان را زودتر معرفی نکردید؟”
تولستوی در جواب گفت:
“شما آنچنان غرق معرفی خودتان بودید که به من مجال این کار را ندادید!”
تولستوی به زیبایی بر این نکته انگشت گذاشت که هر فرد همان است که به رفتار در می آورد و در این فرایند ، زبان بدون آنکه بتواند به ظاهر سازی بپردازد و نقش بازی کند، به ابزار رفتار تبدیل می شود و همه با هم واقعیت فرد را نشان می دهند. شاید در شرایط عادی، زبان به طراحی چهره ای از صاحب خود بپردازد و با زینت او، واقعیت را بپوشاند اما در هنگامی که خشم بر تخت می نشیند زبان هم ابزار آن می شود. این درد را چه زیبا در کلام وحی بیان و درمان آن هم به سان نسخه ای شفابخش در آیه ۱۳۴ سوره آل عمران تبیین می شود؛ «همانان که در فراخى و تنگى انفاق مى کنند و خشم خود را فرو مى برند و از مردم در مى گذرند و خداوند نیکوکاران را دوست دارد» و این هم شرح رفتار مومنان است و هم درسی برای انسان که باید چگونه باشد؛ بخشنده و کریم در همه حال، امیر بر خود و رفتار خویش، گذاشتن و گذشتن و حتی فراموش کردن و به مرحله احسان رسیدن و در دایره دوستی و محبت خدا قرار گرفتن…
باری،کوزه وجودمان را از صبر و مهر و محبت، پر کنیم تا وقت تراوش، به تراوا شدن روح مردم هم بیانجامد. این زیباست….