سرمقاله/مردم را دوست داشته باشیم!

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
ما همه چیز می خواهیم از خدا و این اصلا چیز ناپسندی نیست که پسندیده هم هست. اصلا آدم باید به در خانه کریم برود و بر سفره کرم بنشیند نه اینکه دست به سویی دراز کند که دستِ کوته و سفره کوچک دارند. از بزرگ باید طلب کرد. البته باید به لوازم این طلب هم واقف بود و بایستگی های آن را هم توجه داشت. با این توجه می توان راهی باز کرد به سوی مقصد. در حدیث ۱۲ صفحه ۱۶۴ جلد ۸۵ بحار الانوار به سخنی می رسیم که حضرت علی(ع) روایت می کنند به این شرح که؛
مردى نزد پیامبر صلی ا… علیه آمد و گفت: به من کارى بیاموز که خداوند به سبب آن، مرا دوست بدارد و مردم نیز دوستم بدارند و خدا دارایى ام را فزون گرداند و تندرستم بدارد و عمرم را طولانى گرداند و مرا با تو محشور کند.
حضرت فرمود: این هایى که گفتى شش چیز است که به شش چیز نیاز دارد:
۱- اگر می‌خواهی خدا تو را دوست بدارد، از او بترس و تقوا داشته باش.
۲- اگر می‌خواهی مردم دوستت بدارند، به آنان نیکى کن و به آنچه دارند چشم مدوز
۳- اگر می‌خواهی خدا دارایى ات را فزونى بخشد، زکات آن را بپرداز
۴- اگر می خواهی خدا بدنت را سالم بدارد، صدقه بسیار بده
۵- اگر می‌خواهی خداوند عمرت را طولانى گرداند، به خویشاوندانت رسیدگى کن.
۶- و اگر می‌خواهی خداوند تو را با من محشور کند، در پیشگاه خداى یگانه قهّار، سجده طولانى کن. … این پاسخ پیامبر بزرگوار به ما می آموزد که ضمن طلب باید به ظرافت هایی هم توجه داشت و با انجام آن به نتیجه رسید. اصلا نتیجه مثل مقصد است؛ باید مسیر رسیدن را انتخاب و در آن گام برداری تا برسی. نمی شود برجا نشست و یا به راه دیگر رفت آن وقت به مقصد رسید. نه، نمی شود! رسیدن ، حرکت می خواهد و حرکت هم باید در مسیر باشد تا به نتیجه ای که می خواهیم و جایی که مطلوب ماست برسیم. در این گزاره ها نیز اگر می خواهیم که خداوند ما را دوست داشته باشد باید تقوا پیشه کنیم و ما هم خدا را دوست بداریم و رفتار خود را در نقشه راه محبت الهی تنظیم کنیم. کسی که خدا را دوست داشته باشد نمی تواند بندگانش را جز به مهر نگاه کند. کسی که نگاه مهربان داشته باشد هم دست گیر مردمان خواهد بود و نیکی خواهد کرد تا به خواسته دوم خود هم برسد چه نیکی، پاسخ نیکی می آورد و این یعنی توسعه نوع دوستی میان مردمان. فردی که خواهان زیاد شدن مال نیز هست باید باز اهل داد و دهش به مردمان باشد. زکات بدهد و دیگران را در دارایی خود شریک کند تا به برکت آن، کارش رونق بگیرد و این یعنی نیکی از نوع دیگر. صدقه دادن هم ضلع دیگر ماجراست که سلامت انسان را امضا می گذارد و با صله رحم، طولانی شدن عمر را هم تضمین می کند. اگر این گزاره ها را دوباره بخوانیم خواهیم دید که همه موارد به نوعی نیکی کردن به مردم است و این تفسیر زیبای عبودیت است. با اصلاح رابطه خود با مردم، رابطه مان با خداوند هم در مدار بایسته قرار می گیرد و کسی که به رفتار شایسته با خدا برسد، حضرتش رابطه مردم با او را اصلاح و زیبا می فرمایند. به آغاز سخن برگردیم و همه چیز را از خدا بخواهیم . منتهی لوازم آن را هم فراهم آوریم، همین!