۸ سال ایست ورزشی

ورزش پاورلیفتینگ و بدنسازی جزو ورزش هایی است که جوانان زیادی را به خود جذب کرده است و درست است که برخی فقط برای زیبا تر شدن ظاهر خود به این رشته روی می آورند ولی جوانانی مثل مجتبی کهنسال هستند که به جوانب حرفه ای این ورزش هم توجه دارند او که متولد سال ۶۳ بود و مقام های بسیار ملی در این رشته دارد. اما همه چیز آن طور که او فکرش را می کرد پیش نرفته است و مشکلات سدی ۸ ساله پیش پای او و دیگر قهرمانان پاور لیفتینگ گذاشت.
* از چه سالی ورزش را شروع کردید؟
از سال ۶۷ ورزش را در کنار خانواده ام که ورزشی بودند شروع کردم تا ۱۵ سالگی باستانی کار می کردم و تا قبل از سربازی هم در رشته بوکس فعال بودم. ورزش پاورلیفتینگ و پرس را از سال ۸۳ شروع کردم.
* چه مقام هایی داشتید؟
در چرخ تیز باستانی چند مقام قهرمانی دارم. همچنین در پاورلیفتینگ هم چندین مقام کشوری که شاید از ۸۰ مورد هم بیشتر باشد را به دست آورده ام. البته ۸ سالی پشت در های بسته مسابقات ماندیم و نتوانستیم به مسابقات برویم اما سال ۹۶ بالاخره توانستم در پرس سینه نایب قهرمان کشور شوم.
* به چه دلیل ۸ سال به مسابقات نرفتید؟
به دلایل مختلفی مانند اینکه بودجه نیست و این مسابقات را نباید شرکت کنیم و مشکلات مختلفی که در هیئت قبلی وجود داشت و دلیل این توقف هم مشخص نبود.
* چه حمایت هایی شدید؟
حمایت صفر بود حتی مسابقه سال قبل را با هزینه خودم رفتم آن هم بعد از عمل سنگینی که داشتم و به دلیل برخی تمرینات صورتم آسیب دیده بود با این وجود شرکت کردم و نایب قهرمان هم شدم هر چند که قهرمانی را حق خودم می دانم چند بار به اردوی تیم ملی برای تک پرس دعوت شدم که هیئت قبل به دلایلی اجازه حضور به من را نداد و نتوانستم شرکت کنم، حتی زمانی که می گفتند بودجه نداریم ورزشکاران می گفتند که با هزینه خود می روند ولی هیئت نامه شرکت در مسابقه را هم نمی داد و ورزشکار بدون نامه هیئت نمی توانست در مسابقات شرکت کند.
* وضع ورزش پاورلیفتینگ و بدنسازی در استان چگونه است؟
اکنون که خوب نیست چون در ۸ سال تمام زحمت های ۱۵ ساله به هدر رفت یک زمانی جایگاه خوبی در کشور داشتیم در مچ اندازی و وزنه برداری حرف اول را در کشور می زدیم که متأسفانه تمام اینها از بین رفت و در این سال ها حتی یک مدال و حکم قهرمانی هم کسب نکردیم. هر مدالی که بچه ها بدست آوردند با هزینه خودشان به مسابقات رفتند و افتخار آورده اند. با این وجود هیئت بعد از آن سنگ اندازی هایی داشت. در پرورش اندام هم جایگاه بالایی داشتیم ولی اکنون حتی یک مقام هم نداریم. به نظر من اینکه به جایگاهی برسیم ، میزی به دست بیاوریم ولی نتوانیم توسعه و رشد ایجاد کنیم، هیچ ارزش و فایده ای ندارد. در این سال ها به جای پیشرفت پسرفت و حرکت روبه عقب داشتیم در حالیکه در پرورش اندام در زمانی که هنوز خراسان تقسیم نشده بود ورزشکاران بیرجندی در تیم ملی عضو بودند اما حالا تمام این موارد را از دست دادیم و این چنین نتایجی ادامه دار نبود.
* دلیل این مشکلات را چه می دانید؟
شاید مسئولان هیئت قبل اطلاعات درستی از این ورزش نداشتند و مشکلات ورزشکاران را درک نمی کردند.
* از هیئت جدید چه درخواست هایی دارید؟
امیدوارم هیئت جدید درک درست و خوبی از ورزش داشته باشد چرا که این ورزش بعد از فوتبال از پر استقبال ترین ورزش ها است و همچنین در استان بالاترین و بیشترین مقام ها را در کارنامه داد اینکه بتوانیم دوباره به جایگاهی که باید برسیم خواسته ماست از نظر مربی مشکلی نداریم ولی از نظر تجهیزات و امکانات نیاز به حمایت داریم و اینکه هیئت جدید به این موضوع توجه داشته باشند و پیگیری های لازم را انجام دهند، مسیر را هموار می کند. پتانسیل خیلی خوبی داریم و با رسیدگی می توانیم در کشور جایگاه خود را به دست بیاوریم.
* برنامه شما برای آینده چیست؟
من که اکنون انگیزه ای برای ادامه دادن ورزش ندارم و این نه تنها درباره من بلکه درباره ورزشکاران قبل هم حکم می کند من بعد از چندین سال توانستم نایب قهرمانی را به دست بیاورم و مسلما اگر بیشتر تمرین داشته باشم می توانم بهتر عمل کنم ولی نیاز به انگیزه و حمایت دارم ولی اگر وضع مانند سابق باشد تغییری ایجاد نخواهد شد.
* به نظر شما برای توسعه این ورزش چه کاری باید انجام شود؟
لازم است به حمایت از ورزشکاران اهمیت دهند . نمی خواهیم که راه صد ساله را یک شبه بروند ولی همین که توجه داشته باشند و تلاش برای رسیدن به جایگاه قبل را داشته باشند خوب است. مسئولان استان می توانند کمک های زیای داشته باشند مثلا شهرداری در ایاب و ذهاب ورزشکاران کمک کنند و مسئولان و دستگاه های اجرایی دیگر به فراخور وظیفه و کارهایی که می توانند انجام دهند نقشی ایفا کنند .
همچنین خواسته دیگر من که خواسته دیگران نیز است پر کردن اوقات فراغت جوانان بیکار در ورزشگاه ها و اماکن ورزشی است. دست کم می شود این استعداد ها را در باشگاه های ورزشی پرورش داد تا به سمت تفریحات ناسالم نروند اگر مسئولان ورزشی و مسئولان استان به این موضوع توجه داشته باشند، برخی مانع تراشی نکنند و هزینه ها را پایین بیاورند جوانان بیشتری جذب ورزش می شوند. باید به این نکته توجه کنند که هر چه در راه ورزش هزینه کنند از هزینه های آسیب های اجتماعی کاهش پیدا می کند. این نگاه هنوز فرهنگ سازی نشده است ولی برخی مسئولان چاره ای جز تغییر نگرش ندارند.