امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
باید برنامه داشته باشیم. این برنامه را هم باید با آموزه های ولی خدا هماهنگ کنیم. باید برای امروز و فردا و فرداهای خود طرح داشته باشیم. طرحی که ما را به چشم انداز هماهنگی با ولی خدا برساند. اگر ما هوشیار نباشیم و طراحی نکنیم برای خود، یک دفعه چشم باز می کنیم و می بینیم که ناخواسته و ندانسته در طرحی بازی می کنیم که برای ما نوشته اند.
استاد والامقام، حضرت آیت ا… صفائی حائری(ره) در بحث حق ولی خدا می فرمودند: “اگر این خلوت را ما در خودمان ایجاد نکرده باشیم و در دیدگاهمان جایی را برای «ولیّ» در نظر نگرفتیم، آن هایی که برای همه جای خلوت و شلوغ دنیا برنامه ریخته اند، خب ما را هم در بر خواهند گرفت و اینجاست که تو با اینکه زبانت به تعبیر… فرزدق، در حالیکه دلت از عشق حسین(علیه السلام) پر است، شمشیرت رگ های حیات حسین(علیه السلام) را می برد.
در حالیکه از حجّت می گویی، از مهدی(علیه السلام) می گویی، از او فاصله می گیری. طبیعی است. وقتی که تو برنامه ای نگذاشته باشی، خواه و ناخواه در برنامه دیگرانی که برای همه زاویه های زندگی تو حساب باز کرده اند، روی همه امکانات موجود تو، روی همه سرمایه های تحت الأرضی و فوق الأرضی تو حساب باز کرده اند، … تو توی طرح آن ها قرار خواهی گرفت و تو خوب هم که بچرخی، به آن بدها کمک خواهی کرد.
«ولیّ» با تو کثیر نیست، «ولیّ» از معاشرت تو بهره مند نمی شود، دوست ندارد این معاشرت را.
ببینید، این حساب است که ما جمع بندی قضیه را باید از اینجا شروع کنیم، چه برنامه ای ریخته ایم ما؟ بله اگر برنامه نداشته باشیم، دیگران در برنامه و طرح خودشان از ما بازی می گیرند. کربلا را که فراموش نکرده ایم؟ کوفی ها دل خواسته داشتند اما برنامه نداشتند ، طرح نداشتند، نتیجه این شد که ابن زیاد با یک نفر نیرو آمد و همه آن چند ده هزار نفر را در طرح خویش به بازی گرفت و با تیغ شمشیرشان گلوی عزیزی را برید که همین آدم ها با چندین هزارنامه او را خوانده بودند تا صدایش را بشنوند و یاری اش کنند اما در طرح پسر مرجانه به کربلا رفتند و آن فاجعه را به بار آوردند. امروز هم ماجرا همان است، طرح نداشته باشیم. برنامه نداشته باشیم و در آن مسیر حرکت نکنیم، ما را به بازی در طرح های خود خواهند کشاند. مگر نه اینکه نظام استکباری، بیشترین برنامه را از استعدادهای بی برنامه و آدم های بی طرح می برد. ببینید همین امروز آمریکا موفقیت های خود را با سرمایه های دیگر کشورها به دست می آورد. این دانشمندان دیگر بلاد هستند که حاصل اندیشه خود را در اختیار آنان می گذارند و این غول جهان خوار با سوخت دیگر کشور ها خود را می سازد و هر روز درنده تر می شود حال اگر افراد برای خود برنامه داشتند و کشورها بستر طراحی را فراهم می کردند عملا استکبار نمی توانست با دست خود ما و دانشمندان هموطن ما را به این جا بکشاند و جهان را نیز هم. به بازخوانی خود بپردازیم و خویش را از این ورطه وارهانیم و با طرح و برنامه مشخص به سوی فردای موفقیت حرکت کنیم…