سرمقاله/خروجی های کشورمان را بی دلیل از دست دادیم…!!!

امروز خراسان جنوبی – محمد راعی فرد mohammadraeifard@yahoo.com
بنابه گفته معاون سیاسی وزارت امور خارجه کشورمان (دکترعراقچی) حدود شش میلیون نفر از هموطنان مان رحل اقامت در سایر کشورهای دنیا انداخته و از ایران مهاجرت کرده اند. جمعیتی که به لحاظ اقتصادی و بار علمی در درجه عالی قرار دارند، جمعیتی که به اندازه مردم کشورهای سنگاپور، بلژیک و…قابل توجه اند.
این که وضعیت و یا ارزش گذرنامه های کشورها در چه رتبه و مقامی است خود جای بحث دارد، این که کشورهایی چون ژاپن و سنگاپور در رتبه اول جهانی قرار دارند و کشور ما رتبه نود و هفتم!! جای تأمل و تأسف فراوان دارد. یا باید واقعیات جامعه مان را بدون تنازل قبول کنیم و یا اگر قرار است با هزار و یک ترفند و اما و اگر و زمین را به زمان چسباندن دست به توجیه بزنیم، همواره از غافله شفاف سازی و عریان سازی معضلات مان عقب خواهیم ماند و هر روز شاهد صف های طولانی تری از مردم کشورمان برای گرفتن ویزا و خروج از کشور در جلوی سفارتخانه های کشورهای غربی خواهیم بود.
حق نداریم با انگ های پیش پاافتاده و سخیفی چون سرمایه داران بی درد و خودفروشان غرب زده سرخودمان را به اصطلاح شیره بمالیم و چون همیشه به خودمان دروغ بگوییم و چنین سرمایه های بزرگ و ارزشمندی را رایگان از دست بدهیم!! کشور و سیستمی که نتواند داشته هایش را با چنگ و دندان حفظ کند، تبدیل به مالباخته ای خواهد شد که به دلیل دستان کوتاهش از نخیل بی جهت و بی وجه و از سر اضطرار خویش را به راهی می اندازد که انگار اتفاقی نیفتاده.
یکی از دردهای بزرگ و تاریخی ما گریز از حقایق و واقعیات خودمان است، دیر قبول می کنیم که کم سواد یا بی سوادیم، دیر به این باور می رسیم که حس بد و مخرب حسادت و تنگ نظری در بسیاری از تصمیم گیری های مان نقش اول را بازی می کند، دیر متوجه می شویم که آدمهای فوق العاده خودشیفته ای هستیم و بسیار تلاش بیهوده می کنیم تا خودمان را در وجه بالایی از توانمندی و سواد فرض کنیم، خیلی سخت بر این باور می رسیم که آدم هایی را که سعی می کنیم اصلا به حساب نیاوریم به لحاظ مدیریتی و علم و بینش از ما بسیار بالاترند.
تا ندانیم و نفهمیم که هر مهره باید جایی باشد که متعلق به آن است به بیماری کوتوله های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مبتلا می شویم که شده ایم، بیماری مهلکی که بلندتر از خودت را با بریدن و کوتاه کردن به اندازه خودت در می آوری!!!
نتیجه چنین دیدگاه ها و نظراتی که معمولا متأثر از تفکر ایدئولوژی هم می باشد از دست دادن متفکرین و سرمایه دارانی است که با خروج و انتقال علم و سرمایه و مهاجرت به سایر کشورهایی که تشنه جذب آنان هستند درسال های بعد تبدیل به اسطوره هایی ایرانی در بسیاری از شاخصه های علمی و سرمایه ای می شوند و ما بی خیال اوج گیری چنین اتفاقاتی تلخ با دست زدن به انواع توجیهات کودکانه و مغرضانه سعی در آرام کردن خودمان برای ضعف ها و حفره های عظیم مدیریتی مان داریم.
ما ملت بزرگی هستیم اما با آن شش میلیون نفر، هرچه بیشتر از داشته هایمان را با چوب حراج بفروشیم، ملتی ضعیفتر و عقب مانده تر را به نسل های بعد تحویل خواهیم داد، تا زمانی که به نقطه صفر نزدیک شویم!!!