امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
باید تأمل کنیم. باید حواس مان جمع باشد تا اصل را با فرع اشتباه نکنیم. اشتباهی چنین نه تنها اولویت های زندگی مان را جا به جا می کند بلکه نتایج آن نیز متفاوت می شود و ما را در شرایط خاص قرار می دهد. ما باید بدانیم که چه می خواهیم. این که مشخص شد، راه رسیدن و وسیله رسیدن به آن را به بهترین شکل پیدا کنیم. باید بدانیم که رسیدن هدف است نه وسیله رسیدن. اما ما گاه چنان درگیر وسیله می شویم که به مقصد نمی رسیم حتی آن را فراموش هم می کنیم. زمانی به یادمان می آید که قرار بود چه بکنیم و کجا برویم که دیگر خیلی دیر شده است. من این ماجرایی که در فضای مجازی خواندم را برای فضای حقیقی زندگی هم قابل توجه می دانم و درس آموز، بخوانید؛
یک گروه از دوستان به ملاقات استاد دانشگاهی رفتند. گفتگو خیلی زود به شکایت در مورد استرس و تنش در زندگی تبدیل شد.
استاد از آشپزخانه بازگشت و به آنها قهوه در انواع متفاوت در فنجان ها تعارف کرد.
فنجان های شیشه ای، فنجان های کریستال، فنجان های درخشان، تعدادی با ظاهری ساده، تعدادی معمولی و تعدادی گران.
وقتی همه آنها فنجان ها را در دست داشتند، استاد گفت: اگر توجه کرده باشید تمام فنجان های “خوش قیافه و گران” برداشته شدند در حالیکه فنجان های “معمولی” جا ماندند. هر کدامیک از شما بهترین فنجان ها را خواستید و آن “ریشه استرس و تنش” شماست.
آنچه شما واقعا می خواستید قهوه بود نه فنجان، اما با این وجود شما باز هم فنجان را انتخاب کردید. اگر “زندگی” قهوه باشد.”مشاغل،” “پول،” “موقعیت” و غیره، “فنجان ها” هستند.فنجان ها وسیله هایی هستند برای نگهداری و زندگی را فقط در خود جای داده اند.
لطفاً نگذارید فنجان ها “کنترل” شما را در دست گیرند.” از قهوه تان لذت ببرید.”بله، از قهوه باید لذت برد. از زندگی باید به بهترین شکل بهره برد و در التذاذ آن هم به دریافت های تازه و مؤمنانه رسید. حق هم همین است پس بیاییم و قبل از آنکه به ظرف ها فکر کنیم به حقیقت ها، به هدف ها، به مقصدها فکر کنیم و وسیله را هم متناسب با آن انتخاب کنیم. این می تواند به ما کمک کند تا یقه خود را از چنگ استرس ها و اضطراب ها به در آوریم و به سمت مقصد، منطقی و محکم حرکت کنیم و به آن هم برسیم و در شکوه مقصد به شکوفایی دست یابیم. پس تدبر، تفکر و تأمل را، این مثلث آرامش بخش را همیشه در نظر داشته باشیم….