یادداشت امروز/قیامتِ سخت، نتیجه غفلت از دنیا

امروز خراسان جنوبی – زنگویی zangoei@birjandtoday.ir
رابطه شما با دنیا چطور است تا بگویم آخرت تان چگونه خواهد بود. این یک ضرب المثل نیست اما می تواند باشد و ما را به تأمل وادارد. چه جایگاه آخرتی ما دقیقا در تعامل با دنیای امروزمان رقم می خورد. تعامل هم نتیجه نگاهی است که در ما شکل می گیرد. برخی خود زاهد پندار ها و برخی دنیاخواران رند می گویند دنیا بد است، آن را رها کن. دنیا رنج است، از آن بگذر. دنیا مردار است، از آن فرار کن و می پندارند این زهد است و گمان می کنند که راه خدا از این معبر می گذرد ولی رندانِ دنیاخوار که همه چیز را برای خود می خواهند و دیگران را هم به سمتی می رانند که عمله دنیای آنان باشند بی آنکه لقمه ای از سفره بردارند، اینان با شدتِ بیشتری از دنیا گریزی می گویند حال آنکه در حال تصاحب دنیا با تفسیر خود هستند چه در حوزه و گستره کشوری که بحث استعمار پیش می آید که پیش از این با شعار ” ما پیرو دین هستیم. ما نفت نمی خواهیم” در مقابل ملی شدن صنعت نفت می ایستادند و در نقشه دنیاطلبان انگلیسی بازی می کردند و در سطح فردی هم که بخواهیم ببینیم اطراف ما پر است از کسانی که دنیا را با دست، پس می زنند و با پا، پیش می کشند. این نگاه البته دینی نیست که ضد دین است. از منظر متعالی دنیا نه تنها بد نیست که به فرموده استاد صفائی حائری، در کتاب روش نقد، جلد۳، ص ۷۰، کم هم هست و باید آن را زیاد کرد. باید با آن تجارت کرد. گندمی است که باید به خاکش سپرد و آبیاریش کرد و خرمنش را برداشت. ایشان در مثالی دقیق به تشریح ماجرا می پردازند که؛ بعضی، گندم را نگه می دارند و فقط به آن عشق می ورزند و به آن افتخار می کنند. بعضی گندم را رها می کنند و از آن می گذرند.
اما آنها که وسعت خسیس زمستان را دیده اند، یک گندم را بارور می کنند، آن را به خاک می دهند تا از خاک برخیزند و زمستان را گرسنه نمانند. اینها در واقع از گندم ها و از دنیا نگذشته اند که آن را برداشته اند. آن را بد نمی دانند که کم می شمارند و به زیاد کردنش مشغول می شوند. دنیا می شود کشتزارشان، می شود بازارشان… می شود ترجمان همان که رسول اکرم(ص) فرمودند:
الدنیا مزرعه الاخره…یعنی باید در این دنیا به کشت و کار پرداخت و محصولش را به آخرت کشاند. آنان که در این دنیا به غفلت برگزار می کنند یا راه را اشتباه می روند باید خود را برای قیامتی سخت آماده کنند. منطق دین نه تنها دنیا را رد نمی کند بلکه می گوید: دنیا بد نیست، کم است. دنیا رنج است اگر اسیرش باشی و سود است، اگر امیرش بشوی. پس راهبرد مشخص است. برده دنیا نباید شد. بردگی بد است اما وقتی که می توانی امیر باشی بر دنیا، تکلیفت نقش آفرینی گسترده در دنیاست برای تعالی خود و دیگران.