امروز خراسان جنوبی – زنگویی znagoei@birjandtoday.ir
بارها گفته و نوشته ام و دلیل ها آورده ام از عقل و نقل که شیعگی، یک تعارف نیست که برگزار کنیم. یک شعار نیست، که سر دهیم و به اعلای درجه اش برسانیم با فریاد بلند و مشتی که هوا را جا به جا می کند. نه، شیعگی، جا به جا کردن هوا هست اما از نوع پیوسته به هوسش. یعنی باید هوا و هوس و خواسته ها مان را با تراز حق و حقیقت ، تنظیم کنیم، با رفتار بر طریق هندسه معصومین. نه با گفتارِ صرف. این کلام روشن و راهنمای حضرت فاطمه(س) است که می فرمایند: اگر به آنچه شما را امر نمودیم عمل میکنی و از آنچه شما را بر حذر داشتهایم دوری میکنی از شیعیان ما هستی و گرنه هرگز. (۱) بی بی(س) با این صراحت، میزان به دستِ ما می دهند تا حتی خودما هم بتوانیم خویشتن را داوری کنیم و صفی که باید در آن قرار گیریم، انتخاب کنیم منتهی این انتخاب، از راه عمل میسر است . با عمل باید شاخص ساخت تا مثل نشانه هایی که مانع را از جلوی خودرو برمی دارد و راه را برای ورود باز می کند، موانع به کنار روند و راه باز شود تا بتوانیم خود را به صف شیعیان برسانیم. راه هم با به رفتار در آوردن فرمایشات و سیره عملی حضرات معصومین، گشوده می شود، به ویژه در حیات اجتماعی که باید با عمل، هم نسبت خود را مشخص کنیم و هم رفتار ما مصداق جذب یا دفع تلقی می شود که باید حواس مان به آن باشد که داریم برای دین خود سرباز جمع می کنیم یا با این رفتار، سربازان جبهه خودی را هم به سوی سپاه دشمن هول می دهیم؟ وقتی حضرت زهرا(س) ما را به حقوق همسایه توجه می دهند که: از مؤمنین نیست کسی که همسایهاش از شر و آزار او در امان نباشد. (۲) تکلیف ، مشخص می شود و درمی یابیم که برای ایستادن در جماعت مومنان باید رفتار خویش با همسایگان را بر اساس صلح و صلاح و خیر خواهی تنظیم کنیم. باید همسایگان نه تنها از شر دست و زبان و نگاه ما در امان باشند که در خیرِ حضورِ ما، احساس امنیت کنند که اگر این هندسه میان همسایگان به رفتار در آید، همه شهر به امن و امان و شهروندان به آرامش می رسند که خانه ها را در شهر جوری بنا کرده اند که همه در زنجیره همسایگی هم قرار می گیرند و تعریف می شوند. خانه ها شانه به شانه هم داده اند تا ما هم بازو به بازوی هم برادر وار و خواهر وار زندگی کنیم. اینکه ایشان میفرمایند: اول همسایه بعد اهل خانه. (۳) فقط در ساحت دعا نیست بلکه در حوزه زندگی هم باید مدنظر باشد. یعنی باید با هم رفتاری بر اساس مروت و ایثار داشته باشیم. چنین روحیه ای اگر شکل بگیرد و در گذر زمان نهادینه شود، زیبایی های زندگی را بیشتر درک خواهیم کرد. زیبایی هایی که ترجمه ایمان عملی و حق مومنان است. یعنی حق ماست بهترین، امن ترین و مهربان ترین زندگی را داشته باشیم. برای رسیدن به این حق هم خود ما باید آستین ها را به همت بالا بزنیم وکار را شروع کنیم. اگر در ایام شهادت حضرت زهرا(س) به تصمیمی چنین رسیدیم، بدانیم که در صف شیعیان باید بایستیم اما اگر رویکرد، جز این باشد، نامِ ما هم جز آن خواهد بود که هرگز چنین مباد!
پی نوشت:
۱-بحارالانوار/۶۵/۱۵۶
۲-دلائلالامامه/۱ ۳-وسائلالشیعه/۷/۱۱۲