گپ و گفتی صمیمی با بانوی جهانی کاراته استان درخشش و دیگر هیچ

زهرا تقیان ۲۳ ساله محصل رشته حسابداری کسی است که چندین مقام کشوری و بین المللی در رشته کاراته دارد ولی متأسفانه مسئولان استانی در هیچ زمینه مالی و معنوی کمکی به او نکرده اند و تمام حمایت آن ها در استقبال خلاصه شده است، حتی مراسمی برای تجلیل از بانوی قهرمان کاراته هم برگزار نشده است. او امروز پاسخگوی سوالات ما است.
-از چه زمانی کاراته را شروع کردید؟
از سن ۶ سالگی به دلیل تکاپوی زیادی که داشتم خانواده ام من را در رشته های ورزشی ثبت نام کردند و وقتی متوجه شدند در کاراته استعداد دارم این رشته را شروع کردم و سال ۸۲ هم به صورت حرفه ای ادامه دادم و اکنون دان ۳ کاراته دارم و تا شهریور ماه دان ۴ خود را هم می گیرم.
-چه مقام هایی تاکنون به دست آوردید؟
در سال های ۸۲، ۸۵، ۸۸ و ۸۹ مقام طلای کشوری را کسب کردم و در سال ۲۰۱۵ دو مدال طلای بین المللی هند را در رشته کاتا و کمیته به دست آوردم، در سال ۲۰۱۶ هم در مسابقات بین المللی گرجستان مقام نقره جهانی را آوردم و مقام های استانی زیادی در کارنامه دارم.
-با کسب چنین مقام هایی بازخورد مسئولان چه بود؟
تمام حمایت مسئولان ورزشی استان در استقبال و گرفتن چند عکس خلاصه شد و تاکنون من حمایتی از آن ها ندیده ام.
-برای چه مشکلاتی انتظار حمایت داشتید؟
سبک کاراته من وادوکا است و اصلا در استان این رشته وجود ندارد . به همین دلیل من از همان کودکی برای آموزش و تمرین به مشهد و کلاس های خصوصی می روم و هرچه از مسئولان استان خواستم که یک مربی و باشگاه در اختیار من بگذارند فقط قول دادند که تا الان در حد حرف بوده و هنوز انجام نشده است حتی هزینه رفت و آمد به مسابقات را خودم پرداخت می کنم.
البته مسئولان چون امیرحسنخانی نماینده مجلس و دو نفر از اعضای شورای شهر طبس، بخشی از هزینه های مسابقات بین المللی من را متقبل شدند و رئیس هیئت کاراته استان هم به لحاظ معنوی کمک حال من بودند. ولی دیگر مسئولان هیچ حمایت مالی از من نکرده اند . در مسابقات بین المللی بهانه اداره کل این بود چون بین المللی است نمی توانند کمک کنند و اگر کشوری باشد حمایت خواهند کرد اما در این مسابقات هم حمایتی ندیده ام.
حتی مسابقات استانی بانوان را در آذرماه در طبس برگزار کردم و قرار بود بخشی از هزینه های آن را اداره کل ورزش و جوانان به صندوق هیئت کاراته شهرستان واریز کند ولی چون هیئت کاراته طبس در یزد است هنوز هیچ گونه پولی دریافت نکردم و این ناراحت کننده است.
نبود حمایت مسئولان از من باعث شده است که شاگردانم هم دلسرد شوند و تمایل چندانی برای ادامه راه نداشته باشند چون می گویند تو که با این همه مقام مورد حمایت نیستی مسلما با ما هم همین طور برخورد خواهد شد، من هم جوابی برایشان ندارم ولی بخاطر علاقه ای که به ورزش دارم این رشته را با هر شرایطی دنبال می کنم و مسلما افراد معدودی اینگونه خواهند بود پس باید مسئولان توجه و نگاه خود را تغییر دهند.
-چه برنامه ای برای این رشته دارید که به تنهایی نمی توانید اجرا کنید؟
اگر مسئولان زمینی در اختیار من بگذارند که بتوانیم باشگاه رزمی درست کنیم می توانیم با تمرین تمام وقت در این مکان افتخارات بسیاری را برای استان رقم بزنیم چون ما همیشه مشکل باشگاه داریم و وقتی سالن نداشته باشی کیفیت آموزش و تمرین افت می کند.
به علاوه تنها درخواستم این است که مسئولان حمایت کنند و مربی و باشگاه در اختیار من بگذارند چون مسلما می توانم در صورت حمایت به مقام بالاتری دست پیدا کنم.
-ازنعمت حمایت و پشتیبانی خانواده بهره مند هستید؟
قبل از ازدواج که خانواده ام خیلی حمایت کردند و اگر مادرم نبود به دلیل نبود مربی تا کمربند زرد بیشتر نمی رفتم. با حمایت آنها به مشهد می رفتم تا آموزش ببینم و اکنون که حدود ۶ سال است ازدواج کرده ام همسرم حمایت تمام و کمال از من دارد و از نظر او ورزش من در اولویت است حتی با وجود فرزند یک و نیم ساله ای که دارم بازهم در کنار من است و از هیچ کمکی به من فروگذار نمی کند و بیشتر از من به دنبال حضورم در مسابقات و آموزش ها است. اگر هم تا این جا رسیده ام تمام آن را مدیون خانواده و همسرم هستم.
-اکنون چه کاری انجام می دهید و چه برنامه ای برای آینده دارید؟
باشگاهی در طبس دارم که هر ماه اجاره آن را پرداخت می کنم و به تمام سنین در آنجا آموزش می دهم ولی چون به عنوان مربی فعالیت می کنم نمی توانم تمرینی داشته باشم، به هر حال برای آموزش های سطح بالاتر باید یک مربی داشته باشم تا حرکاتم زیر نظر او ارتقا یابد.
همچنین در نظر دارم که شهریور، مسابقات کشوری را هم به میزبانی طبس برگزار کنم ولی اگر همکاری نکنند واقعا کار سخت می شود و ترجیح می دهم پیگیری نکنم
در در برنامه دارم که به مسابقات آسیایی، تیم ملی و المپیک ۲۰۲۰ راه پیدا کنم و تمام این ها در صورت حمایت مسئولان شدنی است اینکه حداقل مربی و باشگاه را در اختیار من قرار دهند تا حداقل هفته ای یک بار یا حتی ماهی دو بار تکنیک های به روز را به من آموزش دهد. بسیار به دنبال ارتقای سطح آموزش های خود هستم چون به دلیل نداشتن آمادگی نتوانستم در مسابقات انتخابی تیم ملی که در اصفهان برگزار شد حضور پیدا کنم. دلیل شرکت نکردنم در مسابقات مالزی هم همین بود.