سرمقاله / نقش مطبوعات درتوسعه…!!

توسعه پایدار یکی ازاهداف اصلی تمامی دولت هایی بود که پس از انقلاب بر سرکار آمدند، دوکلمه ای که برای محقق شدن آن ساز و کارهایی  در بر می گیرد که پس از چهاردهه متاسفانه در تراز حداکثری قرار نگرفته است چرا که توسعه یافتگی عوامل فراوان و پیچیده ای را می طلبد که نیاز به سرمایه گذاری ها و برنامه ریزی های فراوان دارد. برنامه هایی که با تغییر دولت ها ابتر و ناقص رها نشوند، همان اتفاقی که متاسفانه در این مدت افتاده.
توسعه نیاز به پارامترهایی در حد استاندارد ملی و فرا ملی دارد مانند اقتصاد، فرهنگ ، سیاست و از همه مهمتر خود مردم، اصل و پایه هر پیشرفتی خواست و پیگیری مردم است و تحت فشار قرار دادن حاکمیت برای ستاندن حق و حقوق شهروندی.
رکن چهارم دموکراسی یعنی مطبوعات کانون و نقطه ذوب رسیدن به اصل توسعه است.
مطبوعات با توجه به گسترش و نفوذ دنیای مجازی و اینترنتیزه شدن تمام ارکان جامعه جهانی هنوز جایگاه و اثرگذاری خودرا حفظ کرده و به عنوان نماینده افکار عمومی توان نقد و تغییر فرهنگ در نگاه و تفکر مردم را دارد.
متاسفانه مطبوعات به دلیل تضییقات و کم حوصلگی و کم ظرفیتی مسئولان ریز و درشت کشورمان  همواره دچار آسیب و خسران اند و تبدیل شده اند به کیسه بوکس کسانی که در نهایت با هر دلیل یابی دلیل مهر باطل شد را به کار رسانه نوشتاری می کوبند. به دلیل نبود احزاب شناسنامه دار و واقعی در کشورمان این مطبوعات هستند که نقش احزاب را بازی کرده و بیشترین بها را در راه تنویر افکار عمومی پرداخته و همچنان می پردازند. توسعه پایدار نیاز حیاتی به رصد دایمی کارکرد مسولین کشوری و استانی وشهرستانی دارد که آن هم از وظایف مطبوعات است، مطبوعاتی که باتهیه گزارشات ومصاحبه های چالشی میبایست سطح آگاهی وطلبکاری مردم ازمسولین و حاکمیت را بالا برده وآنان را به تماشا وتصمیم گیری در فضای شیشه ای و شفاف کارکرد نهادها و ارگانها و وزاتخانه ها و ادارات فراخوانند.
کار مطبوعات فقط در چاپ آگهی و تبریک و تسلیت و عریضه نویسی و رپرتاژ آگهی برای ادارات و مسئولانش نیست و قرار هم نیست که برای خوشامد آقایان برای شان نوشابه باز کنند !!
وظیفه غریزی مطبوعات نقد است و نقد نه توهین و دروغ و اتهام و…، نقدهای علمی ومنطقی  ونشان دادن راه رسیدن مردم به خواسته هایشان ، مردم باید بدانند که حق شان چیست ودرکدام گلوگاهها ناحق می شود، مطبوعات بایدمردم را از درجازدن وقبول وضع موجود برهانند وبه آنان تفهیم کنند که سطح زندگی و شعور اجتماعی شان آنقدر بالا و والا هست که وضع موجود کف خواسته هایشان است نه سقف آن.
مطبوعات نقش تعامل با نمایندگان مردم را باید در دستور کار قرار داده و با به چالش کشیدن عملکرد آنان دایم گزارش کار بخواهند و به اطلاع مردم برسانند، قرار نیست نمایندگان هر چهارسال یکبار سر و کله شان در روستاها و شهرهای دور افتاده برای تجمیع رای پیدا شود. عملکرد تمامی مدیران کل و ادارات باید دایم مورد بررسی و چالش قرار گیرد و پاسخگویی به آنان آموزش داده شود .
نمایندگان و مدیران کل و شخص استاندار باید بدانند آنکه آقایی می کند و طلبکار است مردم اند نه آنان لذا با پاسخگویی و شفاف سازی توان جذب نیروی لایزال مردم را برای رسیدن به اهداف شان را از دست ندهند. مطبوعات نیاز به بازبینی و بازنگری در عملکرد خود دارند تا بتوانند نماینده واقعی مردم باشند، مهمترین نقش مطبوعات تولید مطلب است نه کپی کردن از دنیای لایزلل اینترنت، فضای مجازی بسیار زودتر از مطبوعات اخبار را به مردم می رسانند لذا با چند ساعت تاخیر اکثر اخبار روزنامه ها بیات و سوخته و کهنه اند، آنچه می ماند که بسیار هم مهم است تولید انواع گزارشات تحقیقی و میدانی مصاحبه های چالشی است که نیاز به گستاخی بدون تخریب نویسند گان و روزنانه نگاران حرفه ای دارد. نمی توان و نباید باتعریف و تمجید و چاپلوسی نقد ملوسانه هم کرد که نه سیخ بسوزد و نه کباب، که این یکی از مهمترین ضعفهای اساسی بسیاری از روزنامه ها بخصوص در استان های کمتر توسعه یافته است، آنجایی که نبایدآب از آب تکان بخورد و به قبای مسئولی برنخورد و…
رسالت مطبوعات وقلم نویسنده هیچ سنخیتی با من بمیرم توبمیری ندارد !! نقایص کارباید شفاف گفته شود تا بتوان جلوی انواع فساد مالی وفرهنگی وسیاسی گرفته شود. تا خواسته های  به حق مردم ارتقانیابد هیچ عاملی منجربه توسعه یافتگی نخواهد شد.