اعتراف آدم رباها در بیرجند

امروز خراسان جنوبی – محمودآبادی mahmoodabadi@birjandtoday.ir
مرا از جلوی پارکی در بیرجند به زور سوار خودرو کردند و در بیابانی سمت بجد پیاده کردند و تا جایی که می توانستند کتکم زدند و قسمتی از بدنم را توسط فندک ماشین سوزاندند.
این بخشی از شرح ماجرایی است که پسری ۱۷ ساله در جایگاه شاکی در شعبه یک کیفری دادگستری خراسان جنوبی از شب ۷ مهر ماه ۹۵ عنوان می کند.
شبی که به گفته «و – ز» با تماس های یک دختر برای ملاقاتش با او مشتاق شده و از طبس به بیرجند می آید، اما سر قرار قبل از این که دختر را ببیند مورد خشونت دو جوان ۱۸ و ۲۱ ساله قرار می گیرد و از او می خواهند سوار خودروی آن دو شود تا او را به دیدن پدر دختری که در پارک با او قرار ملاقات داشته است ببرند.
او گفته هایش را این طور ادامه داد: ابتدا برای سوار شدن به خودرو مخالفت کردم اما آن ها با تهدید چاقو مرا مجبور به سوار شدن کردند، وسط راه بعد از اینکه متوجه شدم مسیر به سمت خارج از شهر تغییر کرده است دوباره برای پیاده شدن از خودرو تلاش کردم اما شخصی که رانندگی می کرد درها را قفل کرد و امکان فرار هم دیگر وجود نداشت تا اینکه کمی از بجد دور شدیم و در تاریکی مرا از ماشین پیاده کردند و شروع به کتک کاری کردند، اما با مشاهده نور چراغ های یک ماشین دوباره مرا با تهدید چاقوسوار خودرو کردند و این بار مسیری دورتر را انتخاب کردند که به یک کارخانه شن شویی منتهی می شد. «و –ز» در حالی که مدام به این نکته که او را با تهدید چاقو با خود برده اند به قاضی گفت: در مکان دومی که برای ادامه کتک کاری شان انتخاب کرده بودند یکی از متهمان با فندک ماشین روی بازویم را نیز سوزاند. بعد از چند دقیقه یک ماشین به سمت کارخانه شن شویی در حرکت بود که من به سمت آن فرار کردم و آن ها هم از صحنه فرار کردند. سوال های قاضی رمضانی برای روشن شدن موضوع و پاسخ های شاکی نشان می داد شاکی با میل خودش با ضاربان همراه نشده است اما در اعترافات متهمان چنین بیان شد که چاقویی در کار نبوده است و پسر از ترس اینکه او را به پاسگاه معرفی کنند با آن ها همراه شده است .
متهم ردیف اول با اشاره به اینکه هیچ چاقویی در کار نبوده است و شاکی با میل خودش با آن ها همراه شده است درباره اتهام هایی که به او در این پرونده وارد شده شامل آدم ربایی، ضرب و شتم و رانندگی بدون گواهی نامه توضیح داد :در مورد آدم ربایی باید بگویم اول کمی مقاومت شد اما بعد با میل خودش سوار ماشین شد درباره ضرب و شتم هم باید بگویم وقتی دیدم این آقا با خواهرم در پارک نزدیک هم نشسته اند دیگر اختیارم را از دست دادم و عصبانی شده بودم و در خارج از شهر با سیلی و لگد با او برخورد کردیم. «ع- ا» برای چندمین بار بحث چاقو را دروغ عنوان کرد و در پاسخ به قاضی مبنی بر اینکه درها را قفل کرده اند و اجازه رفتن به او نداده اند گفت: بله درست است درها را قفل کردم اما در ماشین به او صدمه ای وارد نکردیم .
او در پاسخ به این سوال که آیا با خواهرتان برای اینکه شاکی را به پارک بکشانید هماهنگ کرده بودید؟ گفت: هماهنگی نبوده فقط به دلیل شکی که داشتم خواهرم را تعقیب کردم و آن ها را در پارک دیدیم .و بعد هم ماجرا همان گونه که گفته شد پیش رفت. متهم ردیف دوم که به اتهام شراکت در آدم ربایی و ایراد ضرب عمدی به دادگاه خوانده شده بود با صدایی حق به جانب تر گفت: این که شاکی می گوید دختر را ندیده است باید بپرسم چطور ما متوجه شدیم که مزاحم او است در حالی که او را نمی شناختیم؟ ما در حالی او را شناختیم که کنار دختر خانم نشسته بود. در ضمن ما او را به پاسگاه بردیم اما او نخواست وارد پاسگاه شود و گفت هر جا که بخواهید با شما می آیم. «ع- و» ادامه می دهد : ما در ماشین هیچ صدمه ای به او وارد نکردیم اما قبول دارم که در ماشین را قفل کردیم و سپس به حالت پرسشی از قاضی پرونده می پرسد: این آقا ادعا می کند که مقاومت کرده است و ما او را با تهدید چاقو برده ایم پس چرا هیچ ردی از چاقو روی بدن او دیده نمی شود؟
وی درباره این که شاکی را مورد ضرب قرار داده است اعتراف کرد که چند سیلی و لگد به او زده است و ضربه دیگری به او وارد نکرده است.
گفته های وکیل تسخیری متهمان نشان از این داشت چون شاکی با رضایت خودش در جلوی پاسگاه خیابان کارگران سوار خودرو شده است پس جرم آدم ربایی منتفی است از طرفی در بین راه شاکی با به کار بردن الفاظ رکیک بیشتر باعث عصبانیت متهمان شده است چرا که موضوع خواهرشان بوده و آنها هم جوان و غیرتی و در نهایت این عصبانیت به ایراد ضرب ختم شده است.
وکیل پرونده قفل شدن درب خودرو را بسیار اصولی دانست و به نفع متهم چرا که اگر او خود را از ماشین در حال حرکت پرت می کرد به طور حتم صدمه بیشتری می خورد. نکته مهم دیگری که وی در ادامه دفاعیه اش به آن اشاره کرد این بود که شاکی در یک مقطع زمانی بعد از دعوا مبلغ ۱۰ میلیون تومان گرفته است و رضایت بدون قید و شرط را برابر سند رسمی اعلام کرده است .
شاکی درباره وجود چنین رضایت نامه ای آن را صحیح خواند و گفت: قصدم از شکایت گوش مالی دادن شاکیان بوده است.  در ادامه متهمان در دفاع آخر از خود نیز به عدم وجود چاقو و تهدید با آن تاکید کردند اما درباره ایراد ضرب عمدی هر دو به آن اقرار کردند. به گفته قاضی رمضانی بعد از رضایت در این پرونده ایراد ضرب عمدی منتفی است اما اقدام به آدم ربایی هنوز در این پرونده به قوت خود باقی است. این درحالی است که متهم ردیف دوم دوباره به این نکته اشاره کرد که شاکی در جلوی درب کلانتری به آنها اعلام کرده است که هر جا می خواهید مرا ببرید اما به کلانتری نرویم بنا بر این آدم ربایی در کار نبوده است، این گفته ها را متهم ردیف اول نیز به دادگاه اعلام و خواست بحث آدم ربایی در این پرونده مطرح نباشد چرا که شاکی با میل خودش سوار خودروی آن ها شده است و جلوی کلانتری حتی سرباز داخل کانکس را از این موضوع که در حال ربوده شدن است مطلع نکرده است و حتی به ماشین گشتی که از نزدیک آنها عبور کرده نیز هیچ علامتی نداده است بنابراین مشخص است که آدم ربایی اتفاق نیفتاده است. نتیجه این دادگاه در زمان قانونی خودش اعلام و رای مقتضی هم صادر خواهد شد. ناگفته نماند جرم آدم ربایی از جرم های خشن است و ۱۵ سال مجازات حبس دارد هرچند با رضایت شاکی و انگیزه ای که متهمان داشته اند موجبات تخفیف در جرم ایراد ضرب عمدی و امکان بخشش وجود دارد،  اما موضوع آدم ربایی حتی با بخشش شاکی بازهم قابل بحث در دادگاه بوده و قابل بخشش نیست.