برای یک تکه نان

جمعیت جوان ایران که به پشت دروازه های اشتغال رسیده اند، منتظرند تا با تدبیری از سوی مسئولین، مشکلات شغلی شان مرتفع شود. اهمیت این موضوع برای کشور تا بدان جا بوده است که رهبر معظم انقلاب امسال را سال«اقتصاد مقاومتی؛ تولید و اشتغال»یعنی اشتغال برای جوانان در سایه اقتصاد مقاومتی و حمایت از تولید ملی نام نهادند.اما گویی حالامشکل شان دست آویزی شده تا گروه های سیاسی بدان وسیله یکدیگر را شماتت کنند.بیکاری جوانان از دیرباز مسئله ای بوده است که بسیاری از مسئولان در سال های گذشته بر آن تاکید داشته اند. ۲۶ اردیبهشت ۹۵ حجت‌الاسلام حسن روحانی در دیدار سفرا و روسای نمایندگی‌های کشورمان در خارج از کشور در همایش «برجام و اقتصاد مقاومتی؛ فرصت‌ها و ظرفیت‌ها»، گفت: « رفع بیکاری و اشتغال جوانان از مهم‌ترین مسائل کشور و اولویت‌های برنامه اقتصادی است.» این تنها اظهار نظر دکتر روحانی نبود. او در سومین روز هفته دولت سال گذشته و در دیدار هیات دولت با رهبری گفت:« مهمترین معضل کنونی کشور، مسئله اشتغال است. برای حل کامل مسئله بیکاری نیازمند ایجاد اشتغال برای یک میلیون نفر در سال هستیم.» این نخستین باری بود که رئیس جمهور از تولید یک میلیون شغل در سال سخن می گفت. حالا نه ماه از آن تاریخ می گذرد و یک بار دیگر بیکاری جوانان است که مسئله مباحثه و مناظره سیاستمداران شده است. نامزدها در اظهارات انتخاباتی شان از مشکل بیکاری جوانان گفتند. حسن روحانی در پاسخ به سوالی در خصوص اشتغال جوانان گفت: «جامعه را باید به آینده امیدوار کنیم و شغل لازم را برای جوانان ایجاد کنیم. در طول سالهای ۸۳ تا ۹۳ شش میلیون و ۶۰۰ هزار نفر آماده ورود به بازار کار بودند که ۶۰۰ هزار نفر شغل پیدا کردند. این وضع در شرایطی بود که وضعیت درآمدی کشور خوب بود، می توانستیم همه کسانی که در دهه ۶۰ متولد شدند را در دهه ۸۰ به بازار اشتغال وارد کنیم.» قالیباف هم در روزهای آغازین تبلیغات گفت: «امروز مهمترین مشکل کشور ما بیکاری و شغل است. به مردم قول می‌دهم اگر در طول این دوره توفیق خدمت به مردم را پیدا کنم ۵ میلیون شغل با کمک مردم ایجاد می‌کنم تا بتوانیم بخشی از مشکلات را حل و فصل کنیم.برای بخشی از جوانان تحصیل کرده و با استعداد که بخش قابل توجهی از آنها  در حوزه فناوری و IT تخصص دارند، شغل وجود دارد.در صنایع پتروشیمی ما به ازای هر یک میلیون تن در حوزه پتروشیمی قادریم ۲۰۰ هزار شغل مستقیم و ۴۰۰ هزار شغل غیر مستقیم ایجاد کنیم.» جهانگیری نیز  در نخستین مناظره تلویزیونی اظهار داشت:« احترام و کرامت جوانان بایدحفظ شود تا زمینه اشتغال آنها فراهم شود.در این کشور بیشترین زمینه برای گردشگری و اشتغالزایی وجود دارد.» رئیسی اما در سفر به خراسان جنوبی درباره اشتغال جوانان گفت: « قانون برنامه توسعه ششم صریحاً ذکر کرده که آمار بیکاری ۱۲ درصد است، بر فرض اینکه درست باشد، باید این رقم به هشت درصد کاهش پیدا کند. ما معتقدیم می‌توانیم در سال یک تا یک و نیم میلیون شغل در کشور ایجاد کرد و بحران بیکاری را کاملاً رفع کرد.» میرسلیم مشکلات موجود در زندگی جوانان مانند بالا رفتن سن ازدواج، رشد آمار طلاق و … را وابسته به نبود شغل بیان کرد و با طرح سئوال مشکلات این قشر جامعه را مطرح کرد. هاشمی طبا نیز بر داشتن شغل جوانان تاکید کرد. در صحبت های نامزدها مشاهده کردیم که آمارهای ارائه شده از سوی سایر رقبا به چالش کشیده می شود. دیدگاه های نزدیک به دولت آمار را دست نیافتنی می دانند و منتقدین آن را ممکن می دانند. هرچند وزرای دولت آماری ارائه می دهند که به آمار منتقدان نزدیک است. علی ربیعی، وزیر تعاون،کار و رفاه اجتماعی گفته است: دولت طبق قانون برنامه ششم توسعه موظف است سالی ۹۷۰ هزار شغل ایجاد کند و تا پایان برنامه یعنی سال ۱۴۰۰ نرخ بیکاری را به حدود ۸ درصد برساند. نوبخت هم تاکید کرده است: برای اینکه تا پایان برنامه ششم یعنی سال۱۴۰۰ بتوانیم نرخ بیکاری را یک رقمی کنیم نیازمند ایجاد سالانه ۹۵۰ هزار فرصت شغلی هستیم. طیب نیا هم ایجاد ۹۵۰ هزار شغل در سال را امکان‌پذیر دانسته است. حالا واقعاً مشخص نیست که می توان مشکل اشتغال جوانان را حل کرد یا نه؟ نگاهی گذرا به سخنان نامزدها یک نکته را به خوبی روشن می کند. این که بیش از آن که برخی از مسئولان دغدغه رفع مشکلات جوانان را داشته باشند ترجیح می دهند تا از این اهرم برای منزوی کردن رقیب شان استفاده کنند. اما باید بدانیم که رهبر معظم انقلاب تاکید ویژه ای بر حل مشکلات این قشر از جامعه دارند. جوانان همچنان امیدوارند تا در آینده ای نزدیک به شغلی آبرومند دست یابند و البته این خواسته زیادی نیست. آن ها فقط بدنبال اولیه های یک زندگی هستند تا بتوانند مانند هر انسانی از زندگی شان لذت ببرند. این همان حقوق شهروندی است که از منشورش بارها رونمایی شده است.