یادداشت

نامزد های ریاست جمهوری در تراز کلام امام حسین(ع)    

رضا زنگوئی

برای آدم های عادی ، شناسنامه می گیرند و صفحه اولش را به تاریخ ولادتش، ثبت می کنند و همه این مشخصات را در طول عمر در پرونده ها ثبت می کند. صفحه آخرش را می گذارند برای مرگ که دیگر خود او نیست بلکه، دیگران می نویسند آن صفحه را بی آنکه به کار کسی آید. اما بزرگان ، متفاوتند و حسین(ع) متفاوت ترین متفاوت ها چون در شمار بزرگ ترین بزرگ ها نیز هست و به راستی  که می داند ابتدای زندگی امام حسین(ع) مدینه است یا کربلا؟ روزی که زاده شد و بر خاک مدینه نور پاشید یا روزی که شهید شد و بر خاک گرم کربلا سرایش خون خدا شد؟

اصلا چه فرق می کند کدام ابتدا؟ مهم این است که از ملک تا ملکوت تا حنجره همه شهدا می خواند «سلام بر تو روزی که زاده شدی، روزی که به شهادت رسیدی و روزی که دوباره برانگیخته می شوی». مهم این است که انسان از بام تا شام زندگی در مدرسه فکری امام حسین(ع) دانش آموزی کند و رفتار چنان ساز آرد که زندگی و مرگش و حتی نشو و نَمایَش هم بر اساس هندسه ای باشد که با مهندسی امام حسین(ع) شکل گرفته است.

مهم این است که با تماشای قله عاشورا دریابد این اوج را، این قله را دامنی هم هست که اگر به فهم آن نرسد، هرگز قله را فهم نتواند کرد و تا زندگی را بر مدار حسین(ع) شکل ندهد، شکوه شهادت شکل نخواهد گرفت که از مدینه تا کربلا فرسنگ ها فاصله است و از سوم شعبان تا عاشورای محرم ۶۱ سال ها فاصله و در این میانه، زندگی چشم به رفتار حسین(ع) دارد و تاریخ قلم به دست گفتار آن بزرگ را ثبت کرده که خود اولین عامل آن نیز بوده است و ما اکنون آن را به عنوان یک درس عملی می خوانیم تا امروزمان را بسازیم.

ایشان می فرمایند: «یکی از نشانه های جهل و نادانی، نزاع و جدال با غیر اهل فکر است» و ما می بینیم که در سپاه ایشان هم در روز عاشورا کسی با سپاه «غیر اهل فکر» ابن زیاد زبان به مراء و نزاع نگشود بلکه هر کلامی بر زبان رفت کلید بهشت بود اما … مگر جاهلان را توان فهم ارزش بهشت هست که این کلام را، این کلید را به در داشته باشند و به سوی آن بروند؟…

امام حسین(ع) در تشریح مولفه های شیعگی فرمودند: «شیعیان ما قلبشان از هر ناخالصی و حیله و تزویر پاک است» و بدین کلام، پیروان خویش را از خوی شیطانی حیله و تزویر، انذار می دهند و به سوی مصونیت می خوانند و حتی در گفتار نیز به مراقبت امر می کنند مبادا، بلورین جام شخصیت پیروانشان خراش بردارد: «چیزی بر زبان نیاورید که از ارزش شما بکاهد» و به راستی اگر همین یک حدیث را شاه بیت دیوان زندگی می کردیم بسیاری از مشکلات پیش نمی آمد و آتش به خرمن آبروی کسی نمی افتاد و شخصیت کسی زیر آوار گفتار خودش خرد نمی شد کاش امروز که سخن بر زبان راندن به اشکال مختلف در قالب رسانه های دیداری و شنیداری و مجازی و … در آمده است همه ما بیشتر مراقب باشیم چه بر «زبان» می رانیم که این مراقبه اگر به محاسبه ارتقا یابد، می تواند بسیاری از گفته های ارزش سوز را، «ناگفته» بگذارد ، این را به ویژه باید نامزد های محترم ریاست جمهوری و پس از این کاندیداهای ارجمند شورا باید در نظر داشته باشند که چه می گویند و چگونه می گویند و در تراز کلام امام حسین(ع) چه جایگاهی دارند. باری ،ابتدای امام حسین(ع) مدینه است یا کربلا، فرقی نمی کند، مهم این است که در هر روز زندگی مان بهره خویش را از آفتاب امامت و ولایت برگیریم و با حسین آغاز شویم و به انجام رسیم. ان شاالله