سرمقاله / انتخابات بسیارجدی است…!!

هیچ چیزی جز خداوند مطلق نیست، هیچ کشوری در هیچ نقطه از جهان ادعای مطلق بودن در دموکراسی را نمی تواند داشته باشد ، دنیا مجموعه ای است از ادعاهای بزرگ و کوچک، ادعای تمدن، پیشرفت، دموکراسی، قدرت و…
کشورمان هم ازاین قاعده مستثنی نیست، نقاط ضعف هایی بزرگ دارد و نقطه قوت هایی بزرگتر، مردمی دارد که تن به ماندن داده اند تا قبول کنند که هستند، مردمی هم دارد که نتوانستند بمانند که رفتند، فرق نمی کند کجا؟ مهم اینکه به هر طریقی بروند تا به قول خودشان نفسی راحت بکشند و دوران بگذرانند.
آنانی که ماندند می دانند و می دانستند که در منطقه ای هستند به سان لانه زنبور، آنانی که ماندند می دانستند سیبل قدرتهایی هستند که عادت به سروری در منطقه دارند، قدرت هایی که تا چنددهه پیش تقریبا اکثر کشورهای منطقه را مستعمره خویش  داشتند، از هندوستان و پاکستان تا عراق و مصر ولبنان، از امارات و عمان تا کویت  و افغانستان و حتی بحرین..
تمامی کشورهای نامبرده همگی روز ملی دارند (روز پایان مستعمره بودن) که آن را در زمانی خاص جشن می گیرند و چراغانی می کنند.
معدود کشورهایی  هم هستند در دنیا که روز استقلال ندارند از جمله کشور ما ایران …
مقدمه فوق از این باب آورده شد تا بدانیم که هستیم و در کجای این منطقه حیاتی قرار داریم و چرا باید تمامی حواس مان به این گربه محاصره شده در میان ددان باشیم.
جهان امروز تغییراتی سخت شگرف در روابط بین الملل و مناسبات اقتصادی و سیاسی کرده است که حتی قابل قیاس با دهه قبل نیست.
لذا چنین بنظر می رسد که کشورهای صاحب قدرتی که در عهد معاصر استعمارگرانی بنام بودند اعم از فرانسه و آلمان و بلژیک و انگلستان ،هلند و…با دادن حق استقلال ظاهرا پای از حیطه کشورهای فوق بیرون کشیدند اما درواقع به شکل و سبک و سیاقی دیگر  هنوز حضوری پر رنگ دارند تا استعمار نورا پایه ریزی کنند.
در کشورهایی که هنوز به روش پادشاهی وملوک الطوایفی اداره می شوند ومردم فقط در چارچوبه ای خاص و تحت شرایطی ویژه زندگی می کنند اصولا انتخابات و رأی دادن و…بیشتر به شوخی تلخی می ماند تا واقعیتی قابل رویت.
شاید پربیراه نباشد که انتخابات در کشورمان یکی از مهمترین واثرگذارترین روشهای اثبات حضور ووجودمردمی است که برخلاف جریان دلخواه قدرت ها شنامی کنند.
چه تلاش هایی و چه برنامه هایی پیچیده در طی چهار دهه انجام پذیرفت که به مردم بقبولانند تا پاپس بکشند ازحق خویش برای ماندگاری و استقلال، چه فشارها و چه تهدیدات و چه هشت سال تلخی از جنگی نابرابر…
انتخابات را بسیار جدی انگاریم، کشورمان در حال گذاراست، اعتماد به نفس مان را قربانی سیاسی بازان و تمامیت خواهان داخلی نکنیم. اینجا ایران است، خودمان را باور کنیم تا دنیا باورمان کند.